28/07/1997 PAZARTESİ
Küçük Manolya, evinde olanlara bakıyordu. Annesi kendini yere atmış, çığlık çığlığa ağlıyordu.
"AYDIN!!!!! GİTME NE OLURSUN!"
Küçük Manolya elindeki bebeği yere düşürdü. Babası nereye gitmişti? Gittiği yer çok mu uzaktı da annesi bu kadar ağlıyordu? Bilemedi.
Yavaş adımlarla annesine doğru yaklaştı. O ağlarken annesi hep onu öperdi. Annesinin hemen yanı başına geldiğinde kollarını kadına doladı.
"Anne bak ben burdayım niden ağliosun?"
Sorduğu soruya karşılık itilmeyi beklemiyordu.
Bu küçük ve annesi için önemsiz sayılacak davranışların başı, Manolyanın küçük kalbini kırmaya yetmişti. Annesi onu itince ağlamaya başladı.
"Dokunma bana!"
Etrafındaki tanığı ya da tanımadığı abla ve teyzeler annesinin kolundan tutup götürdüler. Oracıkta ağlarken bir abla belirdi yanında.
"Manolya.. ağlama bir tanem. Annen şu an çok üzgün"
Manolya ağlayan gözlerle baktı karşıdaki yeşil gözlü kadına, aslında kadının gözleri elaydı. Ama Manolya bu kelimeyi henüz öğrenmemişti. Daha sonra sorardı babasına. Büyük ihtimalle babası işe gitmişti. Bazen uzun gün gittiği için annesi ağlıyordu, onlardan biri sandı küçük Manolya.
Değildi.
Babası şehit düşmüştü. Yeni kurulmuş MMN örgütünün ilk saldırısıydı. Polis Karakolunu patlatmışlardı babası da içerde şehit düşmüştü.
Bunu küçük Manolya henüz bilmiyordu. Ama çok geçmeden öğrenecekti....
17/01/1999 PAZAR
Küçük Manolya biraz büyümüş 7 yaşına gelmişti. Ama henüz okumayı sökmemişti. Çünkü evde ders çalışamıyordu. Annesi onu her gördüğünde bağırıyor, hiç bir şekilde düzgünce diyalog kurmuyordu. Ona bu sırada evlerinde kalan babannesi bakıyordu. Babannesi Zarife hanım, okuma yazma bilmediği için can parçasına ders çalıştıramıyordu. Gelinini her seferinde uyarsada Ayten onu hiç dinlemiyor, aksine daha da kötü davranıyordu.
Fakat bir değişiklik vardı gelininde. Bir gün yanına gelip evleneceğini söylemişti.
Zarife hanım ne diyeceğini bilemedi. Karşındaki kadın gençti. Önünde yaşaması gereken uzun bir ömür vardı. Ve bu ömür tek başına geçmezdi. Bilirdi Zarife hanım yalnızlığı.
Kabul etti.
Keşke etmeseydi. Pişmanlığını yıllarca Allah'a yakardı. Günlerce oruç tuttu tövbe namazları kıldı. Küçük ciğerinin yaşadıklarını, eğer o gün kabul etmeseydi yasamazdi diye düşünüyordu.
İyi kalpliydi Zarife hanım.
Bilemedi ama.
30/01/1999 CUMARTESİ
Düğün oldu hemencecikten. Unutuldu Komiser Aydın Karaçelik.
Düğün gününde mutluydu Küçük Manolya.. çünkü annesinin yüzü gülüyordu. O gün arkadaşının pembe çiçekli, sırtında beyaz bir fiyonku olan elbiseyi giydi.
Yeni babası olacak olan adamla bir gün önce tanışmıştı.
Kadir Altın.
Ona gülümseyip şeker vermişti. Sevmişti onu.
Düğün gecesinde herkes evine çekildiğinde odasında uyuyordu Küçük Manolya.
Sonra bir ses duydu. Gözlerini açtığında Yeni babası Kadir karşında duruyordu? Neden gelmişti ki? Hava hala karanlıktı ve yarın okul yoktu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANOLYA
Chick-Lit12 yaşında Üvey babası tarafından tecavüze uğramış ve bu tecavüz sonucu doğum yapan küçük bir kızın hikâyesi anlatılıyor... Bu küçük kız büyüyerek büyük bir kadın olmuştu. Askerdi de.. zorlukları başarmış. Ama hala içindeki o buruk aşkı bir köşede...
