ASİ BERDELİM

♧Fragman♧

Merhaba bölüm adı bulamadım
Yazarınız kendisi gelince koyar. İyi okumalar.

Aslında bölüm yazacaktım. Sadece ne yazacağımı bulamadım. Bu fragman olsun. Yazarınız gelince bölümü yazar.

Sohbetimiz kaldığı yerden devam ediyordu. Ben sorum "peki bunun çocuğu erkekmi, yoksa kızmı?"
Leyla konuştu. "Kızmış efendim. Adıda galiba Ayçaymış" Hm, Ayça güzel isim. Fakat zavallı kız, babasız büyüyecekti. Bunun üzüntüsüyle beraber, annesinin nasıl biri olduğunu öğrendiğinde ise daha da üzülecekti. Kızlar benim üzüldüğümü görüp, "Palet- aman Buket hanımamı üzüldünüz efendim?" Gülümseyerek onlara baktım. "Yokya, ne üzülecem ona. Kızına üzüldüm ben. Kim bilir büyüyünce annesi hakkında ne düşünecektir" Onlarda kafalarını salladılar.

O sırada içerden ses duydum. "Jessica!" Bu Kaanın sesiydi. "Tamam kızlar daha sonra yine konuşuruz. Benim şimdi gitmem gerek." Diyerek mutfaktan çıktım. Kaan sağa sola bakıyordu. "Ağam, burdayım." diyerek bana dönmesi ni sağladım. "Gel otur" dedi ve koltuğa oturdu. "Seninle bir şey-"
Tam konuşacaktıkı, arkadan ses geldi. Kafamızı çevirdiğimizde Palet elinde bavulu ile ağlaya ağlaya çıkıyordu. Gülmek hissi, çıkarmısın beynimden?

Palet burnunun salyasını koluna silerek yanımıza geldi. İyyyyyyy. İğrenç! Gururlu gururlu burnunu dik tutarak "ben gidiyorum Kaan! Seni asla unutmayacam!" Pfff, salak ya bu. Bende bunun haline üzülmüştüm. "Yolun açık olsun Buket. Bu evde az emeğin yok ama, son zamanlarda artık seni tanıyamıyorum. O yüzden gitmen daha iyi olucak." Bana bakarak "Sen yılansın! Hemde ingiliz yılanı!" Güldüm bu sefer. "Paletcim, ingiliz yılanı diye bir şey olduğunu sanmıyorum. Ama benim ansiklopedim(doğrumu değilmi bilmiyorum) var. Bir ara hatırlarda sana vereyim oku. Faydası olacağından eminim."

Bir şey demeyip kapıya doğru yürüdü. "Kocacım, hadi gel geçirelim misafirimizi. Sonuçta geçirmezsek, Bukete ayıp olur"
Kızlarda kapının orda duruyordu.
Buket tam kapıdan çıkacakken,
"Kızlarım," kızlarımmı? "biliyorum burda olduğunuz yıl boyunca size hep eziyyet ettim. Ama inanın ki, sizi hep sevdim. Sizi en iyi arkadaşlarım olarak gördüm." Kızlar gülmemek için kendilerini zor tutuyorlardı. Sonunda Leyla kendini toplayıp konuştu. "Bizde sizi seviyoruz Palet- aman, pardon, Buket hanım sizin bizde emeğiniz büyük" fakat gülmemek için resmen can çekişiyordu.