2.BÖLÜM

107 9 5
                                    

Ormanın içinde koşuyorum çünkü peşimde beni yakalamamlı yakalamasın nolur.

Koşarken ayağım taşa takıldı ve yere düştüm o yaklaşıyor hemen yerden kalktım koşmaya devam etim ama düşerken yaralanan dizlerim yüzünden zorlanıyorum ve yine düştüm.

Daha ne kadar düşe bilirim ki zaten geldi işte ecelim geldi çocukluğumun, hayallerimin katili babam geldi.

Neden bunu yapıyor neden her geçen gün  benim ruhumu öldürüyor ben ona naptım beni sevmesini tek istedim.

Saçlarımı okşasın istedim ama o saçlarımı çekti.

Yanağımı öpsün istedim ama o tokat atmayı seçti.

Bir kere seninle gurur duyuyorum desin istedim ama o senden utanıyorum dedi

Bir insan neden kendi canından olanı sevmez ki kediler  yavrularını korur köpekler de yavrularını korur.

Peki neden insanlar yavrularını korumaz neden onların arkalarında durup onlara güç vermez onları sevmez neden.

Herkes cinayeti sadece bir bedene bıçak saplayıp öldürmek veya kafasına silahla vurmak gibi sanar ama asıl cinayet bir çocuğun ruhunu öldürmek.

Hayır unutmuyoruz büyüdük ve unutmadık neden herkes büyüyünce unutur der o daha çocuk der.

Unutur demek yerine neden ona bunu yaşatıyorsun bunu ona yapıyorsun diye hiç sorulmadı hiç bir zaman da sorulmayacak.

İşte o yıl,o ay,o gün,o saat,o dakika,o saniye benim ruhum öldü.

Benim babam benim ruhumu öldürdü ve herkes de buna göz yumdu.

Ve ben buna göz yuman herkesin hayatını karartıcam onların hayatlarını mahf edicem ama en başta bana bunu yaşatanda başlıycam.

Sırf başka çocuklarında ruhunu  öldürmesin diye onu yok edicem.

Sırf başka çocuklar susmasın, korkmasınlar diye.

Bunu yapıcam...

GERÇEKLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin