ASİ BERDELİM

*Fragman*

Selam sevgili ve saygılı okurlarım, nasılsınız? Bu defa fragmanı biraz çabuk attım. Çünkü bende bekletilmeyi pek sevmediğim için, aynı durumu size de yaşatmak istemedim. İyi okumalar. Yorum ve vote atmayı unutmayın🖤💜❤

Dün akşam eve gelince, hiç kimseye bir şey söylemeden odama çıktım. Yarın......

Yarın düğündü, özgürlüğümün son, tutsaklığımın ilk günü. Evliliği olan her genç kız gibi ben mutlu değilim, aksine mutsuzum.

Önce soğuk duşun altına girdim, yarım saatin sonunda üşüyerek çıktım. Hemen pijamalarımı giydim. Giyer giymez yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım.

Kaanın söyledikleri, onun hayatı, benim hayatım, hepsi kafamda dönüp duruyordu. İllaki, her kesin bir düşmanı vardır. Ne biliyim, kavga ettiği, sataştığı.

Ama benim 1 tane bile kavga ettiğim insan yoktu. Hatta okuldada arkadaşlarımdan başka hiç kimseyi tanımıyordum. Normal hayatım bir anda alt üst oldu.

Aynı şekilde Kaanın hayatıda. Ne ben onu seviyorum, ne de o beni. Nasıl yaşayacağımız hakkında bile bir fikrim yok. Neden her şey üst üste gelir?

Neden başka şehirlerden değilde, abim bu şehirden kız kaçırdı? Neden başka şehirde değilde bu şehirde töreler ve adetler böyle?

Galiba burda öyrenmem gereken çok şey var. Vay be, 40 yıl düşünsem, evleneceğim, hatta sevmediğim bir adamla evleneceğim aklımın ucundan bile geçmezdi. Ama, kime kader kime kısmet derler.

Önceden, evlenmeği pek takmıyordum. İşin aslını şimdi görüyorum. Keşke evlenmemek için direnseydim! Keşke özgürlüğümü elden vermemek için direnseydim! Keşke sevdiğim adamı bulana kadar evlenmemekte direnseydim!

Sonradan gelen keşkeler işe yaramıyor ama!

Oh my God, you made me lie down!
(Allahım, sen bana yardım et!)

Sonunda ağlayarak uyuya kaldım.