Belkide hayatımın en üst kademelerine aşkı koymamalıydım.Bu kadar önemsememeliydim.Ya da önemseyip de aslında önemsemiyormuş gibi yapmalıydım.
Ayağımın incinmesini takmayarak dışarı çıkacaktım.Ne de olsa bugün ve yarın tatil.
Ahsen ve Yağmur da gelicekti.Acaba Yağmur'a bu yaşadıklarımı anlattığımda ne diyecek çok merak ediyorum.Herkesin de fark ettiği gibi yaklaşık bir kaç hafta onu hiç görmedim.Şehir dışına çıkmış sadece onu biliyorum.
Buluşacağımız yere doğru gittiğimde telefondan Ahsen aradı ve Yağmur yanında sevgilisini de getirecekmiş.Artık her ne alakaysa,şuana kadar hiç böyle bir şey yapmamıştı.Bir an için kim olduğunu merak etmedim değil.
Ahsenle bir cafeye oturduk ve Yağmurları beklemeye başladık.
''Ayağın nasıl?''
''İyi,hala yaşıyorum.'' dediğimde gülmeye çalıştı ama gülemedi.Sebepsizce gerilmiştik.Karşı tarafta Yağmur görüş alanımıza girdiğinde sevgilisi yanında yoktu.Daha sonra koşarak Yağmur'un elini tuttu.Bu çocuğu bir yerlerden gözüm ısırıyordu.Biraz daha yakınlaştığında daha net bir şekilde önizledim.
Bu çocuk Kıvançtı.
Yanımıza gelip selam verdikten sonra oturdular.Biz Ahsenle bakışırken Yağmur bizi dikkatle inceliyordu.
''Kızlar,ne yaptınız ben yokken?Bakın ben sevgili yaptım.'' diyerek kahkaha attı.Bu çocuk en son benim Şafakla çıktığımı zannediyordu.Her şey düzeldiğine göre gerçekleri anlatabilirdim.
''Sana Aras'ı anlattım mı ben Yağmur?Hayır hayır anlatmadım.''diyerek dudağımı sarkıttım.
''Bizim Aras mı?'' Kıvanç sohbete daldığında keyfim yerine geldi.
''Evet evet evet.Bizim Aras evet'' Yersiz heyecan yaptığımı anlayınca hafif güldüler.Komik değildi.
''Ne oldu Derin?'' Yağmur'un bu bıkkınlıkla sorulmuş sorularına hiç de cevap vermek istemiyordum ama bu,başkaydı.
''Aras beni biliyormuş Yağmur!!'' suratıma bakıp tepkisiz kaldıktan sonra Kıvanç onu kendine getirtti.İşte böyle kalırsın.Göt.
Herşeyi daha detaylıca anlattıktan sonra Kıvanç'ın da tam bizlik olduğunu anladım.Hiç Yağmur'a benzemiyordu.
Anlattığımda o kadar şaşırdı ki ben bile bir an gerçekten bunları yaşadım mı yaşamadım bir daha hatırlamaya çalıştım.
**
Eve geldiğimde bu günün ne kadar rutin geçtiğini düşündüm.Aras yokken sıkılıyordum.Daha doğrusu,Arasla konuştuğumuz günden sonra,Aras yokken sıkılıyordum.Eve geldiğimde televizyonu açıp neler var diye gezinmeye başlarken bir yandan da telefonu kurcalıyordum.Twitterda geziniyordum.
Sonra telefondan mesaj geldiğinde biraz beklettim.Heyecan olsun diye bir süre açmadım.Zaten kimden gelebilirdi ki?Avea,avea,avea.
Mutfağa gidip kola ve mısır aldıktan sonra bir film açtım.Daha sonra sevgilimi daha fazla bekletmeyerek mesaja baktım.
Bu
mesaj
Aras'tandı.
Bir zamanlar Yağmurdan telefon numarasını almıştım ya.Sonra Aras2 diye kaydetmiştim.Ordaki 2 ne alaka bende bilmiyorum.Ellerim titrerken mesajı açamadım.Saçımı bozup tekrar topuz yaptım,kendimi düzelttim.Sanki telefonun içinde beni görecekti.Heyecan insana neler yaptırıyordu?
Yinede en son dediği -Tipim değilsin- cümlesinden sonra ona kırılmıştım.Koymuştu.
En sonunda mesajı açtım.İstemsizce gülmeye başladım.
