Gerçek Ailem (Lamia)

5

Merhaba arkadaşlar. Bu bölümde olayları bir tık daha hızlandırıcam. 5. bölüm oldu ben daha yerimde sayıyorum. O yüzden diğer bölümlerden daha uzun olabilir. İyi okumalar.

Bir anda verdiğim tepkiyle şaşırmışlardı. Bende içimdeki sinir geçmeden devam ettim. Saman alevi gibiydim. Birazdan sönerdi ateşim.

Sertçe Serkan ve Mete'ye döndüm.

''BEN SİZİN KANINIZI TAŞIYORUM BE! İSTESEKTE İSTEMESEKTE KARDEŞİNİZİM BEN SİZİN! SİZ İSTEDİĞİNİZ KADAR REDDEDİN BENİ! BENDEN ÖNCEKİ KIZ NE YAPTI BİLMİYORUM! AMA ONUN YAPTIĞI HİÇBİR ŞEY BENİ ZERRE KADAR İLGİLENDİRMEZ! BENİ SADECE BENİM YAPTIKLARIM İLGİLENDİRİR! EĞER YARIN ÖBÜR GÜN BENİM YAPTIĞIM BİR ŞEYİ GÖRÜRSEN GEL BANA İSTEDİĞİNİ SÖYLE! 'BENİM HATAMDI' DER BÜKER BOYNUMU OTURURUM YERİME! AMA BAŞKA BİRİNİN YAPTIĞI HATALAR YÜZÜNDEN BANA BİRŞEY SÖYLEMENİZE İZİN VERMEM!''

Herkes bana şaşkınlıkla bakarken ben bir hışımla sandalyeden kalkıp odama ilerledim. Sinirden elim ayağım titriyordu. Yaptığım bir hata için isterse öldürsünler beni gıkım çıkmaz. Ama başkasının hatasını asla üstüme alamazdım. Odama girip kapıyı kapattım. Ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra pijamaları giydim. Bu sinirim uyumadıkça geçmezdi. Tam gözlerimi kapatmış uykuya dalıcakken kapı tıklatıldı. Derin bir nefes alıp doğruldum ve 'Gel!' dedim.

Kapı açıldığında içeri Barlas girdi. 

''Girebilir miyim?' 

Kafamı olumlu anlamda salladım. Odaya girip yatağa oturdu. Ve hiç beklemediğim birşey söyledi.

''Aferin.''

Bir an afalladım.

''N-ne için?''

''Kendini karşında ailen bile olsa ezdirmediğin, ilk başta sabırla onları dinleyip sonra en iyi şekilde savunduğun için. Seninle gurur duydum küçüğüm. Herkese karşı hep böyle ol.''

''Beni daha az önce ilk defa gördün. Kardeşlerin gibi en azından biraz soğuk olman gerekmez mi?''

Burnundan nefes verir gibi güldü. Ama sen böyle karizmatik durursan ben senden uzak duramam ki.

''Hiç tanımadığım bir kızı bir anda evime alabilecek biri gibi mi duruyorum? Seni detaylı bir şekilde araştırdım. Onun gibi olmadığını biliyorum. Ve eğer benim kanımdansan. Uzatmaya gerek yok. Kaybedilmiş 17 senemiz var. Daha fazla uzatmak isteyecek kadar aptal değilim.''

ARKADAŞLAR BEN AŞIK OLDUM! GEL BURAYA BEYNİNDEN ÖPCEM!

''Onlara nasıl biri olduğumu söyledin mi? Yoksa bilmedikleri için mi böyle davranıyorlar?''

''Bende bunun için geldim. Bak. Aslında hepsi sana bağlanmayı çok istiyor. Ama o kızın yaptıkları çok ağırdı. O yüzden içlerinde bir korku var. Aras yaşananlardan sonra biraz daha korumacı oldu. Ama her an duvarları yıkılabilir. Serkan ve Mete biraz daha asi tipler. O yüzden biraz daha zor olur sana güvenip yumuşamaları. Ki zaten onların yerinde kim olsa bu kadar kolay alışamazdı. Sadece onların tepkileri fazla ağır. Kayra zaten sana karşı en anlayışlı kişi. Baran'la da aranızda birşey olduğunu sanmam. O da zamanla yumuşayacaktır sana karşı. Berkay'da biraz ürkek bir çocuk. Ona biraz daha yumuşak davranmanı istiyorum. Aşağıdaki tavrından korktu biraz. Umarım tavırlarının nedenlerini az çok anlamışsınır.''

Sinirimin az da olsa yatıştı. Barlas abiye bakıp gülümseyerek başımı salladım. Ab, demesemde en azından ona duyduğum saygıyı belli etmem gerekiyordu. Aralarında en olgun davrananlardan biriydi. Bana gülümseyip saçlarımı hafifçe okşadı. İlk defa kendi ailemden biri saçımı okşuyordu. Bu beni istemsizce duygusallaştırdı. Eli hala saçımdayken,