Kanlı Hayaller

bölüm 7 ( Cevapsız sorular part 2)

Cevapsız sorular part 2 den selam . Bu bölümü Çağan Şengülün Çok Yazık şarkısıyla dinleyin.

🥀🤍

Acı çekmek ölmekle kıyaslanacık bir şey gibi görünür çoğu zaman. Bazen benim içinde öyle aslında ama gerçek şu ki acı hər türlü öldürür insanı. Ruhsal açıdan ve fiziksel açıdan ölürsünüz örneğin acı çekerken. Fiziksel açıdan çok kolay araba çarpar, intahar edersin ve ya şiddet falan . Aslında bunlarda çok ağır neden mi?
Şöyle ki insan neden intahar etsin ? Acı çektiği için. İnsan yorulur hem de çok yorulur hayatla başa çıkamaz diye intahar eder genelde. Çoğu insan hayatın zorluklarıyla karşılaşır ama bazılarının ellerinden en çok sevdiğini alır hayat onları test eder.
Sevdiği gitdiyinde ya savaşır ya da ki acıya katlanamaz ölüdürmek ister kendisini.
Savaşanlar hayatala rekabet eder. Kendilerinde o gücü bulurlar fakat bazıları dayanamaz o gücü kendisinde bulamaz hayata veda etmek isterler . Ama bilmediyiniz bir şey var ki . Hani o acıyla , hayatla savaşan insanlar var ya onlar en acımasız insanlar gibi görünür hep ama şunu unutmayın ki, bir insanı dinlemeden , anlamadan onu yargılamayın neden mi ?
Kimse kimsenin çektiği çekmeden hiç kimse karşısındakini anlamaz. Bu hep böyle. Örneğin o acımasız insanlar var ya onlar bu hayatdaki en güçlü kişiler nedenmi çünki başkası onun yerinde olsaydı çoktan intahar etmişti bile Hayat kendisi güç gösterisi . Gücün yokmu  o halde bu hayatda istenmiyorsun.

Yazarın dilinden:
Yağız Kılıç bu yolu çoktan geçmişti oysa ,  hep düşürdü ki onu bu hayatda kimse anlamıyacak . İlk kez bir kadının onu anlayacağını düşündü ama sonra  vaz geçti. O kadınlardan nefret ederdi annesinden sonra onun için bir kadın vardı geçmişte o da masalın sonunda gurursuz bir korkağa dönüştü. Kaşısındaki kadında tıpkı annesi gibiydi. Sorguluyor, ellerini tutuyor, onu suçlu görüyordu . İlk kez bir kadını uyarmıştı yapma diye  aslında uyarmadı resmen kadına yalvardı. İstemedi çünki ona zarar vermeyi. Fakat daha fazla dayanamadı . O gece siyahı gözleri efkenin en korkunç halini almış bir şekilde Tamaraya bakıyordu. Tamara
ona öyle bakıyorduki kalbi ona güven o annen değil diye bağırıyor, aklıysa o da işte annen gibi seni anlamıyor , seni sürekli sorguluyor, öfkeyle bakıyor gözlerine.
Aslında asla istemedim birinin beni anlamasını nedenmi çünki kimse kimsenin çektiği çekmeden onu anlayamaz. Asla istemem kimsenin benim yaşadıklarımı yaşamasını özellikle de bu ela gözlü güzel kadının. Ne diyorum ben diye düşündü Yağız güzel değil hemde hiç o da annen gibi yapama bunu kendine Yağız Yankının intikamını al . İstemiyordu Tamaraya zarar vermeyi elleri titriyordu kedisini durdurmak istiyordu ama olmadı. Sonda Tamaranın boynun sıkarken daha doğrusu onu boğmaya çalışırken buldu. Tamaranın durmak istedi olmadı , konuşmak istedi yapamadı. Öylece Tamaranın gözlerine bakarak yardım istedi fakat o anlamadı anlasaydı onunla konuşma çalışırdı.

Yağız ona bağırıp çağırıyordu. Fakat o yardım diye çığlık atıyormuş. Yardım edin lütfen ben kimseyi öldürmek istemiyorum. Duyulmadı bile.
Gece siyahı gözleri onun ela gözleriyle karşılaştığında gözlerinin dolduğu gördü yüzünde anlam veremediyi bir gülümseme gördü sandı ki
O acı çekyinde gülüyor. Anlamadı bu genç kadının neden ağladığını. Düşündü ki ölmek istemiyor.  Tamaranın yavaş yavaş gözleri kapanıyordu bile. Sonra koltuğa düştü ardından kapı gürültüyle açıldı. Yağız dönüb bakmadı hiç gözlerini Tamaradan çekmedi. Bir kızın
acıyla Tamara diye feryatını duydu ama o hiç oralı olmadı.

Hızlı adımlar duydu
Biri çok öfkeliydi onu biliyordu ama kimse şuan onun kadar nefret ve öfke duyamazdı.

Biri onun yakasından tutduğu gibi vurdu karnına.
Karşılık vermedi . Sadece Tamaraya baktı. Bir kez daha yumruk yedi ama bu sefer yüzüne sendelledi.
Gözlerini Tamaradan ayırdı.
Karşısındaki adama baktı, Ömerdi.

Ömer - NE İSTEDİN HA KIZDAN NE ?! NEDEN ÖLDÜRDÜN ONU PİSKOPAT HERİF?!!   Ömer bir yandan bağırıyordu bir yandan da Yağızı vuruyordu. Görkem onu durdurmaya çalışıyordu.
Yağızın yüzü - gözü kanlar içerisinde bir kez daha Tamaraya baktı. İçinden Affet beni Sakura çiçeyim. Bende istemedim böyle olsun. Aysel diye hatırladığı kızla İrem ağlayark Tamarayı koltuktan kaldırmaya çalıştılar . Görkem bunu görünce önlüyünün cebinden bir iyne çıkardı . Yağız onun ne yapmak istediğini anladı ama ses çıkarmadı. Bunun Ömeri dahada sinir etdiyini bildiyi için konuşmadı onu vurmasını istiyordu çünki.

Görkem Ömerin sertçe yakasından tutdu ve onu geri çekdi . Sonrasında ise iyneyi Yağızın koluna sapladı 2 dakika sonraysa uyudu.
Görkem - Adamı vurucağına iyne vura bilirdin ! En azından bir az işimiz kolaylaşırdı.
Görkemin konuşması Ömeri dahada sinir ediyordu fakat haklı olduğunuda biliyordu. O yüzden bir şey söylemedi.

Görkem- Hadi sen Tamarayı taşı odasına kızlara yadım et. Bende Yağızı yatağına taşıyım.
Ömer Yağıza tiksintiyle baktı sonra Tamaraya doğru ireliledi . Kızı kollarına aldı odadan çıktı. Görkemse
Yağızın kolundan tutarak yatağına güçlükle götürdü.
Görkem Yağıza baktı neden Tamaraya öyle baktığına anlam veremedi. Sanki pişmandı da ondan özür diliyordu. Sonraysa odandan çıktı Görkem.

İremin dilinden
Beni yalnız burakmazdı Tamara yapmazdı o böyle bir şeyi daha bu sabah bir kız çocuğu olursa eğer ismini Esra koyacağını söylemişti. Onun bu ismi neden koyacağını sorduğumda . Birine söz vermiştim demişti bana. Şimdi o hayalleri , arkaşlarını , beni burakıb gide bilirdimi ?  Hayır gitmezdi . Ben ağlayarak bunları düşünürken. Ömer onu kollarına almış Tamaranın odasına götürüyordu. Ayselde benimle geliyordu. Kız nasıl korkuyorsa nefes bile alamıyordu. Odaya vardığımızda Tamarayı yatağına buraktı Ömer. 
Sonra benim yanıma yaklaştı ve bana sarıldı.
Ömer - Korkma İremim ölmeyecek . Ağlama !
Öylece kala kaldım sesizce ağladım . Sonra Aysel elinde kolonyayla geliyordu. Elinde de telefonu vardı bir şey yapıyordu. Kolonyayı bana verib Aysel -  Al sen şu kolonyayı ben bayılan kişilere nasıl müdahale edilir başka onu öyrenicem.
İrem - Ha doktora bak telefondan öyereniyor herşeyi.
Aysel - Sende bilmiyorsun . Çünki biz piskoloğuz.
Ömer-  Kavgayı burakında kızı uyandırın. Bir de Aysel sen nerden anladın Tamaranın bayıldığını ?
Ömere inanamıyordum resmen bir insanın nasıl yaşayıp yaşamadığını kontorl etmeyi bilmiyordu.

Aysel -  Sen ciddimisin? Nabzı atıyordu , bir de vücut ısısı düşmemişti.
Ömer kafasını olumlu anlamda salladı bense kolonyayı Tamaranın yüzüne ve ellerine döküyordum. Sonunda haraket etmişdi. Şuan aklımda bir soru vardı. Neden Yağız Tamaraya öyle üzgün bir şekilde bakmıştı. Sanki özür diliyordu. Kendisi isteyerek yapmadımı acaba ?
Aklımda cevapsız sorular varken Tamara yavaş yavaş gözlerini açtı.

7 ci bölümün sonu bölümü
beyenirseniz vote atın lütfen.