KAYIP

9.BÖLÜM:PLAKA

☾

Buluşmadan sonraki gece de Selinay'da kaldım ama bir yerden sonra uzatmamak için yurda dönme kararı aldım. ki Selinay asla istemedi gitmemi ama ona yük olmak istemedim. Ayrıca daha normal geliyordu hayatım. Bazı şeyleri biliyordum ve bu kadardı. Gerisinin önemi yoktu. ne yapacağımı bilmiyordum ama bunları zamanla oturturdum kafamda. O yüzden öylece sadece bunu düşünerek günlerimi geçirmemeliydim.

Yurda döndüğümde Ülkü odadaydı ama o bana selam vermedi ben de onunla konuşmadım. Zaten saat onda gittiğimden direkt yatıp uyudum. Bir süre bütün günler böyle geçti. Bazen Ülkü'yü görmediğim bile oldu ve açık ara en iyi günlerim onlardı. Anıl'la ise her gün neredeyse beraberdik. Okulda zaten beraberdik, bir de üstüne hafta sonları da beraber takılıyorduk.

Bazen takılmalarımız kavgalara dönüşüyordu.

Mesela bugün olduğu gibiydi.

Anıl'da da bende de bir sıkıntı vardı. bunu ilk konuştuğumuzda yaşayıp yaşamadığımızı hatırlamıyordum ama şu an ana temel sorunumuz buydu.

Ben kıskanç yapıda biriydim ama o da benden altta kalır değildi. benimki tamamen hayatım boyunca bana ait olan birkaç şeyi koruma iç güdüsüydü. Yetimhanede böyleydi çünkü. Sadece bir kere ne olacak diye düşünüp boş verdiğim seferden sonra benden büyük bir abla kazağımı çalmıştı. Almaya çalıştığımda ise arkadaşlarıyla bir olup tuvalette saçımı çekmişlerdi ve korkudan kimseye söyleyememiştim.

Anıl'ınkinin sebebini bilmiyordum ve saçmalığın daniskasıydı. Tamamen aynı olması umurumda bile değildi. saçmalığın daniskasıydı. Kabul etmiyordum.

Konu eski sevgilimdi.

Son bir buçuk saattir buydu.

"Anıl sıkıldım artık!" diye homurdandım. Bir caddede yürüyordum. Bununla uğraşmak istemiyordum. Canım sıkkındı.

"Nereye sıkılıyorsun ya? Herif sana mesaj atıyor, hala hesabında duruyor. Ne işi var o herifin hala senin hesabında?"

"Ya ben ne bileyim?"

"Kızım ben mi bileceğim? Senin hesabın!"

"Of ciddi bir şey değildi bile!"

"Gece deli etme beni! Herifle üç ay çıkmışsın, nereye ciddi değil?"

"Ya bana bağırıp duramazsın!"

"Bağırmıyorum!"

"Çıkarttım işte çocuğu!"

"Üç saat sonra!"

"Anıl bıktım! Bıktım bağırıp çağırmandan. Yeter be! Seni mi dinleyeceğim ben?"

"Gece sakın telefonu suratıma kapatmayı..."

Kapattım.

Tekrar arama ihtimaline karşı bir de telefonu uçak moduna aldım ve köşeyi döndüm.

Bu sefer haksız değildi aslında. Birden eski sevgilisi ona mesaj atsa ben de delirirdim ama bana bağırıp duramazdı. Çocuk kim, niye mesaj atıyordan giren konuşma hafiften inatlaşmama yol açmıştı ve uzun süren bir tartışma sonrası en sonunda çıkartmıştım Haldun'u. Ama sonra bitmemişti. Ayrılıp yurtlara geçerken de bir ara aramıştı ve düzeliriz umuduyla açtığım telefonun sonu suratına kapatmamla sona ermişti işte.

Karşıdan gelen arabaya baktım. aşırı tanıdık gelen arabayı inceledim ama sonra bir şey bulamadım. Yürümeye devam ettim. Onuncu dakikada tekrar yanımdan geçen aynı model arabanın plakasına takıldı gözüm.