Kalbimin Mahkumu

8.Kabus

Bir Annenin Oğluna Nefreti Günlüğünden Alıntı;

Hiçbir zaman kabuslarına merhem olmayacağım, erkek çocuğu.

Bugün babanın seni dövdüğünü duydum. Acı inlemelerini dinlemek oldukça hoşuma gitti. Umarım en kısa zamanda geberip gidersin. Bu zamana kadar bile nasıl hayatta kaldın anlamıyorum. Sesin çıkmayınca sana bakmaya indim ölmüş müsün diye. Yüzümde kocaman bir tebessüm vardı, öldüğünden emindim. Fakat sen uykunda bir şeyler mırıldanıyor, korkuyla titriyor, terliyordun. Büyük bir hayal kırıklığıyla izledim seni. Yine ölmemiştin, yine hayallerim boşa çıkmıştı. Sonra birden çığlık atarak uyandın. Göğsün korkuyla inip kalkıyor ve kendine sarılıyordun. Sonra beni gördün. Gözlerinde umut ışığı belirdi, tiksintiyle baktım sana. Anne, dedin her şeye rağmen gülerek. Sarılsana bana, korkuyorum. Sonrası yanağına inen acı bir tokat. Yine de güldün yüzüme. Zaten hep gülümsüyorsun bana. Ama hiçbir zaman karşılığını bulamayacaksın erkek çocuğu.

Sen, sana gülümsememi bile hak etmiyorsun.

Aren'den(Deli);

Koğuşa geri dönmüştük.

Terlediğim için duş almaya karar vermiştim.

Saçlarımı iyice duruladığımda kapıya astığım havluyu belime sardım. Bedenimden süzülen su damlaları yerle buluştu. Kapıyı açıp dışarı çıktığımda aynı anda bir kapı daha açıldı. Karan'la göz göze geldim.

Çıplak vücudunu süzdüm. Beyaz teni kusursuzdu, kasları kendine hayran bırakacak cinstendi. Ağırca yutkundum.

"Beni süzmen bitti mi kum tanesi?"

Kum tanesi?

Adam sana lakap bile takmış, Deli.

Boğazımı temizleyip arkamı döndüm. "Pardon, gözüm takılmış."

Gülme sesi kulağıma dolarken kızardığımı hissettim. Bende çıplaktım ve şuan yara bere içindeki sırtımla bakışıyordu büyük ihtimal. Hızlı nefes alışlarımla bir şey demesini bekledim.

Arkamda hissettiğim hareketlilikle titrek bir nefes verdim. Karan'ın sıcak elini sırtımda hissettim. İrkildim, kalbim tekledi. Yaralı bir kuşa dokunuyormuş gibi narince gezdirdi elini yaralarımda.

Sarmana çok ihtiyacım var, yaralarıma merhem olur musun, Karan?

Kimse yaralarına merhem olmayacak, Deli. Hâlâ anlamadın mı?

"Çok acıyor mu?"diye fısıldadı. Başımı iki yana salladım.

"Acımıyor."dedim yutkunurken.

"Artık acımıyor."

O dokununca geçmişti.

Ah Deli, bu kadar mı muhtaçsın sevgiye?

"Her yarandan,"diye mırıldandı. "Öperim."

Gözlerim kocaman olurken gözlerim dolmuştu. Yaradan öpmek. Yaramdan öpecekti. Öpecekti değil miydi? Öperse kanamazdım.

Aşık mı oldun ne, Deli?

Ben kimseye aşık olamazdım.

Kolu belime sarıldı ve beni sertçe göğsüne çekti. Sırtım göğsüne yaslandığında başım da omzuna yaslanmıştı.

"Kimse sevmedi mi seni?"diye fısıldadı kulağıma. Dudaklarım büzüldü. Kimse sevmemişti.

"Kimseler sahip çıkmadı mı?"

Annem ben karnındayken beni öldürmek istemişti. Babam sokağa atmıştı. Kız kardeşim yüzüme bile bakmıyordu.

Kimse bana sahip çıkmamıştı.