ASİ BERDELİM

♧Plan♧

Arkadaşlaaar, 1k okduuk. Asi Berdelim diğer kitabımdan daha çabuk 1k-ya ulaştı. Çok mutluyum. Bana destek olan her kese çok teşekkür ederim🖤💜❤

"Gel gidelim Jessica, benimle birlikte İstanbula gidelim. Benim hayatıma, bir birimizi sevmesekte, daha mutlu oluruz Gelirmisin? Varmısın?"

Ne diyeceğimi bilemedim. Burada ki büyüklerime sanki ihanet ediyormuşum gibi hissetmez miyim? Bilmiyorum, Kaan da gözlerime, sanki bir umut varmış gibi bakıyordu. Sonunda konuştum.
"Kaan,"
"Lütfen hayır deme,"
"Bana 3 gün verirmisin? Sadece, 3 gün! Cevap vereceğim, söz veriyorum." dedim.

Kafasını salladı ve elimi bıraktı. Durdu ve yavaş yavaş odanı terk etdi. "Off, ne yapacağım ben?" Ben de kalkıp odadan çıkarak aşağıya indim. Her kes tedirgindi. Galiba Gizemin söylediklerini daha sindirememişlerdi.
"Feri- anne, baba. Bir şeyler istermisiniz?"
"Yok gelin, sağolasın. Şu hale bak! Gızımız bizi elin adamına terk etti biz buna hiç bir şey öğretemedik mi hanım?"
"Yoooğ, bu böyle olmayacak. Bunların görüşmelerini engellemeliyiz!"
"Karışmak gibi olmasın ama tam olarak nasıl? Yani, evlenmeleri için değil, abim, kızınızın peşini bırakmaz diye söylüyorum."
"Öyle bir bırakacak ki, gelin. Ne zaman bıraktığını şaşacak!"
Sessizce durdum. Yani açık olmak gerekirse, bende abimin o kızla evlenmesini istemem!

Yani, yanlış anlamayın, bizim zorla evlenmemizin üzerinde severek evlenmeleri zoruma gidiyor. Siz şimdi diyeceksiniz ki, sen nasıl kardeşsin? Benim de hoşuma gitmiyor abimle küs olmak, sadece, benim mutsuzluğum üzerine mutluluk kurması zoruma gidiyor. O benim hayatımı alt üst ederken nasıl abiydi? Bem hiç bir şey demedim! Hatta, eğer bu işte, bana da görev verilerse, hiç itiraz etmeden yaparım!

"Anne, baba, eğer bu işte bana da görev verirseniz, hiç çekinmeden yerine getire bilirim! Güvene bilirsiniz! 100% yerine yetireceğime garanti veririm!"
"Hanım, galiba bu işin iyi yanı, bize benzeyen bir gelin kazanmamız!" Diyip gülümseyerek bana baktı. Anam da gülümsedi. "Tabi bize benzeyecek! Kimin gelini?" dedi gururlu gururlu.

"Tamam, yarına hazırız o zaman? Değil mi?"
"Tabi yavrum, hazırız! Tanısınlar bakalım Kara ailseni!"
"Peki, plan buldumuzmu?"
İkiside bir birinin yüzüne bakmaya başladı. Ciddimisiniz aga?
"Tamam, ben bir şeyler düşüncem, siz de düşünün, yarın konuşuruz."
"Tamam kızım!"
"Şeyy, bir şey sorabilirmiyim?"
"Tabi yavrum?"
"Annemlere gidip gelebilirmiyim diye sorcaktım" dedim ellerime bakarken.
"Tabi kızım, gidebilirsin, ama kocanada haber et."
"Tamam annecim, teşekkür ederim."
Gülümsemekle yetindi. Hemen odaya koştum ve telefonumu buldum.

Ben:
Ağam?

Kaan ağa:
Evet?

Ben:
Şey...

Kaan ağa:
Ney?

Ben:
Bir şey sorabilirmiyim?

Kaan ağa:
Sor.

Ben:
Eeeee

Kaan ağa:
Uzatma! İşlerim var!

Ben:
Annemlere gidebilirmiyim? Annenler izin verdi👉👈

Kaan ağa:
Bumudur yani?

Ben:
Evet🙄

Kaan ağa:
Git, hiç bir şey demiyom, git!

Ben:
Tşk ederim kocacığım🌼

Kaan ağa:
Sorun değil karıcığım:)

Ne! Ben demin ne yazdım? Ah Jes çok aptal bir kızsın! Şimdi bunun diline düşücem.

Aaaa, öyle deme kocacığı, o senin kocacığın:)