Ex-Husband

Chapter 2

SONJA was looking at the night robe folded carefully. It was Niki who folded it awhile ago. She actually asked her to bring it back to its owner but she said that she should be the one who’ll bring it back to her husband.

She sighed. Takot siya sa lalaking iyon at ayaw niyang magkaroon ng kahit na anong interaksyon kay Erez.

Pero hindi niya maitatanggi, somehow, that night robe gave her comfort last night. It was like... She shook her head, no, Sonja!

She looked away, Erez is eleven years older than her! Mas matanda pa nga ito sa kuya niyang si Sunny. She may be physically mature but her mind is not ready for this. She’s just eighteen and there’s so many things she wanted to do in life but she’s stuck here.

Lumabas si Sonja ng kaniyang silid. Wala si Niki pagkabukas niya ng pinto, usually kasi, naroon ito sa labas ng kaniyang silid at hinihintay lamang kung may iuutos siya or kung lalabas siya.

Mabuti na rin na wala ang personal maid niya dahil gusto niyang mapag-isa.

Bumaba si Sonja mula sa second floor ng mansyon. She went outside. Naglakad-lakad na muli si Sonja katulad kagabi. She stopped at the long metal garden chair, doon siya nakaupo kagabi.

She gently crossed her arms as she looked at that chair before sighing heavily. Everything about this mansion is making her lonely. Naalala na naman niya iyong robang binalot sa kaniya kagabi.

Haaaay, Sonja...

She shooked her head firmly before she decided to start walking again. Tumigil ang mga paa ni Sonja sa tapat nang isang napakalaking glass house. Walang bantay na guards doon kumpara sa ibang bahagi ng mansyon.

Naalala niya tuloy ang sinabi ni Niki sa kaniya noong nakaraan. If she wanted to go and take a walk here. Since narito na rin naman na si Sonja ay pinasok na niya iyon.

Ang mabangong halimuyak ng mga bulaklak ang sumalubong sa kaniya. Sonja closed her eyes and felt the fresh scent of the flowers. Sa pagbukas ng kaniya mga mata ay nakita niya ang iba’t ibang uri ng mga bulaklak.

There are phalaenopsis, dendrobium, cattleya, roses, tulips and some of them are rare type of flowers. Some of them are hard to find in a tropical country like ours.

“Wow...” she breathe out.

Parang may kung anong mahika ang mga bulaklak na naghikat kay Sonja na libutin ang glass house upang pagmasdan ang mga ito. Sa gitna nang glass house ay may fountain, sa tabi naman noon ay may outdoor patio. Doon naisipan ni Sonja maupo at magpahinga.

While she admiring the glass house, nakarinig si Sonja nang mahinang kaluskos, nang lingunin niya ang bandang likuran ay wala namang tao roon, mga nagliliparang paru-paro lang ang nakita niya.

Nagkibit balikat si Sonja.

“Madame Sonja!”

Nilingon niya si Niki na humahangos papalapit sa kaniya. Mukhang tinakbo nito ang mansyon papunta rito sa glasshouse.

“Kanina ko pa kayo hinahanap! Nagulat ako wala kayo sa kwarto n’yo!” hinihingal pa ito. “Handa na po ang tanghalian n’yo, Madam Sonja.” dugtong nito nang makahuma.

“Gustong kong kumain dito, Niki.” sagot niya.

Kumunot ang noo ni Niki at luminga-linga sa paligid na para bang may hinahanap.

“Sigurado po ba kayo, Madame Sonja?”

Nagtataka siyang tumango. “B-bawal ba ako rito?”

“Naku! Hindi po!” mabilis na sagot ni Niki. “Sige po, ipapahatid ko na rito ang pagkain niyo.”