BTS (YN)MAFYA ABİLERİM-2

BTS MAFYA ABİLERİM 25. BÖLÜM

~Yazım hatam varsa özür dilerim

Soo-jin'den

Kalbimi kırmıştırlar hemde çok . Söyledikleri şeyin benim için ne kadar ağır olduğunu bilmiyorlardı .  Kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. Ağlamamalıydım . Eğer ağlarsam benim dediklerimi gerçekten istemediğimi sanacaklar. Aslında öyleydi . Hiç birini istemiyordum. Ama madem onlar evlenmek istiyorlar ise onlara engel olamayacaktım. Belli ki bu güne kadar onlara engel olmuşum . Ama bundan sonra olmayacağım . İstedikleri insanla istedikleri hayatı yaşasınlar . Mutlu olurlar belki . Ama ben sözümü tutacağım ve asla âşık olmayacağım. Şuan onlara uyuma numarası yapıyordum. Acıkmıştım  hem de çok . Ama yemiyeceğim . Ah neden böyle bir hayat yaşıyorum ki ben? Neden bütün terslikler beni bulur ki ? Oda gerçekten çok sessizdi . Namjoon abim dediği şey üzerine sinirden odadan çıkmıştı. Hepsi çok sessizdi . Sadece arabir Tae abimin iç çekişi duyuluyor odada . Aslında uyumak istemiyordum hem de hiç. Ama yaşadığım şeyin yorgunluğu ile gözlerime bir ağırlık çöktü . Ne kadar istemesem de kendimi uykunun kollarına bıraktım.

__________________________________

"Hayır! Hayır ! İSTEMİYORUM YAPMA ! YALVARIRIM YAPMA ! KURTARIN BENİ N'OLUR . "

Şuanda mum ışıklarının aydınlattığı bir odada işkenceye maruz kalıyorum . Onlar...... onlar geri dönmüştü . Ve tekrardan bana işkence ediyordurlar. Babam ......babam her zaman ki gibi bana kemeri ile vuruyor . Annem ise elindeki ateş meşalesi ile babamın vurduğu yerleri yakıyordu . Her zaman ki gibi........

"HAYIR LÜTFEN YAPMAYIN .LÜTFEN GİDİN BURADAN"
" SENİN CANINI ALMADAN MI ? "

________________________________________
 
Tae:
Soo-jin ?SOO-JİN SAKİN OL . SAKİN OL BEBEĞİM GEÇTI .
Yoongi:
Kabustu aşkım hepsi bir kabustu . Bak biz buradayız.
Soo-jin:
Lütfen lütfen yapmayın . Uzak durun benden yalvarırım .
Jungkook:
SOO-JİN SAKİN OL BİZİZ BAK ABİLERİN .
Soo-jin:
YAKLAŞMA ! YAKLAŞMA BANA .
Jimin:
Aşkım hadi bak geçti . Kabustu sadece bebeğim . Kendine gel lütfen .

Tae'den

Soo-jin kabus görmüş ve terler içinde ağlayarak uyandı. Ama  hala gördüğü kabusun etkisinde kalmıştı. Çığlıklar ile ağlıyor . Yaklaşmayın diye bağırıyordu. Galiba yine onları görmüştü . Ve bizi onlar gibi görüyordu . Hepimiz ne kadar onu sakinleştirmeye çalışsak bile olmuyordu. J-hope hyung hemen gidip doktor çağırdı. Hepimiz ağlamak için zor duruyoruz .  Jungkook ile I.n hariç tabi . Onlar çoktan ağlıyordurlar . Bunu ona biz sağlamışdık . Eğer o konuşma olmasaydı Soo-jin uyumuyor ve o kabusu görmüyor olacaktı . 

Soo-jin:
Siz ? Siz ...n-neden çoğaldınızki ? S-siz sadece iki kişiydin- (bağırıyor) .
Tae:
Soo-jin biz abileriniz . Sen sadece kötü bir kabus gördün bebeğim .
D:
Tamam bi dakika açılın . Başına toplaşmayalım . Şuan sinir krizi geçiriyor ama ben bi sakinleştirici iğne yapacağım ona iyi olacak merak etmeyin . Soo-jin bak sakin ol . Burası hastane ve senin yanında sadece abilerin var bi de doktor tamam mı ? Sakin olmanı istiyorum. Şimdi sakince kolunu uzat  
Soo-jin:
Hayır . BABA LÜTFEN YAPMA İSTEMİYORUM.
D:
Lütfen siz dışarı çıkın . Halüsülasyon görüyor ve bu iyi değil . Hepinizi babası zannediyor . Dışarı çıkın lütfen . Soo-jin şimdi sen sakin ol lütfen bak senin baban burada değil . Lütfen dışarı çıkın .

Doktorun böyle demesiyle odadan çıkmıştık. Hepimiz delirmiş bir durumdayız. İstemiyoruz hiç birimiz onun bu durumda olmasını istemiyoruz . O da istemiyor . Şuan çok kötü bir an geçiriyor ama biz ona destek olamıyoruz . İşte butün bu olaylar bizim içimizdeki o suçluluk duygusunu daha da çok artıyordu. Ağlıyoruz . Artık hiç birimiz içimizde saklayamamıştık gözyaşlarımızı. Yoongi hyung hem ağlıyor hemde duvarı yumruklayıp tekmeler savuruyor . Jungkook kendini  sakinleştirmeye  çalışıyor.  I.n başını yumruklayıp ağlıyor . Hepimiz hepimiz o kadar çaresiziz ki........ Şuan kardeşimizin yanında olup ona sarılmayı o kadar çok istiyoruz ki. Niye çıktık ki biz odadan ? dedim kendi kendime ayağa kalkarak . Odanın kapısının ağzına geldiğimde tam açıp içeri girecektim ki doktor çıktı içeriden . Hepsi bir anda doktorun yanına gelip hiç bir şey sormadan doktorun bir şeyler söylemesini beklediler. İstiyorlardı ki doktor kardeşimizin iyi olduğunu söylesin sonra bizde odaya gidip ona sarılalım . Yoongi hyung doktorun tam dibinde durmuş hemen söylemesi için yalvarır gözler ile bakıyordu. Onu ilk defa bu halde ,bitkin bir halde görmüştüm . Sonra doktor konuşmaya başladı .

D:
Kardeşinizin durumu iyi . Sakinleştirici verdik şimdi uyuyor . Galiba uyumadan önce stres geçirmiş ve bu uykusuna etki göstermiş . Yemek de yememiş . Bu onun sağlığı için hiç iyi değil . Neden yemeğini yemedi ?
Jin:
Y-yediremedik .  Hastane yemeği yemem dedi .
D:
Ama bu onun sağlığı için iyi değil .
Jimin:
N-ne yapmalıyız peki doktor bey ?
D:
Onu eve götürün . Evde daha rahat eder belki . Bu aralar kesinlikle stresten uzak kalması gerekiyor . Çünkü eğer bir daha böyle kriz geçirir veya halüsülasyon görürse bu onun için iyi olmaz . Belki de bu onu uzun sureli hafıza kaybına götürecek.
O yüzden hastanın stresten , üzüntüden kesinlikle uzak durması gerekiyor. Şuan sakinleştirici serum taktık. Serumu bitsin sonra eve götürün . Ama eğer bir şey olursa evde kesinlikle beni arayın veya hastaneye götürün . İlaçlarını düzenli olarak içsin . O travma ilaçlarını da uzaklaştırın .
J-hope:
T-tamam doktor bey çok teşekkürler
D:
Geçmiş olsun .

Doktor gittiğinde hemen hepimiz odaya daldık. Yoongi hyung koşarak Soo-jin'e sarıldı uyuyor olmasına rağmen . Yanaklarından , saçlarından yüzünün heryerinden öptü . Jungkook ile I.n Soo-jin'nin ellerini sıkıca tutmuş öpüyor biz ise kenardan izliyorduk üzgün bir şekilde . Yoongi hyung'un öpmesi ona hiç bir şey his etdirmiyor sanki . Hala masumca uyuyordu . 10 dakika sonra serum bitti ve hemşire gelip serumu çıkarınca . Onun üstünü giyindirdik Yoongi hyung ile ben . Diğerleri ise arabayı hazırlıyor ,  Soo-jin'nin eşyalarını götüruyordular . Üstünü giyindirirken de asla uyanmadı . Sonra Yoongi hyung onu kucağına aldı . İyice sarmala dı onu . Dikkatli adımlar ile onu arabaya getirdi.  Dikkatlice arabaya koydu sonra kendisi de onun yanına oturdu . Başını kucağına aldı . Saçlarını okşadı eve kadar . Onun bu hale gelmesine kendisini herkesten daha çok suçlu tutuyordu . Kenardan bakan herkes ona duygusuz der . Ancak içimizde en duygusal oydu . Sadece duygularını belli etmiyordu . Korkuyordu çünkü . Duygularını belli etmekten korkuyordu . Ama şuan onun hiç bir şey umurunda değildi. Umurunda olan tek şey kardeşimizdir. Onun iyi olmasıydı hepimiz için şuan önemli olan .  Bir az yol gittikten sonra sonunda eve gelmiştik. Yoongi hyung yine dikkatlice onu kucağına aldı . Jin hyung kapıyı açtı ve içeri geçtik . Sonra Yoongi hyung Soo-jin'i yukarı çıkardı . Onun odasına değil kendi odasına koydu onu sessizce . Sonra kendisi de onun yanına uzandı . Hiç birimiz ile konuşmuyor du . Sadece Soo-jin'nin yanında uzanmış onun o güzel gözlerine bakıyordu tepkisiz bir şekilde. Onu asla bu kadar çaresiz görmemiştim(k) . Şuan belki de hepimiz onu , kardeşimizi , biricik prensesimizi almak içimizde saklamak istiyorduk. Istiyorduk ki kimse ona zarar vermesin. O asla üzülmesin . Ama hayat bunu   istemiyordu . Hayat bütün insanlari üzmek , düşürmek istiyordu . Yaralar yaratmak istiyordu her yerimizde . Yarası olan insanın , neredeyse yarası kabuk bağlayacak bir insanın yarasını yeniden kanatmak istiyordu . Kabuk bağlamasını asla istemiyordu . İşte hayat , acımasız hayat bu işte . Hayat başarmıştı şuan kazanmıştı . Yaralarımızı yeniden açmıştı. Hep böyle savaşacağız . Hayat vs insan . Bazen hayat kazanacak bazen insan .

~Bölüm sonu~

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Görüşürüz 🥰