BTS (YN)MAFYA ABİLERİM-2

BTS MAFYA ABİLERİM 39.BÖLÜM

~Yazım hatam varsa özür dilerim

Soo-jin'den

Abimin olduğu ameliyathaneden doktorun çıkması ile hepimiz onun başına toplanmıştık . Hepimiz nefesimizi tutmuş bir şekilde doktoru izliyorduk. Doktor kısa bir süre hepimizin yüzüne baktı sonra gözlerini yere dikerek konuşmaya başladı .

Doktor:
Elimizden gelen her şeyi yaptık ama .............Üzgünüm hastayı kaybettik. Başınız sağ olsun .

' Hastayı kaybettik '
'Başınız sağ olsun'
' Hastayı kaybettik başınız sağ olsun'

Doktorun söylediği kelimeler kafamda dönüp duruyordu . O an ayaklarım beni daha fazla ayakta saklama dı . Beklemediğim bir anda yere düştü ayaklarım. Gözlerim zemine ve doktorun ayaklarına baktığında ellerim ile kulaklarımı tuttum . O an içimde tuttuğum o sessiz çığlıklarımı daha fazla saklayamadım  ve tüm gücümle bağırmaya başladım. Böyle bir şeyin hala mümkün olacağına inanmak istemiyordu kalbim. Sonra biri tutdu kollarımdan ben hala bağırarak ağladığımda . Asla beni tutan o ellere bakmadım . Gözlerim hala o beyaz zemindeydi . Kendimi kaybettiğimi anladım tam o an . Artık yaşamak için bir şeyim olmadığını anladım. Benim için  hayatta çok değerli olan o 8 kişiden birine bir şey olsa ben asla yaşayamazdım ki . Ben hala o çığlıkları atarak ağladığım sırada biri beni sakinleştirmeye çalışıyordu . Ama ben asla onu duymuyorum. Şuan tek duyduğum ses kelime az önceki doktorun sesi ve sözleri . İşte tam o an önümdeki o ameliyyathanenin kapısı açıldı . Bir sedye çıktı içeriden ve sedye'nin etrafında hemşireler . Sedyeye baktım dikkatlice sedye'nin üzerinde üstü beyaz bir örtü  ile örtülmüş abim. Sedyeyi getirip tam dibimde durdular . Dizlerimi zar zor kaldırarak sadece dizlerim üzerinde sedyeye baktım. Ellerim ile örtüye dokundum. Hiç bir şey söyleyecek bir güçte değildim şuan . Ama abimler onlar da hala böyle bir şey olacağına inanmıyor ve sadece ağlıyorlar dı . Hıçkırıklarını  net bir şekilde duya biliyordum hepsinin . İçlerinde neler düşündüklerini tahmin ede biliyordum   . Tahmin değil aslında adım gibi biliyordum . Sedye'nin yanına  gelmeye cesaretleri yoktu hiç birinin. Sadece uzaktan bakarak ağlıyorlar dı. Sonra tekrar sedye de yatan abime döndüm . Örtüyü çektim yüzünden yavaşca ve tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya başladım .

Soo-jin:
Abi neden ? N-neden bıraktın ki bizi ? B-b-ben nasıl yaşayayım ki sensiz ? B-biz nasıl yaşarız ki sensiz ?  Lütfen Allahım , lütfen bana ........ ....bana tüm bunların bir rüya olduğunu söyle lütfen ...............................yalvarırım. A-abi uyan lütfen yalvarırım uyan beni yalnız bırakma . Sen güçlüsün biliyorum ben bırakmazsın beni . Dimi ?

Sanki bir ses geleceğini benimle konuşacağını ümit ederek konuşuyordum . Ama ses gelmeyince kendimi saldım. Başımı abimin göğsüne yaslayıp daha fazla çığlık içinde ağladım. Sonra..................

Yoongi:.
AhahaahahahahHahaAHAHAHSHAHAHBSHAHAHhhahahAHAHAHABHHAAHAHAHAHHPUAHPAUAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
YA İŞTE BÖYLE BİLİRSİNİZ KIYMETİMİ . Ya Soo-jin Allah aşkına o nasıl ses kulağım kanadı lan .

Soo-jin:
A-abi ?

Yoongi:
Abi ya . Ulan ben sizi hiç bırakır mıyım ya ? Sadece şaka yapmak istedim hep Jin hyung yapacak değil ya şakayı .

Jimin:.
Ulan Yoongi bu sefer seni ben kendi ellerim ile öldüreceğim. Oğlum sen salak mısın ? Böyle şaka mı yapılır ya . SALAK .

Tae:
Gerçekten hyung ne yapmak istiyorsun sen ? Amacın ne senin ?

Yoongi:
Hemşire hanım beni tekrar oraya götürür müsünüz ?

Jin:
Beyin yok ki bu çocukta .

Ben hala şok içinde abime bakarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Tam o sırada abim beni kendine çekerek sıkıca sarıldı bana . Ben de kendime gelerek  karşılık verdim ona . Sonra abimin sırtına vurarak ağlamaya başladım tekrardan .

Soo-jin:
Ya sen.......... sen bunu yaparken hiç mi düşünmedin bizi ? HA ? Ya abi sen ne yapmaya çalışıyorsun ki?

Yoongi:
Ya şşşş tamam . Bak ben iyiyim buradayım . Hiç bir yere gittiğim yok   .

Hemşire:
Ee Yoongi bey bölmek istemem ama sizi odaya götürmeliyiz .

Yoongi:
Tamam .

(...)

Şuan abimin yatağının hemen yanında oturmuş elinden sıkıca tutmuşdum. Yaşadığım şeyin şokunu atlatmaya çalışıyordum . Yoongi abim ise serum'un etkisi ile uyumuşdu . Biz ise hepimiz sadece Yoongi abimi izliyorduk . Ya ona gerçekten bir şey olsaydı ? O zaman biz gerçekten ne yapardık ?  O an gözümün önüne o kız geldi . Düşündüm ki kendi kendime keşke o kızın da abisi benim abim gibi şaka yapsaydı ona . Ama işte hayat birini alırken diğerini veriyor . Ama gerçekten çok garip her şey . Hayatın içindeki her şeyi düşünecek olursak her şey çok garip . Ve şöyle bir şey var ki , Hepimiz , bu dünyadaki her kes birer masal aslında bir varmış ile başlayıp bir yokmuş ile biten . Ve bu iki söz arasında bir masalda bile baya olay geçer . Ama her masalda mutlu ve mutsuz sonlar vardır . Fark şu ki okuduğumuz kitaplarda masallar hep mutlu son ile biter . Ancak hayatın masalında mutsuz son ile bitecek . Bunu bile bile bütün insanlar bu  sürükleyici hayat kitabını okumaya devam ediyor . Çok acı değil mi ?   

~ Bölüm sonu~

Sevgili okurlarım umarım beğenmişsiznidir . Sınır koyacağım .
Sınır
20 okunma
8 oy
20 yorum

Benim okurlarımın elinin altında bu sınır ne ki ama değil mi ? Hadi o zaman göreyim sizi . Bu sefer sınır dolmadan yeni bölüm atmayacağım. Ha bide bir azdan Gerçek düşman yeni bölümünü atacağım. Okursanız sevinirim . Görüşürüz 🥰