Karanlık Sınırlar

Bölüm 1

Hayat çok kısa öyle değil mi ? Keşke benim içinde kadar kısa olsa. 17 yaşında ki herkes büyük hayalleri olan eğlenen gezen dolaşan mutlu kişilerdir değil mi ? Benim için öyle olmadı hayatta en büyük hayalim ölmekti. Defalarca intihar etmeyi denedim ama olmadı. Evdeki tüm ilaçları içip ölmek istedim içtiğim tüm haplar vitamindi. Kendimi asmak istedim ip koptu. Çok şanslıyım ama değil mi . Şimdi soruyorsunuzdur neden bu kadar ölmek istiyorsun diye hemen anlatayım.

Herşey 12.12.20011 yılında başlamıştı o zaman daha 4 yaşındaydım. Dışarıda oyun oynarken birden bi silah sesi duydum ve direk eve doğru kaçtım. Ama keşke se kaçmasaydım. İçeri girdiğimde annem yerde kanlar içinde yatıyordu ve başında da o adam vardı. Yani babam çok ağlamıştım o gün annemin geri geleceğine inanıyordum ve Allah a dua ediyordum annem geri gelsin diye. Ama babam bana bağırıyor "kes sesini yoksa senide öldürürüm " diye. Çok korkuyordum. Aile büyükleri eve gelmişti ve hepsi " o erkek o yapar iyi yapmışsın haketmistir " diyordu ve ben bu sözleri duydukça daha çok üzülüp sinirleniyordum. Günler geçmişti annemin ölümünden ve ben hâlâ alışamamıştım. Babamı sorarsanız her gün dayak yiyordum ondan. Birsey yapmıyordum halbuki.

O günden sonra herkesten nefret ediyorum. Kimseyle konuşmuyorum. Babamdan da ayrı bi nefret ediyorum. Şimdi 17 yaşındaydım annem öleli 13 sene geçmişti ve ben hâlâ onu çok özlüyorum. Küçükken hep geri geleceğine inanıyordum ve her gün Allah a dua ediyordum. Ama gelmedi. Çok küçüktüm herkes oyun oynayıp parka gidip eğlenip sonra eve gidip annelerinin nefis yemeklerini yerken ben sürekli aç bırakılıp dayak yiyordum. Şimdi hayatında ne değişti diye sorarsanız birsey değişmedi. Sadece babam genelde çok yoğun oluyor kadınlarla geziyor gününü gün ediyor. Bense okula gidip eve geliyorum. Okulda derslerim iyi fakat hiç arkadaşım yok . Bende istemiyorum çünkü kimseye güvenmiyorum. Ve zorbalarım var hergün benimle dalga geçiyorlar. Yine o lanet günlerden biri okula gidiyordum . Okulun kapısından içeri girdim ve herkes bana bakıp gülmeye başladı. Koşarak sınıfa çıktım ve sırama geçtim. Sıramda bi not kağıdı vardı ve üstünde " annem bana çok güzel bi çanta aldı ama sen böyle duyguları nerden bileceksin senin annen yok ki" diyordu gözlerim dolmuştu ve kızlar yanıma geldi ve yasmin "notumu beğendin mi bak çantam bu " dedi ve güldüler. Koşarak lavaboya gittim ve ağlamaya başladım. Annemi çok özlemiştim. Daha sonra arkadan biri saçıma yapıştı daha sonra bıraktı . Diğer iki kız ellerimden tutup beni yere oturttu. Tamda tahmin ettiğim gibi yain ve grubuydu. "Biz sana gidebilirsin dedik mi " dedi yasmin. Ben hâlâ ağlıyordum. Kızlara seslendi ve kızlar beni ayağa kaldırıp yere attı. Canım çok acımıştı. Daha olacaklardan habersiz. Yaşında tekme atmaya başladı canım çok ağrıyordu ama durmuyordu. "Bir daha ben sana izin veeden hicbirsey yapma duydun mu beni" dedi bağırarak ben ise hâlâ ağlıyordum. "Duydun mu cevap ver bana" dedi ben ise çok sesim çıkmayacak şekilde " duydum" dedim. "İyi o halde bir daha sakın sözümü ikiletme" dedi ve gitti . Ayağa kalkamıyorum canım çok ağrıyordu. Zorla kalkmaya çalıştım ama olmadı. Her yerim ağrıyordu ve sesim çıkmıyordu. Gerçi çıksana kimse bana yardim etmez üstüne gülerlerdi. 15 dakika sonra zorla ayağa kalktım ve yerde gördüğüm tek şey kandı. Sonrası karanlık...

Bölüm sonuuu

Biraz kısa bir bölüm oldu ama diğer bölümler daha uzun olacak

Oy verip yorum yazmayı unutmayınn

Umarım beğenirsinizz