LITTLE DARK AGE || RAFE CAMERON

005

       Dokańczałam swój makijaż kiedy w międzyczasie mama prasowała koszulę Louis'owi.
Ubrana byłam w białą sukienkę która sięgała mi trochę poza uda. Na samym dole miała mała falbankę a na górze lekko wycięty dekolt. Na szyji miałam złoty naszyjnik w kształcie serca, który dopełniał cały wyglądać. Moje wyprostowane długie włosy spoczywały na moich ramionach. Zakładałam białe conversy gdy mama się odezwała.

— Młody Cameron na ciebie poleci.— lekko zagwizdała na co przewróciłam oczami. Zawsze naciskała na mój kontakt z nim. Od dzieciństwa próbowała nas złączyć, jednak nieskutecznie, bo zawsze kończyło się kłótnią i wyzwiskami.

— Daj spokój, odpuść. Dobrze wiesz że nigdy nic nas nie połączy.— powiedziałam.

— Nigdy nie mów nigdy. Kto się czubi ten się lubi.— zaśmiała się, jednak mi nie było tak do śmiechu. Sama wizja mnie z Rafe'm przyprawiała mnie o ciarki. I to nie ze szczęścia.

— Dlaczego tak bardzo ci zależy na tym żeby coś pomiędzy nami było?— powiedziałam wiążąc buta.

— Vanessa zawsze tego chciała. Obie śmiałyśmy się z waszych dziecięcych kłótni. Przyznam że nie od zawsze podpierałam pomysł przyszłości twojej z Rafe'm, jednak Vanessa była bardzo zawzięta i żyła w przekonaniu że skończycie razem.— Odpowiedziała na co zmarszczyłam brwi. Matka Rafe chciała żebym z nim była?

— Zobaczymy. Mam dopiero 17 lat. Może jak stanie się bardziej odpowiedzialny i będę miała pewność że nie wykorzysta mnie na jedną noc, to o tym pomyślę. Ale to małe prawdopodobieństwo.— Westchnęłam na samą wspominkę o nim.

— Nie ważne co zrobisz, czuję że postąpisz dobrze.— powiedziała i wyszła z pokoju z koszulą Louis'a.

Po paru minutach zeszłam na dół poprawiając swoje włosy rękoma. Louis robiąc coś na telefonie zapytał.

— Będziesz się ruchać z Rafe'm że się tak ubrałaś?— powiedział nawet nie wyglądając znad telefonu. Zmarszczyłam brwi i odpowiedziałam.

— Nie jestem dziwką.— odpowiedziałam zirytowana.

— Rafe nie spotyka się tylko z dziwkami.— powiedział jednak było widać że niezbyt obchodziła go ta konwersacja.

— Ale same dziwki spotykają się z Rafe'm.— przewróciłam oczami.

                                      — ~ —

Weszliśmy do posesji Cameron'ów. Pierwsza podeszła do mnie Sarah która mówiła coś o którejś z płotek, jednak przez głośne powitania naszych rodziców nie zwróciłam na to większej uwagi. Następnie podeszła do mnie Wheezie z którą szybko się przywitałam. Ward podał mi rękę i uśmiechnął, co sztucznie odwzajemniłam. Fakt, mimo że był dla mnie miły to nigdy za nim nie przepadałam. Na końcu nadeszła pora na Rose, która równie sztucznie jak ja się uśmiechnęła. Jej tym bardziej nie lubiłam. Chciałam już zasiadać do stołu gdy zobaczyłam tą cpuńską mordę i przewróciłam oczami.

- Nie myśl że z własnej woli się z tobą witam, najchętniej to bym cię wypierdolił z tego domu.— sztucznie się uśmiechnął żeby nie wzbudzić żadnych podejrzeń ze strony rodziców.

- Widzę że naprawdę ci odpierdoliło od tych dragów. Też nie chcę tu być. Będziesz tak witał swoich gości jako idealny następca swojego ojca?— sztucznie się uśmiechnęłam.

- Nie. Tylko ty mnie tak wkurwiasz.— odpowiedział po czym mnie wyminął siadając do stołu.

                                    — ~ —

Znudzona siedziałam przy stole gdy Sarah gadała mi jakieś głupoty o jej nowym chłoptasiu, który był płotką. Cała wizja zdrady Topper'a z John'em B nie podobała mi się. Mimo że nie miałam jakiś niesamowitych kontaktów z Topper'em to i tak nie powinna tego robić. Jedynie przytakiwałam i czasami dołożyłam coś od siebie. Wtedy poczułam że ktoś dotknął mojego ramienia. Odwróciłam się i zobaczyłam mojego ojca.

— Luna, skończyło się Whisky. Pojedź z Rafe'm do sklepu.— powiedział na co niewidocznie przekręciłam oczami z zirytowania. A co on nie umie sam kupić?

Wstałam z krzesła od niechcenia i złapałam kontakt wzrokowy z chłopakiem, który najwidoczniej był tak samo niezadowolony jak ja.

———
OD AUTORKI : długo mi zajęło zebranie się do napisania tego ale jest🦾🦾🦾 nudy narazie ale to początek to wiecie 😅😊😉😉