Ateş parçası

30. Bölüm

İyi okumalar bebeklerim💗
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Dün gece-Zehranın anlatımıyla;

Herkes evine dağıldığında bizde kalacağımız eve geçtik. Sabah girdiğimizde sadece bavullarımızı bi kenara koyup salonda oturmuştuk bu yüzden odalardan. Pardon odadan haberimiz yoktu.

"Uykum var ben direkt yatacağım." Dedim Kaana bakarak. Kafasını salladı. Yatak odaları üst kattaydı bu yüzden oraya çıktık. Gördüğümüz şey ikimizi de dumura uğratmıştı. Yukarıda sadece bir yatak odası birde banyo vardı. "Şaka olmalı." Dedim inanamayarak. Aynı odada mı kalacaktık yani?

Odaya girdiğimizde çift kişilik geniş bir yatak vardı. Aşağıdaki koltuklar küçüktü. Kaanın orada yatması mümkün değildi. Ben bile sığmazdım. "Beraber mi uyuyacağız?" Dedim şaşkın bi şekilde. "Başka seçeneğimiz olmadığına göre." Dedi Kaan yatağın ucuna otururken. "Olmaz!" Dedim bi an hiddetle. Kaan şaşkınca bana döndü. "Yemem merak etme." Dedi. Göz devirdim. "Ondan değil." Dedim kollarımı göğsümde barken. "Niye o zaman?" Dedi ayağa kalkarken.

"Çünkü." Dedim ama bana yaklaştığı için heyecandan konuşamıyordum. "Çünkü?" Dedi sorar gibi. "Çünkü doğru değil. Biz sadece arkadaşız. Sen benim abim yaşındası-" sözümü bitirmeden kollarını hızlı bi şekilde arkamdaki duvara dayayıp yüzlerimizi iyice yakınlaştırdı. "Abin olmadığımı kanıtlamamı istiyorsan kolay." Dedi. Sesi beni gererken sadece, "Hı?" Diyebildim.

"Abi dediğin biriyle dudak dudağa olamazsın Zehra. Ayrıca aramızdaki çekimin ikimizde farkındayken arkadaşız demek haksızlık olmaz mı?" Kalbim yine ağzımda atıyordu. İçimdeki kelebekler horon tepmeye başlamışlardı bile. "Ve bi şey daha var." Dedi. "Sadece uyuyacağız. Yani aklından ne geçti de bu kadar kızardın ve yine abim yaşındasın ayaklarına girdin?" Baş ve orta parmağının tersini yanağıma sürttü.

"Hiç bir şey geçmiyordu tabiki! Ne geçebilir ki?" Dedim gözlerimi sonuna kadar açarken. Fazla yakındı. Gözleri dudaklarıma kaydığında yutkundum. Dudaklarını aralayıp dudaklarıma doğru üfledi. Yüzünü üyüce yaklaştırdığı sırada panikle kolunun altından kaçtım. "İyice alıştın boş bulduğun yerde şak öpmelere. Hayır öpüyorsun madem bari bi açıklaması olsun. Ben senin canın sıkılınca öpebileceğin biri değilim. Öpüp hiç bir şey olmamış gibi davranamazsın! Çok meraklıysan git başka kızları öp!" Dedim yatağa doğru giderken. Anlamayarak baktı bana.

Dediklerimi idrak edince kaşlarımı çatıp ona döndüm yataktaki yastığı hızla ona attım. "Kimseyi öpemezsin! Önce beni kendine alıştırıp başkalarına gidemezsin! Gebertirim seni Kaan!" Şok olmuş bi şekilde elindeki yastıkla bana bakıyordu. "Bi daha bana yaklaşma! Öpme de!"

"Kafayı mı yedin kızım sen? Kendin dedin başkasını öp diye ben mi dedim bana ne kızıyorsun? Hasbünallah." Dedi yanıma yürürken. "Sus-" bi anda ensemden tutarak beni kendisine çekti ve dudaklarıma kapandı. Üst dudağım onunkilerin arasında erirken karşı koymak mümkün değildi. Elimi yanağına koyup parmak ucumda yükselerek işini kolaylaştırmak istedim. Beklemediğim bir şey yapıp beni kucağına aldı. Ben bacaklarımı beline dolarken eliyle kalçama destek verdi.

Eli belimde dolaşırken kıyafetimin içine girdiğinde irkildi. Beni yere indirdiğinde yatağa doğru bi adım attı. Elimi hızla göğsüne koyup onu durdurdum. Nefes nefeseydik. "Kaan."
Gözlerimin içine baktı. Eli belimdeyken bi adım geriye gidip ondan uzaklaştım. "Yapma. Sıkıldım artık sürekli aynı şeyi yaşayıp hiç bir şey olmamış gibi davranmaktan. Yapamıyorsun. Kendine bile bazı şeyleri itiraf edemiyorsun ve ben sana gittikçe daha çok bağlanıyorum." Kaşlarını çattı. "Olmamış gibi davranıyoruz çünkü sana bi şeyler söylemeye kalmadan kaçıyorsun. Sen kaçmasan ben o cesareti kendimde bulamıyorum. Ayrıca sana itiraf etsem ne değişecek Zehra. İstemeyeceksin. Çünkü bana güvenmiyorsun. Ve bana güvenini kazanmam için bir fırsat tanımıyorsun."