BİZİM GİZLİ AŞKIMIZ (+18)

Kavuşma

Evren'in tuhaf itirafının üstünden 5 saat geçmiş, hava kararmış, güneş batmış, akşam yemeği hazır olmak üzereydi. Evren asla bana iş yaptırmıyor, her kalktığımda "Sen dinlen," diyerek beni geri oturtuyordu. Şimdiden babalık yapmaya alışmıştı bile.

Sonunda, eve girip mutfağa bıraktığı ancak onla konuşmamız bitene kadar fark etmediğim patlıcan ve kıymayla musakka yapmıştı ve ben musakkaya kesinlikle bayılıyordum.

Masaya, "Afiyet olsun," diye mırıldanarak tabakları bıraktı ve yanıma oturup kaşıkları koydu iki yana.

"Eline sağlık," derken masaya baktım hasretle. Türk yemeği yemeyeli uzun zaman olmuştu, hele yanında ayran olan bir Türk yemeği yemeyeli belki de asırlar!

Direkt olarak ayranı dikleyip tek içişte bitirmemle, Evren şok içinde bana döndü. Yoğurdun dudaklarımın üstünde bıraktığı izi hissediyordum, sırıtarak karnımı gösterdim. "Canı çekmiş!"

"Biraz daha içsin o zaman," derken kendi ayranının da tamamını benim bardağıma dökmüştü. İkimiz de o an kızımızın canının ayran çekmediğini biliyorduk ama ses etmeden bu sessiz oyunu devam ettirdik.

Bu sefer ayranı yemekle beraber içip yemekle eş zamanlı bitirdim. O ise su dışında bir şey içmemişti, adamın ayranını çalmış olmuştum resmen. Üzüntüyle dudak büktüm. Ardından karnımda bir canlı taşıdığımı hatırlayarak kendi kendime güldüm. Ne yapsam hakkımdı.

"Beğenmiş mi?" dedi elini lavaboda yıkarken, kafasıyla karnımı işaret edip. Elimi şişmiş göbeğime koydum. "Bayılmış!"

"Eh, ne zaman isterse emrine amadeyim."

"Teşekkür ediyor babası."

"Ben senden bahsediyordum aslında," derken bana doğru yürüyerek yan oturduğum sandalyenin yanında, bacaklarımın önünde durmuştu. Heyecanla yutkundum, elini sandalyenin sırtına koyup üstüme eğildi ve alnımı öptü. Ah, şu hamilelik hormonları! Adama neler düşündürtüyor...

Kendini kandırma Leyal, dedi iç sesim. Hamile kalmadan önce bu adamla ilgili neler düşündüğünü biliyoruz!

Dudak büzdüm, elimle göbeğimi ovuşturarak ayağa kalktım. Evren çarçabuk bana doğru hamle yaptı, "Hızlı kalkma, başın döner."

"İyiyim ben ya," dedim sitemle. Karnımdaki nerden baksak bebeğimle 5 aydır beraberdik, nasıl davranmam gerektiğini biliyordum.

Ortamdaki tuhaf hava biraz olsun dağılmıştı ancak aklımda hâlâ Evren'in aşk lafı dolanıyordu. Ciddi olabilir miydi? Alemlerin zengin züppesi Evren Alaska, bir gecelik aşkının meyvesini taşıyan kadına aşık olmuş olabilir miydi?

"Evren," dedim merakıma yenik düşerek. "Alara'ya ne oldu?"

Huzursuzca kıpırdandı. Kalçasını tezgaha yaslayıp kollarını göğsünde birleştirdi. "Merak etme, senin hayatında sebep olduğu her şeyin bedelini misliyle ödedi."

Açıkçası ürkmüştüm. Evet belki şu an yaşadığım çoğu şeyin sorumlusu oydu ama hamile kalan da bendim. Hem bu bilgi, hem de annelik hormonlarım başına kötü bir şey geldiğini duymaya el vermezdi. Tedirginlikle dudaklarımı dişledim. "Ne oldu ki?"

Evren hiç de benim gibi düşünmediğini belli eden acımasız sesiyle konuştu. "Ailesi Lübnan'a gönderdi, duyduğuma göre de orada bir iş adamıyla evlendirmişler protokol için."

"Hii!" diye bir nida kaçtı dudaklarımdan. "Zorla mı?"

"Pek güzellikle olduğunu söyleyemeyeceğim," diye mırıldanırken kalçasını dayadığı tezgahtan doğrulup mutfaktan çıktı. Ben de peşinden gittim.