မနက်ရောက်တော့ နေကမျက်နှာမှာစူးလာတာမို့ ဇက်လည်း နိုးလာကာ
အမွှာနှစ်ယောက်ကအကိုဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ
"ညကရမ်နဲ့အတော်ဆူညံနေတာဘဲ
ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီလား...."
"သူနဲ့အမြဲရန်ဖစ်နေတာဘဲ"
"ရမ်မနက်စောယီးထွက်သွားတယ်"
ဘယ်ကိုလဲ!!!
"မသိဘူးလေခွေးနဲ့လမ်းလျှောက်တာနေမှာပေါ့
ရမ်တစ်ယောက်ထဲသူဘာသူထိန်းကျောင်းနိူင်ပါတယ်
ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်လေ...."
ဇက်ဖုန်းခေါ်ဖို့ပြင်နေတုန်း ယန်ရှင်းက စားပွဲပေါ်ကဖုန်းကိုလက်ညိုးထိုးကာ
"သူဖုန်းကဒီမှာ"
"ဟင်....
ဇက်လည်း အပြင်ကိုပြေးထွက်ကာရမ်ကို လမ်းလျှောက်နေကျနေရာတွေပြေးရင်း
ထပ်ကာထပ်ကာရှာပေမယ့် ရှာမတွေ့တာမို့
စိတ်အတော်ပူသွားသည်
မောမောနဲ့ သစ်ပင်ရိပ်မှာရပ်နေကာ
"ငါဒီမှာသူကို လေးခေါက်လောက်ရှာပေမယ့်
မတွေ့ခဲ့ဘူး ဘယ်သွားနေတာလဲ...ဒါမှာမဟုတ်???
ညက ရမ်အေးစက်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့
ဟုတ်လား???
ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်!!!
ထိုစကားတွေသာပြန်ကြားယောင်ရင်း....
"အဲလိုပြောထွက်စေဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူး...
ငါ....ငါ...."
ဇက်???
ဟင်!!!
"ရမ်....
အနောက်ကနေ ရမ်အသံကြားတော့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"အကိုဘာဖစ်တာလဲ တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေနဲ့...."
(အခုကျပုံမှန်အတိုင်းဘဲ)
ရမ်ကိုကြည့်ပြီး ရမ်အနားကိုလာကာ
"ပြေးနေတာလေ...
မင်းကစောစောစီးစီးဘယ်သွားနေတာလဲ...."
"ခွေးပိုင်ရှင်ရှာပေးနေတာ..."
"အော် တွေ့ရောတွေ့ခဲ့ရဲ့လား"
"ဟင်အင် သိဘဲသိခဲ့တာ အရင်လကဘဲဆုံးပြီတဲ့"
"သိပြီ....
YOU ARE READING
မွေးစားအကိုများ Orနှောင်ကြိုးလေးတွေနဲ့ကတိ
Любовные романыသူပြုစုပျိုးထောင်တဲ့ကလေးက သူကိုပြန်ချစ်နေတယ်💜
