Menma'nın kapıyı kapatma sesi tüm evi sarstığında Sasuke'nin yere düşmesi bir oldu. Daha kurumamış göz pınarları az öncekinden daha büyük bir patlama yaşıyordu. "Biz... Bunu nasıl... Yaptık!" Diye söylendi kendi kendine. "Benim minik bebeğim... Bunları yaşarken... Biz burada aile olduk! Biz... Burada... mutlu olduk! Minik bebeğim bunları yaşarken! O canavarın ellerindeyken!"
Sasuke sarsılarak ağlarken Naruto titreyen bacakları ile yere çöktü. Ağzını açıp teselli edecek tek bir kelime söyleyemedi bile. Sadece güçsüz kolları ile eşine sarıldı. Kafasını omuz girintisine yasladı ve yüzünü siyah saçlara bastırarak kızından ve oğlundan göz yaşlarını sakındı.
Kawaki hala Menma'nın onu yasladığı yerdeydi. Ne annesine ne de babasına bakabiliyordu. Boş gözlerle karşısındaki duvarı, az önce Menma'nın durduğu yeri izliyordu.
Cidden, Menma söylemeden önce bile Kawaki onun ne denli kötü şeyler yaşadığını az çok tahmin ediyordu. Neden Menma'nın ona on üç yıl haber vermemesini suratına vurmuştu ki? Bunlar aynı kulvarda bile değildi. Kendisi Menma'dan on üç yıl haber alamazken sevildiği bir evde ailesiyleydi. Kardeşleri, anne ve babası vardı. Yaraları tedavi görüyor, karnı doyuyor, ısınıyordu.
Menma bunların hiç birine sahip olamamış, bunlara sahip olmayı bir lütuf saymıştı. Kawaki'nin sahip olduğu için şükür bile etmediği şeyleri belki Menma hayal bile edemiyordu.
Ve tek istediği kardeşi Sarada'nın güvenliğini sağlamaktı.
Menma onun ruh eşiydi. Bu ani farkındalık Kawaki'nin irkilmesini sağladı. Şu ana kadar gencin söylediği bu sözleri hiç ciddiye almamış, alamamıştı. Menma onun ailesiydi. Menma onun her şeyiydi. Yıllarca Menma'nın ilgisi ve iyi niyeti için çabalamıştı. Dokuz yaşındayken Menma onu kelimenin tam anlamı ile sırtından bıçaklamıştı ve yinede onu affetmişti. Çünkü geri gelmiş ve hatasını telafi etmişti. Sonrasında defalarca mektuplaşmış, iletişim içinde kalmış ve görüşebilmişlerdi. Ruh eşi, ruhunun diğer yarısı böyle şeyler yaşarken Kawaki onu nasıl kırmış olabilirdi?
Kendisine geldiğinde anne ve babası ile Sarada'nın ortalıkta olmadığını ancak fark edebilmişti. Ne ara gittiklerini bile bilmiyordu. Aklı karman çorman, zihni bulanıktı. Menma'ya dair bildiği her şey gözünün önüne geliyordu. Onu kuru toprak ve insan eti yerken, canlı insan derisinden yüzdüğü bir rişörtle gezerken, hamile insanların karınlarından doğmamış bebekleri çıkarırken hayal ediyordu.
Kawaki ise o sırada Kaiyo'nun bezini değiştirmekten şikayetçiydi. Annesi yarasını tedavi ederken canı acıyor diye ağlamıştı ve önündeki ev yemeğini canı istemiyor diye yememişti.
Göz yaşları birbiri ardına düşerken duvarda kayarak yere oturdu ve saçlarını ellerinin arasına alıp çekiştirmeye başladı. Belki kafatasını koparıp beynini çıkarabilir, bu pişmanlığından kurtulması için beyninin hafızasını depolayan bölümünü yiyebilirdi bile. Acaba Menma hiç beyin yemiş miydi? Ne hissetmişti? Tadı nasıldı? Midesi bulanmış mıydı?
Aklına gelen türlü düşünceler öğürmesini sağlarken bir türlü kusamadı, boğazı öğürmekten ağrımaya başlayana ve ağlamasının bir diğer sebebi de boğaz ağrısı olana kadar öğürmeye devam etti.
Adım seslerini duyduğunda yanına gelen kişi Sarada olmuştu. Kardeşi onu kendine çekerek kafasını göğsüne yaslamış, kollarını vücuduna dolamıştı. Kardeşinin ıslak göz yaşlarının yüzüne düştüğünü hissediyordu.
Hem kendisi hem de Sarada sakinleşene kadar Kawaki kızdan uzaklaşmadı. Sarada da ondan aşağı kalır durumda değildi ne de olsa. Menma onun abisiydi ve yaşadığı her şeyi onun ağzından kendisi de dinlemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Revenger Uchiha / NaruSasu-Harco
Fiksi Penggemar(OmegaVerse!)+(Smut!)+(NaruSasu!)+(Harco!)+(Mpreg!)+(NaruSasuSmut!)+(KawaMenSmut!)+(AlfaNaruto!)+(AlfaSasuke!)+(AlfaKawaki!)+(AlfaMenma!)+(AlfaSarada!)+(OmegaBoruto!)+(AlfaHarry!)+(OmegaDraco!)+(Alfaİtachi!)+(OmegaShisui!)+(AlfaSakura!)+(OmegaHinata...
