TITLE: SHE SUCKS AT LOVE PROLOGUE

CHAPTER 26

Nathia Becky  Point of View

People come and go, always remember in this world no one stay, all thing pass change, and fades.

"Wait a minute I'm coming na" nagmamadali akong bumaba dahil kanina pa naghihintay si sean sa baba

Sean is a good friend since dumating ako dito sa Canada naging kaibigan ko na siya isa din siyang Filipino pero dito siya nakatira.

"Sorry kung pinaghintay kita" sabi ko nang makababa na ako

"Two years na'ko naghihintay sayo" pabirong sabi niya

Natawa ako at mahinang hinampas ang braso niya, two years na pala simula nong umalis ako sa pilipinas dalawang taon na ang nakalipas. 

"Let's go" I said

"Tara na" nagulat ako nang hawakan ni sean ang kamay ko,

Napatingin ako sa kanya pero hindi siya nakatingin sa'kin nakangiti pa siya habang hawak-hawak ang kamay ko papunta sa kotse niya. Pinagbuksan niya din ako ng pinto ng kotse

Sean is a gentlemen, sa tangkad at tindig niya para siya isang foreigner kaya hindi na ako nagtataka kung bakit marami nang nagkakagusto sa kanyan.

"Kailan ka uuwi ng pilipinas?" Tanong ni sean nandito kami ngayon sa isang mamahalin restaurant

"I don't know wala pa saisip ko yan" nagpatuloy ako sa pagkain mabuti na lang hindi na nagtanong si sean tungkol doon ibang bagay na ang pinag-uusapan namin about naman sa work niya dito.

Nang matapos kaming kumain hinatid na ako ni sean pabalik sa condo unit ko, hindi na ako nagpahatid sa kanya hanggang sa condo ko pero nagpupumilit parin siya na ihatid ako hanggang sa may lobby.

Pagkapasok ko sa condo ko kaagad akong huminga sa kama, napabuntong hininga ako habang nakatingin sa kisame

"I want to go home"

Hindi ko namalayan nakatulog na pala, nagising ako nang marinig ang pang ring ng phone ko wala sana ako balak sangutin yon pero sunod-sunod ang pagtawag sa akin cellphone.

[Mia aga aga] reklamo ko kaagad ng sagutin ko ang tawag halos araw-araw na lang tumatawag ang dalawa kong kaibigan kala mo naman hindi sila nagbakasyon dito last month.

[Kailan kaba uuwi?] Inopen ni mia ang video call kaya ngayon nakikita ko na silang dalawa ni riya nangunot ang noo ko nang makitang parang nasa party ang dalawa at gabi pa lang sa pinas ngayon

[I miss you nat uwi kana] singit ni riya

[Anyway nandito pala kami sa birthday party ng friend ko]

Pagkatapos kong kausapin ang dalawa ibinaba ko na ang tawag

Gusto ko ng umuwi pero hindi ko alam kung kaya ko naba talaga hindi ko masasabi kung handa na ba talaga ako dahil ang totoo niya kahit kailan hindi naman talaga ako naging handa.

At alam ko sa sarili ko hindi pa ako handa harapin ang lahat, may takot pa dito sa puso ko.

Kulang ang panahon para sa aking puso, kulang ang panahon para masabi ko sa sarili ko na okay na ako. Hindi ko alam sa paglipas ng panahon siguro nga naging okay naman na ako, okay na ba talaga ako? O pinipilit ko lang ang sarili ko dahil wala naman choice kung din maging okay at tanggapin ang katotohanan.