Karanlık Yanım

15.Bölüm "Düşünceli"

Son kez yüzünü ezberlercesine baktım...

~~~~~~~~~~~~~

"Viola hadi canım uyan artık."

Kolum da bir hareketlilik hissediyordum. "Biraz daha baba, bak söz veriyorum beş dakika sonra kalkıcam" dedim.

"Viola" dedi.

Bu babamın sesi değildi. Ani bir hızla kalkarak kolumu tutan kişinin elini tuttum.

"Ahhh Calviiiiiiin" dedim, i'leri uzatarak.

Hemen boynuna sarıldım. Daha doğrusu sarılmak istedim ama direk karnımı tuttum.

Dişlerimi sıkarak "aaaa" dedim.

Calvin direk elimi tuttu.

"İyi misin canım? Dikkatli ol! Bekle şu yastığı -sırtıma bir yastık daha koyarak- şuraya yerleştireyim."

Yüzümü öptü, kokladı ve elleri ile yüzümü kavradı.

"Direndim, yemin ederim direndim, senin için, ölmeme..."

Sözümü keserek "şşş geçti tamam, sen yeterki nefes al o bana yeter" dedi.

Gözlerimden yaşlar akarak "çok canım acıyor" dedim.

Hıçkırmaya başladığım da daha çok canım acıdı. Artık kendimi tutmak istemiyordum.

"Be-ben çok üzgünüm Viola. Seni ondan koruyamadım."

Kendini suçluyordu. Başkalarının hataları yüzünden kendini suçluyordu. Onu teselli etmek isterdim ama canım çok acıyordu. Sinirlerim iyice bozuldu, elim, ayağım titriyordu, nefes alamıyordum. Calvin'nin arkasında duran doktor hemen yanıma geldi.

"Tamam canım sakin ol" dedi.

Delirmemek elde değil. Hemşireler geldi hemen.

"Ya canım acıyor diyorum sen sakin ol diyorsun. Beyniniz de sorun mu var?"

Kaba davranmak zorundaydım. Gerçekten ya ben deliriyorum ya da onlar fazla başı boş.
Doktor hemen cebinden bir iğne çıkararak koluma vurdu.

"DOKTOR?" soru sorarcasına dedi Calvin.

"Merak etmeyin sadece narkoz verdik. Yatışması..."

Gözlerim iyice bulanıklaştı ve konuştuklarını anlamıyordum. Sanki başka bir dilde konuşuyorlarmış gibi geliyordu.

En son Calvin "Nate" dediğini duydum. Gerisi boş.

~~~~
Gözlerimi açmaya çalıştığım da başarılı olamadım. Bu sefer son gücümle denedim ve açtım.

"Uyandı" dedi farklı bir ses.

O kişiye baktığım da Nate olduğunu görmem bir oldu. Gülümsedim. Kafam yerinde değildi sanki. Calvin yatağıma oturup elimi tuttu.

"İyi misin canım?" diye sordu.

Hiçbir şey hissetmiyordum. Ellerim ayaklarım uyuşmuş gibiydi.

"UÇUYORUM" dedim gülerek.

"Dur, dur bekle hatta harikayım."

Calvin, Nate'e baktı. Gülmek üzereydiler ikiside. Calvin elini başına götürerek döndürdü. Bu deli görüldüğünde yapılan bir hareketti. Ayağımla Calvin'e sert bir şekilde vurdum. Tabi bana göre sertti, o zerre yerinden oynamamıştı.

Kıkırdamaya başlayarak "ahhh çok güzelim, dünya tatlısı gibiyim" dedim.

"Ve ve ve ve ve.... ben deli değilim" dedim Nate'e bakarak.