Bilinmeyen Krallık :Yokoo/Anahtar (SIR SERİSİ BİRİNCİ KİTAP)

Anahtar🗝️12. Bölüm

🗝️

Kurtarıcı Kadının Bilinmezliği

KAFAMDA Kİ SORULAR

Eve geleli yarım saat olmuştu. O saat içinde üstüme rahat kıyafetler giydirmişlerdi. Onun öncesinde kızlar beni yıkamıştı. Aslında ben yıkanmıştım ama onlarda yardım etmişti. Duştan sonra salona geçmiştik. Polisler karşımda otururken arkadaşlarım yanı başımdaydı. Sadie ile biraz uzaktık. Söylediklerinden pişman olmuş gibiydi ve gözlerinden anlaşıldığı üzeri deli gibi ağlamıştı.

"Uyandın ve birden karanlıkta biri senin üzerine atladı. O an bayıldın ve kendine geldiğinde o sokaktaydın." Başımı belki de binince kez salladım. Böyle bir şeyin olmayacağına kendilerini inandırmışlardı. Dediklerimi saçma buluyordu.

"Arkadaşınızın sağlık sorunları var mı?" Polis memuru bunu sorduğunda kaşlarımı çattım. Deli de olduk iyi mi?

"Ne demeye çalışıyorsunuz?" Buradan sonrasına el atsam iyi olacaktı. Onlara bir şey açıklamak zorunda değildim.

"Hanımefendi, saat gecenin dördü ve biz burada sizin kurgusal hikâyenizi dinliyoruz. Çığlık attın ve birden her yer karardı diyorsunuz. Odanıza giren şahıs sizi baygınken odadan zor çıkarır. Bağırma sürecinde arkadaşlarınız hemen yan odada olduklarını söylediler ve bu onların hemen geleceği anlamına geliyor. Eve giren şahıs sizi hangi ara evden çıkardı ve sizi çıplak bir şekilde oraya bıraktı." Tamam, akıllıcaydı.

"Bunu bana değil, beni kaçıran şahsı bulduğunuzda ona sorun. Sonuçta ben baygındım. Bunları nasıl yaptığını bilmiyorum." Umarım bu ikna ederdi ama ben olsam buna ikna olmazdım. Öyle bir duruma düşmüştüm ki bunu toparlayamıyordum.

"Bu arkadaşlarınıza yaptığınız ufak bir şaka olabilir mi? Bir arkadaşınız ile kavga ettiniz mi?" Derin bir nefes aldım. "Onun ilgisini çekebilmek için mağdur rolüne bürünmüş olabilirsiniz." Onlara baygın baygın baktım. Bu konuşmadan sıkılmıştım.

"Bence saçmalıyorsunuz." dedim hemen ama lafa Sadie, atladı. "Aramızda bir tartışma çıktı." Ona tepkisiz bir şekilde baktım. Konuyu nereye vardıracaktı? "Benim ilgimi çekmek için yapmış olabilir mi?" Gözlerimi kocaman açarak ona baktım. Nora, koluyla yanındaki Sadie'yı dürttü.

"Saçmalama Sadie. Lia, bunu yapacak biri değil." Nora, beni yabancı birine tanıtmıyordu. Nora, beni en yakın arkadaşıma tanıtıyordu. Komada kaldığım da benim için gözyaşı dökmüş birine anlatıyordu.

"Neden olmasın? Arkadaşınız ölümden dönmüş. Bu tür durumlarda travma yaşıyorlar ve kendilerine ilgi bekliyorlar. İstediği ilgiyi alabilmek için bunu yapmış olabilir." Artık dinlemek istemiyordum. Wren'in kolunu sıktığımda bakışları bana döndü. Bir süre gözlerimden ne dediğimi anladı ve başını polislere çevirdi.

"Polis Bey, buradan sonra sorunu biz çözeriz. Arkadaşımız bulundu. Size de rahatsızlık verdik ama artık işiniz kalmadı." Polisler dikkatli bir şekilde bana baktı ardından ayağa kalktılar.

"Bir daha olmasın. İyi akşamlar." Wren, polislere eşlik ederken bende ayağa kalktım. Sinir tepemde toplanmıştı. Konuyu açmamak için zor tuttum kendimi. Tartışmak istemiyordum. Yakın arkadaşımla tartışmak istemiyordum.

"Bizden ne saklıyorsun, Lia?" Wren, içeri girdiğinde ona döndüm. Wren'in bu söylediğinden sonra onun da inanmadığına emin oldum. Doğru anlıyorlardı ama onlara olanları söyleyemezdim. Bunu asla açıklayamazdım. Ben bile anlam veremiyordum. Onlar kesin beni akıl hastanesine kapatırlardı.