Chapter 17 ~Home

74 44 0
                                    





“We’re home, baby. Wake up.” Yugyog ni Loudon sa balikat ng dalaga. Medyo traffic kase dahil may emergency sa highway ng madaling araw kaya napaidlip tuloy si Cyla.


“What home?” Pupungas-pungas si Launcelle at kinusot ang mata, hindi pamilyar sa kanya ang parking na iyon. Wala siya sa Vyralen building kaya inikot niya pa ang paningin sa paligid habang busy si Loudon magturn-off ng engine at gas. Naalala niya kanina ay sabay silang nagising at niyaya siya ni Loudon na uuwi na at ihahatid na siya kung saan siya nito kinuha. Ibig sabihin sa penthouse ni Launcelle ang ponterya ni Loudon ngunit iba ’tong narating nila.



Ilang segundo pa lulan na silang dalawa ng elevator pataas. Hindi pa rin nag-sink-in sa isip ni Launcelle kung bakit dito siya dinala ng lalaking ito. This is kidnapping kasu maliwanag na ang paligid eh. Bakit naman kase nagcheck-out silang madaling-araw pa lang. Para naman silang mga bampira.



“Welcome to my home.” Hawak ang bewang niya ng igiya ni Loudon papasok ng condo unit na iyon. Yes, it looks like home and smells home. Akala tuloy niya ay lumipat lang sila ng ibang hotel.



“Feel at home. Anyway, I need to tell you something but I don't know where to start but maybe you must see this first.” May pag-aalala sa boses ni Loudon dahil hindi niya alam kung anong magiging reaction ni Launcelle kapag nakita nito ang larawan sa dingding niya.


“Uhh cute! Your daughter?” Isang sketch na larawan ang nasa dingding, sinulyapan lang ito ni Launcelle at tsaka nginitian si Loudon ngunit kakaiba ang reaction sa mukha ni Loudon, hindi niya alam kung natatawa ito o nakikipagbiruan sa kanya.


“What?” tanong ni Launcelle.


“She’s not my daughter but maybe she’s able to  conceive our daughter soon.” Matamis na ngiti ang pinakawalan ni Loudon na naging reason kaya tumahip ang dibdib ni Launcelle. ‘Niloloko niya ba ako?!’ nagsisigaw ang isip ni Launcelle. Kahit hindi niya aminin ay nakaramdam siya ng selos sa babaeng ito sa dingding niya. Wait, maganda ba siya? Bakit kase sketch lang ito e’ pero in fairness huuh--she’s young and something familiar pero hindi siya interesado kaya iniwas niya ulit ang tingin sa larawang iyon.


“Can you take me home?” walang emosyong saad ng dalaga. Nawalan na siya ng gana na makipag-usap pa dito. Kunwari tiningnan niya na lang ang phone niya at humalukipkip sa couch katapat ng larawan na iyon.


“My queen, you are acting jealous,” giit ni Loudon na maaliwalas pa ang mukha habang pinagmamasdan ang dalaga. Nang-aasar ba siya?


“No. Not. Never,” matigas na tanggi ni Launcelle.


“Good. Don't be jealous to your own portrait,” Loudon say.


“What portrait? Are you a stalker? Are you stalking me?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Launcelle na bigla tuloy siyang nakaramdam ng kaba. Sabay tingin sa picture na tinutukoy ng lalaki.


“Do I look like a stalker? That's you. The young version of you,” he said.


“How come?” Hindi makapaniwala si Launcelle kaya lumapit siya sa larawan at pinagmasdan ng maigi. She can't believe na siya iyon. Halos naniningkit pa ang mga mata niya para masigurado na siya iyon.


“Where did you find it? Why? What are you?!” Sunod-sunod na tanong ni Launcelle. Iba na ang tumatakbo sa utak niya sa mga oras na iyon. Takot at kaba ang bumalot sa puso niya. Sino ang lalaking ito.


“Calm baby.” Pagkalma sa kanya ni Loudon at matamis na ngiti ang ibinigay pa sa dalaga kaya kahit paano ay nabawasan ang kaba ng kanyang nararamdaman.


My Typecast Midnight THE ENCHANTRESSES #5 Soon To PublishedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon