TITLE: SHE SUCKS AT LOVE PROLOGUE

LAST CHAPTER EPILOGUE

EPILOGUE

LAST CHAPTER

Finley Freen   Point of View

"Excusez moi?!"

I was walking on the famous street in Paris, the Avenue des Champs-Élysées street.  Nang may batang lumapit sa akin.

"Pouvez vous m'aider?" The little girl  asking me for help halatang taga dito siya dahil France ang salita niya.

Yumuko ako para pantayan siya "Comment puis-je t'aider?" Tanong ko habang nakangiti. I spoke in France too.

Nahihiya pa siyang tumingin sa paa niya kung saan natanggal ang sintas ng sapatos niya, tumango ako nang makuha ang tinutukoy niya.

Nakasuot siya na pink cute dress at white shoe naman nasa paa niya. Pagkatapos kong tinali ang sapatos niya doon lang siya ngumiti sa'kin mukang tuwang-tuwa na siya ngayon.

"Merci beaucoup" she said in a cute voice,  thank you yung sinabi niya in France kaya sumagot din ako gamit ang salitang France.

"Vous êtes les bienvenus" pinisil ko pa ng mahina ang pisngi niya dahil sobrang cute niya.

Napangiti ako nang halikan niya ang pisngi ko bago siya tumakbo paalis, lumingon pa siya sa'kin at kumaway. Nakangiti naman akong kumaway pabalik sa kanya.

Maglalakad na sana ako pabalik sa hotel kung saan ako nag stayed nang bigla akong napahinto sa aking nakita, isang familiar na babae. Napakurap ako ng dalawang beses at pagtingin ko ulit doon wala na iyong nakita ko. Ginala ko pa ang paningin ko ngunit kahit saan wala akong makita, baka namalik mata lang ako.

Pagdating ko sa hotel naglakad ako papunta sa room, habang naglalakad ako papunta sa room ko hindi pa rin mawala sa isip ko iyong nakita ko kanina. Guni-guni ko lang ba 'yon?

Pagpasok ko sa loob ng hotel room ko inilapag ko lang ang bag ko sa glass table saka huminga sa kama.

It's been a year since huli ko siyang nakita kung saan nag-usap kami noon, at simula 'non hindi ko na siya nakita hanggang ngayon.

Kumusta na kaya siya?  I hope she's okay wherever she is right now.

Napatulala ako saglit bago ako napailing, ilang taon na din ang lumipas simula noong nagpaalam kami sa isa't-isa hindi ko siya hinanap subalit hindi ko siya nakalimutan ang sanabi ko sa kanya na pagnakita ko siya ulit hindi ko na siya papakawalan pa, iyon pa rin ang pinanghahawakan ko hanggang ngayon. Hindi ko siya hinanap dahil hinayaan ko ang tadhana mismo ang gagawa ng paraan upang magtagpo kami ulit mgunit hanggang ngayon kahit anino niya hindi ko maaninag.  Siguro ayaw talaga ng tadhana pagtagpuin pa kami ulit.

Kakaisip ko hindi ko namalayan nakatulog na pala ako, paggising ko kinaumagahan napangiwi pa ako nang makitang ang suot kong damit hindi pala ako nakapag shower kagabi kaya naman bumangon na ako at naligo. Paglabas ko ng shower saktong nag ring ang phone ko, nang makitang si via ang tumawag kaagad ko 'yon sinagot.

[Finally the Ms CEO sinagot mo din ang tawag ko, kagabi pa ako tumatawag kung alam mo lang]

"Hindi ko alam" kalmadong sagot ko narinig ko pa ang pagmura ni via sa kabilang linya.

"Anyway! Have you talked to the owner of the perfume products in Thailand?" I Asked while eating breakfast hindi pa ako nakabihis.

[Yon na nga madam kaya ako tumawag because they want to personally see you, at kailangan mo rin umuwi dahil maraming documents na naghihintay sayo dito need mong pirmahan.]

Tumigil ako sa pagkain ko "Secretary via alam mo bang nagbabakasyon ako? And about the perfume just canceled it, they're not even that important para puntahan ko."  Minsan na ngalang ako magbakasyon tapos pinapauwi na ako halos wala na akong oras sa sarili ko gusto kong magbakasyon para kahit papano mawala ang stress ko but look at now gosh. The job stressing me out.