I was Reincarnated in Another World with an Absorb Skills

Chapter 1-The day before I reincarnate

*beep* *beep*, *swoosh~*, *hello mom...*, *Yeah!okay!*

The city noise is unbearable!
Tumingin ako sa aking paligid at nakita ko ang dami ng tao,mga food stalls na bukas,at ingay ng mga sasakyan na tila hindi na umuusad dahil sa matinding traffic.

"Hayst! what a day". My name is Alliyah Santiago, 32 years old, single and I work for a food company that has become my second home due to the endless pile of work. I haven't been home or even had a proper bath in a week! *sigh*

I look at the building window across from me, where I can see my reflection and the surroundings.

"Dang!,I looked like a zombie from the movie Apocalypse, hayst"

I say in frustration, dahil sa putla ng kulay ng aking mukha at labi na hindi man lang nalagyan ng konting make up, at ang malulusog kong eyebags hayayayys, ang losyang ko na.

"How nice it would be to be young again" I whisper while crossing the road, reminiscing about my teenage days when love life was my only  problem. 'Come to think of it, even now, it still the same'. *crying*

                      ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

Malalim na ang gabi ng makadating ako sa bahay na inuupahan ko. Siguradong tulog na ang mga tao dito. Dahil  sa hirap ng buhay, mas pinili ko na lamang ang mangupahan dahil hindi naman ako madalas nakakauwi dito at wala din namang maghihintay at sasalubong saakin pauwi dahil matagal ng namayapa ang aking mga mahal sa buhay.

Nangunot ang aking noo nang pagpasok ko sa loob ay makalat. Sira-sira ang mga gamit, at maging  sofa ay wasak na animo'y dinaanan ng matinding bagyo!
Kinabahan ako ng matindi dahil sa nasaksihan at mas lalo pang lumala nang makarinig ng kalabog sa loob ng aking kwarto. Kinuha ko ang walis tambo sa isang tabi at kinakabahang tinungo ang pinanggagalingan nung ingay.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at ganun na lamang ang aking takot ng makita ang tatlong kalalakihan na may mga takip ang mukha na tila may hinahanap.

"Mga magnanakaw!" Gimbal na naisigaw ko na dapat ay hindi ko na lang ginawa dahil natuon ang atensyon nila saakin.

"Patahimikin yan!"sabi nung isa at napaantras ako nang naglabas sila ng kani-kanilang matutulis na patalim. Bago pa man ako makatakbo, naramdaman ko ang isang matulis na bagay na bumaon sa tagiliran ko. Hindi ko napansin na nakalapit na pala ang isa saakin.

I gasp in pain and fall to the ground while watching the blood seeping from the fresh wound I got. Tears roll down from my eyes as I look at those bastards who dared to come in my apartment. Pero bago pa man bumuka ang aking bibig ay tinadyakan kaagad ako nung isa sa mukha at tuluyan na akong napahiga sa sahig. Hindi pa man nakakabawi sa sakit ay naramdaman ko kaagad ang mga patalim na bumabaon sa iba't ibang parte ng aking katawan.

I coudn't scream for help dahil sa dugo na patuloy na umaagos mula sa aking bibig at dahil na rin sa panghihina. Alam ko naman na kapag sinubukan ko ay wala ding makakarinig dahil sa kalaliman na ng gabi.

'So this is how my life ends, huh?' I think bitterly, ni hindi ko man lang na-enjoy ang pagiging adult ko, I haven't experienced anything or live my life to the fullest, 'hahaha' I laugh inwardly, the darkness clouding my vision. The last thing I see before I slip away is those jerks leaving my room with the money I worked so hard for, along with my cellphone and everything else.

How unfair. If only I had another chance at life. If God give me another opportunity, I promise to enjoy it. I promise to treat myself better. If only God could hear my thoughts, my prayers, if only...

Before the last breath leave my body ,I hear a voice saying

"I heard you".