Menma evinin önüne geldiğinde gergin bir şekilde kapıyı çaldı ve saatine baktı. Akşam yemeği başlamak üzereydi. Acaba yetişmiş miydi?
Adım sesleri duyulurken kafasını arkaya çevirerek dört hokagenin suratının kazılı olduğu dağın arkasında batan güneşi izlemeye başladı. Sırası ile babası Uzumaki Naruto, amcası Harry Potter -ya da Malter-, Nara klanından Nara Shikamaru ve Uchiha Ruhiza. Bu yüzlerin köydekileri güvende hissettirmesi gerekiyordu ama Menma her hücresi ile kimsenin güvende hissetmediğini biliyordu.
Kapı açıldığında karşısında annesi vardı. Uzun saçlarını örerek omuzunun üstünden atmıştı. Üstünde siyah bir tişört, altında gri bir eşofman ve yıllardır kullandığı önlüğü üstündeydi. Omegalığını kaybedeli yıllar geçmişti ve vücudu artık feminenlikten çok uzaktı. Neyse ki Tanrı'nın Lütfu ile çocuk doğurmaya ve annelik yapmaya devam ediyordu.
Sasuke'nin yüzündeki gülümseme gelişinin sürpriz olmadığını kanıtlıyordu. "Hoşgeldin!" Dedi kapıyı ardına kadar açarak. "Yemek soğumak üzere. Gel hadi."
Sasuke'nin hiçbir şey yokmuş gibi davranmasının bir plan olduğunu belliydi. Sanki Menma iki haftadır Tartarus'ta kendi idrar kokusu ile bunalmamış gibi davranıyordu. Pekala, o zaman Menma da öyle yapacaktı.
Ayakkabılarını çıkarıp içeriye adımladığında evde güzel bir ramen kokusu vardı. Mutfaktan gelen kahkaha ve sesler ile direkt oraya yöneldi. Kapıyı araladığında gülümseyen ailesinin tamamını orada gördü.
Ayakta yemek servisi yapan Sasuke ve Natuto, baş köşeye kurulmuş üçüzler Kaiyo, İtachei ve Homura, yan yana oturup şakalaşan Sarada ve Kawaki ile Menma'nın minik tanrı kardeşi Boruto. Ki elbette, tek gülümsemeyen kişi Boruto'ydu ama Menma buna hiç alınmadı.
"Hoşgeldin, otur hadi." Dedi Kawaki ona gülümseyerek. Yanındaki ona ayrılmış boş yeri patpatladığında Menma gerilerek Kawaki'nin yanına oturdu. Çocuğun üstünden yayılan Matatabi'nin çakrası burnunu kırıştırmasına sebep olsa bile kimsenin fark ettiğini sanmıyordu.
Sasuke oğlunun önüne bir kase ramenini koydu. "En sevdiğinden." Dedi gülümseyerek. Naruto da gülümsedi ve son kalan tabakları kendi ve eşinin önüne yerleştirerek yanağından bir öpücük çaldı. "Afiyet olsun çocuklar." Dedi yerine otururken.
Sasuke de yanına yerleştiğinde çubuklarını parmakları arasında tutarak avuçlarını birleştirdi. "İtadakimasu!"
"İtadakimasu!" Menma hariç herkes Sasuke'nin hareketini tekrarlarken Menma önündeki ramene kaçamak bakışlar atıyordu. Sasuke, Naruto, Kawaki ve Sarada'nın onu izlediğini fark ettiğinden gergince avuçlarını birleştirip mırıldandı. "İtadakimasu," çubukları parmaklarıyla tuttu ve rameni tattı.
Özlediği ve sadece Sasuke'nin yapabildiği bu tat bir kaç saniyeliğine ağzında bir şölen yarattı. İstemsizce büyüyen göz bebekleri beğendiğini belli ederken biraz daha yedi. Onu izleyen dörtlü de rahatlayarak kendi yemeklerine yönelebilmişti.
Homura'nın başbelalığı konuşulup büyükler tarafından azarlanırken Menma bir şey demedi. Sarada yaptığı sınavda çocukların komik hatalarını anlatırken Sasuke ve Naruto'da onların hatalarını anımsayarak sofrayı kahkahaya boğdu. Kawaki çıktığı eski bir görevi anlatırken hep sessiz olan Kaiyo bile abisinin anılarını hayranlıkla dinledi. Naruto üçüncü tabağını yemeye başlarken eşi tarafından çocukça azarlandı. Boruto bile yemeğini bitirmesine rağmen sofrada oturmuş ailesini dinliyordu.
Menma ise eğer gitmek zorunda kalmasaydı her gününün nasıl böyle huzurla geçeceğini izlemekle yetinmişti.
"Senin anlatacak bir anın yok mu?" Diye sordu Homura, Menma'ya dönerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Revenger Uchiha / NaruSasu-Harco
Fanfiction(OmegaVerse!)+(Smut!)+(NaruSasu!)+(Harco!)+(Mpreg!)+(NaruSasuSmut!)+(KawaMenSmut!)+(AlfaNaruto!)+(AlfaSasuke!)+(AlfaKawaki!)+(AlfaMenma!)+(AlfaSarada!)+(OmegaBoruto!)+(AlfaHarry!)+(OmegaDraco!)+(Alfaİtachi!)+(OmegaShisui!)+(AlfaSakura!)+(OmegaHinata...
