Abimin Arkadaşı •Yarı Texting•

AA - XVl

Bölüm Şarkısı: Rei 6 - Ah Canım Sevgilim

"Doydum sanırken, bir bakışın açlığıyla ölüyorum sonra..."

~W. Shakespeare

__&____________&___

Hep beraber salonda oturup sohbet ederken ben sessizce onları dinliyordum. Konuya da hakim değildim zaten. Seslerini duyuyor, ne dediklerini algılıyor ama hatırlamıyordum. Odada olanların etkisinden bir türlü çıkamamıştım. Bana yaklaşmıştı, öpecek miydi yoksa öpmeyecek miydi?

Dudakların bana, nasıl da yakınken öyle...

Bir şey aniden omzuma dokununca yerimden sıçrayıp gözlerimi o tarafa çevirdim. "Ne oldu?" Dedim saf saf Ekin'e bakarken.

"Diyorum ki, havalar biraz daha iyi olunca denize gider miyiz?"

Hiç düşünmeden aklımdan geçeni söyledim. "E Deniz abilere her zaman geliriz, niye sordun ki?" Gözlerimi solumda ve karşımda oturan Ekin ve Buse'de gezdirdim, Deniz'e bakacak gücüm yoktu. Belki gözlerimden anlardı, nefret ederdi, uzak dururdu benden. Uzak durmasın ama yanımda olsundu. İkisi de birbirine baktıktan sonra bana bakıp dudaklarını gülmemek için birbirlerine bastırdılar.

"Deniz diyorum Güneş, deniz. Gideriz değil mi?"

"E tamam bende onu dedim işte." Sesli gülmeye başladıklarında kendimi salakmışım gibi hissettim. Gözlerim istemsizce(!) Deniz abiye kaydığında bıyık altından yandan sırıttı. Kötü kötü baktım ona.

"Hani böyle yüzüyoruz ya güzelim, onu kastettim."

Salak gibi hissetmekte haklıymışım, salakmışım ben zaten ya.

Gözlerim utanarak Deniz abiye kaydığında artık sırıtmıyor, öylece Ekin'e bakıyordu. Kaşımı kaldırıp Buse ve Ekin'e baktığımda fark etmediklerini anladım.

"Gideriz yüzmeye ya, siz de gülmeyin! Dalmışım işte. Öf eve gidiyorum ben, sıkıldım." Ellerimle yerden destek alıp kalktığımda Ekin bileğimi tuttu.

"Ya dur bi', aklıma bir şey geldi." Dedi beni oturmam için yere çekerken. Düzgünce oturup ona döndüm. "Bizim çocukları çağırsanız da, hem özlem gidermiş olurum hemde oyun oynarız kalabalıkça. Sizin için de uygun mudur Deniz?" Ona baktığımda kafasını kaldırıp yüzlerimize baktı, bende oyalandı ama gözlerini kaçıran taraf ben oldum.

"Kendi evin sayılır kardeşim, ararım ben şimdi. Kızlar rahatsız olmasın yeter."

"Yok ya bir şey olmaz. Hem ne rahatsızlığı, aralarında şerefsizler var ama olsun." O piç gelmesin yeter.

Deniz bu kadar açık sözlü olmamı ve küfür etmemi beklemiyor olmalı ki yüzündeki şaşkın ifadeyi gördüm.

"Kimmiş o şerefsiz(ler)?" Ekin sormuştu, Deniz ve Buse de bana bakıyordu merakla ve kaşlarını çatmış.

"Öylesine dedim yahu, halla halla." Derin bir nefes alıp onlara baktım."Hadi ara sen Deniz," yutkundum, "abi."

Buse bana ne oldu bakışı atarken ben kafamı iki yana salladım. Deniz abi de eline telefon almış mesaj yazıyordu. Yandan baktığımda bana olduğunu gördüm, gözlerim büyüdü. Engeli açarım diye mi bekliyordu hâlâ? Tınlamaz sanmıştım. Mesajlara göz gezdirdiğimde inatçı olduğumdan bahsediyordu ama benden de özür diliyordu. En son yazdığı mesaja baktım 'Kırıldığını biliyorum ama öğlen-' Kafasını kaldırdığında göz göze geldik, açtım sanki o gözlere... Gözlerimin içine bakmayı sürdürdü bir müddet, o an ne telefonda yazdıkları ne de etrafımda olan kişiler, olaylar umrumda değildi ya da ben istemiyordum; gözlerini istiyordum. Keşke her zaman bakabilsem sebep olmadan. Gözlerimin dolduğunu hissediyordum, kafamı eğdim görmesin diye.