Medya:Mira Karsu (Gece)
İyi okumalar...
"Gece, gökyüzünün mührü altında, karanlığın içinde bir dansa davet ediyordu; ayın solgun ışığı, gizemli bir kaderin başlangıcını aydınlatırken, geçmişin izleri sonsuzluğa kadar uzanıyordu."
🌖
Yıl 2008
MİRA KARSU (GECE)
(12 EKİM)
Annem hamileydi.
Babam bebeğin ondan olmadığını söylüyor.
Babam her zamankinden daha öfkeli.
Çok korkuyorum.
Babam hiç ayık değildi.
Ayıkkende iyi değildi.
Bende iyi değildim.
Bir çıkış yolu arıyordum ama bulamıyordum.
Babam annemi dövemediği için beni dövüyor.
Canım acıyor ama eskisi kadar değil!
Babam çok acımasız biri, beni çok korkutuyor.
Bir insanın acıya alışması normal miydi? Değildi. Ama ben alıştım.
Bana dayak ata ata öğrettiler acıya alışmayı, daha sonra direnemedim ve bende alıştım. Direnmek fayda mıydı?
Kemiklerimin acısı kalbimin acısı kadar değildi. Annem hamileyim dedi. Babam beni dövdü. Babam çocuğun ondan olmadığını söyledi. Babam yine beni dövdü. Babam vuruyordu ben ağlamıyordum, bu onu daha da sinirlendiyordu. Ama acım ona zevk veriyordu, her çığlık atışımda piskopatça sırıtıyordu, korkuyordum.
Benim çocukluğumu çalışmışlardı ve hâlâ daha çalıyorlardı. Zaten ben hiçbir zaman çocuk olamamıştım ki.
Ben yine saatlerce dayak yemiştim. Kimse tarafından değil! Babam tarafından.
Bulunduğum yerden tekrar ettim.
"Benim kaderim, benim savaşım."
"Benim çığlıklarım, benim acılarım."
"Benim kimsesizliğim, benim korkularım."
Babam beni dövdükten sonra veya kendimi kötü hissedersem bunları tekrar ederdim. Yani her gün tekrar ediyorum.
Beni dövdükten sonra arkasına bile bakmadan çıkıp gitmişti evden. Acıma varmıydı? Yoktu. Bana karşı nefreti varmıydı? Fazlasıyla. Beni hiç mi sevmiyordu? Karşısına bir ekmek verseniz onunla değişecek kadar. Bana değer verirmiydi? Dışarıda bir karınca görse ona bile benden daha değer verirdi.
Annem bebeği olduğunu öğrendi ve beni umursamıyor. Babam beni dövdü ve annem yine umursamadı. Eskiden bazen göz göze gelirdik, şimdi yüzüme bile bakmıyor.
Önceden yanlızdım şimdi kimsesiz.
Önceden görünmezdim şimdi hayalet.
Annem beni unutmuştu, unutulacak birimiydim. Galiba öyleydim.
Ben bu yaşımda bunları yaşayacak ve herkesin nefret sebebi olucak ne yapmıştım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜSÜ
AcciónLavinia ölüm çiçeği. Bense o ölümü yaratandım Gecenin karanlığını, Bir lavinia aydınlatır mı? _________________ Eskiden evimiz olan yere geri gelince açık kapıdan içeri girmiş ve odaya doğru yol almıştım. İlk katil olduğum adam yerde yatıyordu bırak...
