"Morning အစ်ကိုဇက်ရေ
ဒီနေ့တော့မိုးရွာနေတာကာစတန်မာေတွကလာမှာမဟုတ်ဘူး"
"မင်္ဂလာမနက်ခင်းပါနေရိုင်းရဲ့
မနေ့ကမင်းငါ့ကိုဘာပေးလိုက်တာလဲ"
အား!!!!
"အကိုအကိုဇက်အဲဒါကမနေ့ကကျွန်တော်တော်တော်ရှာထားရတာအစ်ကိုဇက်မွေးနေ့ကနောက်လဆိုတာသိပါတယ်ဒါပေမယ့်မွေးနေ့လက်ဆောင်ကိုကြိုပေးထားတာကြိုက်တယ်မလား"
ဇက်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းကာ
"မင်းပေးတဲ့ဟာေကြာင့်ညကငါအိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တယ်ကွတစ်မိနက်လုံးလည်းနေမထိထိုင်မသာနဲ့အဲ့တာမင်းကြောင့်"
"ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်အဲဒါကိုတော်တော်ရှာထားရတာ"
"အလုပ်ကိုသာကြိုးကြိုးစားစားလုပ်စမ်းပါ"
"ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့ယူနီဖောင်းနဲ့ကလေးမျက်နှာနဲ့ဆိုတော့ ....ဒီအခွေကတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ညီလေးနဲ့တူနေသလိုပဲ "
အခွေကိုမြောက်ကကြည့်ရင်းချင်းရှင်းကပြောလိုက်တော့ဇက်လည်းချက်ခြင်းရှင်းရှင်းရှေ့ကို ဒူးထောက်
အရိုသေပြုကာ....
"တောင်းပန်ပါတယ်အခွေကိုငါ့ကိုယ်ပြန်ပေးပါ"
နေရိုင်းလည်းဘေးကနေထိုင်ကြည့်ကာ
စိတ်ပျက်စရာကြီး!!!
"ဒါဆိုခွေကိုဆိုင်ရဲ့ခန်းအနောက်မှာမထားနဲ့လေ
ပါးနပ်မှုကိုမရှိဘူး"
ခွေကိုဇက်ဆီကမ်းပေးတော့ဇက်ကလည်းစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့
"အဲဒါကခွေကိုအိမ်ထဲယူသွားလို့မှမရတာ
ရမ်တွေ့သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
ခွေကိုဘီဒိုထဲထည့်လိုက်ချိန်မှာပဲရမ်ကတံခါးဖွင့်ကာ
"ဘာဖစ်လို့လဲ!!
"အာ....ရမ်....
ကျောင်းမသွားဘူးလား???
မျက်စိကလယ်ကလည်နဲ့ဇက်ကမေးလိုက်တော့
"ဒီနေ့ကစနေနေ့လေ ....
YOU ARE READING
မွေးစားအကိုများ Orနှောင်ကြိုးလေးတွေနဲ့ကတိ
Lãng mạnသူပြုစုပျိုးထောင်တဲ့ကလေးက သူကိုပြန်ချစ်နေတယ်💜
