Kanlı Hayaller

bölüm 5 ( Ölümün güzelliği)

Selam arkadaşlar!
Bölümü  bir gün geç atdım .
Ölümün güzelliği bölümünü
Kerem Keskinin Görmezden şarkısını dinleyerek okuyun. . Müziyinizi kurduysanız yeni bölüme okuyun hadi.

Ölmek 5 harfli, 2 heceli bu kelime bazıları için kurtuluş bazıları içinse ceza olur.
Kimisi ölümün güzelliğini tatmış ama kimiside yaşamın . Kişiye göre değişiyor. Ben hangi tarafı seçiceyimi bilmiyorum. Karar vermesi oldukça zor hayatın iki lezzetini tatdım oysa ben
ilk ölümün güzelliyini sonra yaşamın . Ama şuan sadece korkuyorum fakat kendim için değil de karşımdaki kişinin pişman olmasından .
Sinirliydimde ben onun bana güvenmesi için arkadaşca yaklaşmıştım ama o istemedi.
Keşke ona yardımcı olabilsem diye düşündüm. Olucam zaten bu benim işim. Nedensizce kalbim bunun işin için değil de bir az fazlası olduğu için söylüyorudu ama bu imkansız. Ölümün şuan tadını alamıyordum . Çünki umursamıyordum bir gün ölücem zaten ister erken ister geç fark etmez. Ölümden korkmak en büyük acizlik en büyük zayıflıktır ama bu sadece çocuklar için geçerli değil. Onlar hayatla yeni tanışıyorlar nice toz pembe hayaleri var bizim gibi kanlı hayalleri değil. En azından tutunmak için sebep buluyorlar, defalarca güvenim mutlu ola biliyorlar.
Fakat ben bir az erken büyüdüm . Keşke o zamanları telafi edip yaşasam dyenler olur ya bak ben onu istemiyorum. O geçmişi tekrar yaşamak istemiyorum. Gerçi ben o zaman yaşıyordumu onuda bilmiyorum .

Yağız - Sana ne dedim ben ha ne dedim?! TAM 3 KEZ UYARDIM SENİ SÖZLERİNİ DOĞRU SEÇ , KELİMELERİNE DİKKAT ET DİYE! Yağız bir yandan bağırıyordu, bir yandan da boğazımı sıkıyordu. Ona kızgındım şuan biliyordum sonda pişman olucak, onun bunları isteyerek yapmadığını biliyordum. Ama işte kızgındım işte hem de korkuyordum fakat kendim için değil İlayda ve Gökçe için deli gibi korkuyordum. Bir yandan haklıydılar diye düşünüyordum fakat ben kolay pes eden biri değilim . Tükürdüyümü yalamıyicam .  Bana verilen görevi düzgün şekilde yerine yetirecem . Yağızıda iyleştireceğim.
Artık gözlerim kararıyordu, bilincim yavaş yavaş gidiyordu.Ona karşı koymayı buraktım. Gözümden bir damla yaş süzüldü . İlk kez üzgün hiss etmedim. Hattda ölüceğim için mutluydum. Esraya kavuşacaktım diye mutluydum.  Ama nedensizce Yağız gözlerini gözlerime dikmiş bana bakıyordu. Gözlerinden çok şey söylüyordu ama anlamıyordum . Sanki yardım etmemi istiyordu ama  ben şuan kendime bile yardım edemiyordum. Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Yüzümde acı bir gülümseme, aklımda unutamıyacağım bir çift gece siyahı gözler , yanağımdan süzülen yaşlarla Esraya kavuşucağım saniyeleri sayıyordum . Sonunda kendimi tutamadım ve gözlerim kapandı , koltuğa düştüm . Son hatırladığım şeyse  birinin TAMARA diye feryadıydı.

Yazarın dilinden: İrem ve Ömer işlerini hall etmişler Tamarayı bekliyorlardı. Merak ediyorlardı. Ömer hala kızgındı Tamaraya. İremse Ömere bakıp istemsizce sırıtıyordu. Tamara Oruç Ömere unutamayacağı bir hayat dersi vermişti resmen diliyle pek fazla bir şey demesede haraketleryle Adam olmanın ilk kuralı kadına deyer vericeksin! Demişti resmen . İrem Ömeri çok seviyordu ama bu sevgi arkadaşça olmadı asla . İçinde tutdu hep Ömerin onu arkadaşı gibi gördüyünü biliyordu. Asla cesaret edib söyleyemedi bunu Ömere . Fakat asla ama asla bir erkek için arkadaşını ezicek bir kız değildi İrem . İrem - Tamara neden gelmedi hala?
Ömer - Kesin söz dinlemeyip 88 numaralı odaya girdi . Ne kadar inatçı ne kadarda karşı konulamaz bir kız bu . Ömer hayranlıkla konuştu. İremin yüzü düştü fakat belli etmedi.
İrem - Başına bir şey gelmiş olmasın telefonuda üzerinde değil. Ya Yağız onu öldürürse.
Ömer - Gerilim kitabları okumayı burakmalısın İrem . Her şeyin sonunu ölümle bağlıyorsun. Yeter ama güzellim. Ömer İreme güzelim deyince mutlu oldu .
İrem -  Biz yinede bakalım . Önlem almakta fayda var.  Ayrıca benim kitablarıma alay ediceğine sen koluna bak. Acıtıyormu? Diye dalga geçti İrem Ömerle .
Ömer - Git işine be kızım zaten sinirliyim . Tüm sinirimi senden çıkartarım bak!             
5 dakika bekleyelim sonra bakarız .     İrem -  Tamam 5 dakika. Zamanı kuruyorum.
Ömer İreme şaşkınca baktı . Ömer - Kurama tamam . Gidelim baş belası gidelim . Şimdiden söylüyorum sinirlenirse önüne seni atarım.
İrem kafasını peki anlamında salladı. 

Yanlarına bir kız ve erkek daha geldi. Bunlar Aysel ve Görkemdi. Aysel - Noldu nereye gidiyorsunuz siz ? 
İrem - 88 ci numaralı odaya gidiyoruz.   Görkem merakla sordu.   Görkem -  Neden  ? Siz oraya girmezdiniz ?
Ömer- Tamara gelmedi hala ona bakıcaz .  Aysel bunu duyunca korkuyal bir birlerine baktı elleri titriyordu . Aysel -  YAĞIZIN ODASINDAN BAĞIRIŞ SESLERİ GELİYORDU AMA. Aysel panikle söyledi.  İrem - SİZDE BAKMADAN BURAYA GELDİNİZ ÖYLEMİ?! İNSAN BUKADAR UMURSAMAZ OLAMAZ YA İNANAMIYORUM!
Ömer korku dolu gözlerle İreme baktı konuşmak istiyordu kelimeleri seçemiyordu sonda konuşmaya başladı

Ömer- BURDA KAVGA EDİCEYİNİZE TAMARAYA BAKALIM HADİİİ!!! 
Ömer bağırarak  üst kata koşmaya başladı. Onunla beraber Görkem , Aysel ve İrem.

Hızla odaların numaralarına bakıyorlardı . Sonda 88 ci numaralı odanın kapısına gelmişlerdi. Açmak istediler açılmıyordu.

Kapının kolu sıkışmıştı.

Ömer -  Lan ne diye açılmıyor bu !? YİNEMİ BOZULDUN SEN?!
Ömer bir yandan kapını kolunu zorluyor bir yandan bağırıyordu.
Görkem -  Dur bir saniye sakin ol! Böyle hiç bir yere varamazsın.  Diye uyardı Görkem.
Ömer -  NE SAKİN OLUCAM YA KIZ İÇERDE BELKİ ÖLDÜ BİLE NE SAKİNLİĞİNDEN BAHS EDİYORSUN SEN ?!
Aysel - Belki hepimiz zorlarsak açılır ha ? İrem ne dersin? İrem kızım kime diyorum!?  Aysel etrefa baktı İremi bulamadı. Sonra kolüdora takıldı gözleri . Ağzı açık kaldı şaşkınlıktan.
İrem -  YETDİM TAMARA ! GELİYORUM ARKADAŞIM SENİ O PİSKOPATIN ELİNE BURAKMAM !  İrem bağırarak elindeki yangınsöndürme balonuyla koşuyordu. Kapıya yaklaştıkta
Balonu kapıya öyle vurdu ki kapı kırıldı ve aralandı.  Herkes hemen içeri daldılar. İrem gözleri doldu , dizleri üzerine çöküb . TAMARAAAAAA ! Diye acıyla ağladı.

Ölümün güzelliği bitdi bölüm hakkında düşüncelerinizi yaza bilirsiniz. Bölümü beyenirseniz oy verin lütfen.❤️⭐