Okulda Tek Grup

Gün Işığındaki Sır

Sabahın soğuğu Şara'nın vücudunu titretmişti. Çantasını tek omzuna takmış ilerliyordu. Her zaman okul eteğini uzun giyerdi. Sarı saçlarını iki at kuyruğu yapmış, ikisini aynı anda doluyordu. Üzerine giydiği uzun süveterinin düğmelerini iliklemişti. Hiçbir şeyi umursamadan yürüyordu.
"Okul acayip sıkıcı olacak, neden bir yerlere gitmeyi düşünmüyoruz, ha Şara bildiğin güzel yerler var mı?" diyerek Şara'nın yanında bir anda beliriveren bu çocuk, o günki kargaşadaki kişilerden biriydi.
Havalı kahve saçları güneş ışığında kızıl gibi görünüyordu. Şara bu kişinin göğüs hizasına geliyordu. Elleri cebinde, kravatı bağlanmamış ve gömleğinin iki düğmesi açıktı.
"Ne saçmalıyorsun sen be!" Onu geride bırakmak için adımlarını hızlandırarak ilerledi. "Tanımam etmem"diye homurdandı.
Geride kalan Glenn, bıkmış bir şekilde kollarını iki yana açtı. "Ne biçim laflar bunlar..." dedi ve bağırarak, "Kim olduğumu biliyorsun!"
Şara yürümeye devam etti. Glenn kolay bir şekilde yetişti ve ona eğilerek bembeyaz bir gülümseme eşliğinde:
"Adımı söyle artık..." dedi ve herhangi büyülü bir şeyden bahseder gibi sesini alçaltarak, "Glenn" diyerek ekledi.
"Ööf!" Şara elleriyle kulaklarını kapattı. Yüzünü buruşturdu. İfadesinde tiksinti ve bunaltı vardı. Dişlerini sıkarak konuştu. "Defol git başımdan!"
Glenn ona doğru eğilmeyi bırakıp dikleşti. Yürümeye devam ederken Şara'ya boş bir ifade ile bakış attı."Diğerleri nerede?"
Karşıdan onlara doğru koşmakta olan Kaila Manolya neşeyle bağırdı. "Glenn, seni gördüm ve geldim!"
O sırada Glenn elini alnından çekip hayretle etrafına bakındı."Bak bu kız kolaylıkla uyum sağlamış."dedi ve devam etti, "Kaila'ydı değil mi?"
Kaila kirpiklerini kırpıştırarak memnuniyetle cevap vermek için can attı. "Evet," dedi büyük bir coşkuyla, "Kaila..."
"Kaila, okul çıkışı..." cebinden buruşmuş not kağıdını çıkartarak uzattı, "bu adrese gelin."
Kız nefesini tutarak Şara'ya delice bir bakış attı. Çığlık atmamak için kendini zor tutuyordu. Öte yandan Şara kederlice bir şeyler düşünüyor gibiydi. Kaila avazı çıktığı kadar bağırdı.
"GLENN... beni bekle!"

✧༺༻✧

"Ben hepsini ikna edebilirim. Tüm bu...olanların farkındayım. Jun...sadece sana sormak istediğim bir şey var. Sürekli bahsettiğin şu taş...umarım onu bulursun..."
Lüle saçlarını geriye itti ve dikleşti.
Jun bir saniyelik duraklamadan sonra yüzüne beklenmedik bir gülümseme oturttu. Gözleri parladı ve Lüle'nin yüzüne bakmayı sürdürdü.
"Sen merak etme. Taşı bulmamız an meselesi..."
Jun bir kurt köpeği misali âdeta kulaklarını dikerek yaklaşmakta olan ayak seslerine kulak kesildi. Aurora koridorda ilerliyordu. Açık kapıdan sınıfa baktı.
"Lüle bununla burda ne yapıyorsun?"
"Jun'la özel bir şey konuşuyorduk."
Aurora, "Ne gibi -özel bir şey-?" dedi ve Jun'a doğru baktı. O anda Lüle de Jun'a baktı.
Jun, kendinden emin bir şekilde oturduğu sandalyede doğruldu ve ifadesiz bir şekilde, Aurora'nın bakışlarını yakaladı.
"O haklı. Özel bir şey hakkında konuşuyorduk ve sen de bu olaya en az onun kadar önem vermelisin. Burada daha fazla konuşmayacağım. Konuştuklarımızı biri duyabilir. Daha fazla şey öğrenmek istiyorsan -Lüle'yi işaret ederek- onunla konuşmalısın." dedi.
Jun ayağa kalkıp ilerledi ve sınıftan çıkarken kapının eşiğinde duran Aurora'ya doğru son bir bakış atıp arkasını döndü.
Aurora, tam Jun yürüyüp gidecekken, "Şu büyülü taş hikâyesini ve arkadaşının kilitli kapıyı nasıl kırdığını düşündüm. Sizin 'vampir' olabileceğinizi falan filan da. Lüle'yi kolaylıkla kaldırabileceğini sanıyorsun." dedi.
Jun arkası dönük bir şekilde duruyordu. Bir an durup bekledikten sonra hiçbir şey söylemeden yürüyüp gitti. Lüle kalkıp Aurora'nın yanına ilerledi.
"Kandırıldığım falan yok Aurora! Bana bu kağıdı verdi." Elinde tuttuğu kağıdı gösterdi. "İçinde bi' adres var-"
"Öğrenciler sınıfa geliyor, yerlerimize geçelim"diyerek hızlıca Lüle'yi sırtından ittirdi.
Öğrenciler birer birer sınıfa girerlerken Şara da aralarındaydı ve arkalarından gelen öğretmen, sınıfın kapısını kapatarak içeri girdi.