PERDENİN ARKASINDA KALANLAR

4.Bölüm

Yazar Anlatımı

Karan ve Alp hızlı adımlarla okulun koridorunda ilerlerken son bir ayda da olduğu gibi yine içlerinde korku vardı. Alp kardeşinin verdiği hayat mücadelesinden her an vazgeçebilecek olmasından korkuyor, Karan ise adını henüz koyamadığı duygu yüzünden bir korku içindeydi, o korkunun ona armağan ettiği düşüncelerden birisi ise; ya Arya nefes almayı bırakırsa? İşte o zaman ne yapardı bilmiyordu Karan.

İki genç hızlı adımlarla ilerlerken Alp yanlışlıkla birisine çarpmıştı ama ne duracak ne de özür dileyecek vakti olmadığı için durmadan hızla öğrencilerin arasından sıyrıldılar. Alp evine doğru ilerlerken Karan da hastaneye gidiyordu. İki genç ne kadar hızlı olabilirse o kadar hızla işlerini halledip Arya'nın intihar ettiği -ittirildiği- eve doğru ilerlerken içlerinde olan o korkunun yerini bir umut tanesi kaplamıştı. Bir ayın her gününde sanki o eve gitmemişler gibi yine hiçbir şey bulamamışlar gibi, yeniden bir umutla o evden içeri girip yine aynı umutla o çatı katına çıktılar.

Bu sefer farklı olan şey ise çatı katında üç kişi değil beş kişilerdi ve bir saat sonra çatı katına çıkan Kardelen ile altı kişi olmuşlardı. Bu bir saat içerisinde hepsi binanın her yerine bakmışlardı ama sonuç son bir ayda olduğu gibi yine aynıydı.

Kardelen ise elimdeki kırmızı, tam ortasında siyah renkte içi boş bir kalbe bakarken kaşları çatıktı ama durmadan merdivenleri çıkıyor, aklındaki düşüncelerle boğuşuyordu. Çatı katından içeri girdiğinde ise ona bakan kişileri fark etmesiyle sakince elindeki bilekliği pantolonunun cebine koydu.

Batuhan anında atılan kaşlarıyla Kardelen'e bakarken "Ne işin var senin burada" diye sormaktan kendini alamazken Nisa hemen yanındaki bedenin niye bir anda öfkelendiğine bir anlam veremedi. Keskin ne olduğunu anlamaya çalışırken Alp onun partideki kız olduğunu anlayıp incelemeden edememişti. Kardelen ise Batuhan'a öylece bakarken kim olduğunu anlamaya çalışıyorken aklına düşen bir anıyla kaşları iyice çatıldı.

Bir veya iki hafta önce karanlık bir sokakta, genç kendi yaşlarında ki bir oğlana hap satıyordu, sokağın başında gördüğü siyah silüetle hızlıca çocuğun elindeki parayı alıp evine yürümeye başlamıştı. Hızlı adımları gördüğü bedeni bir yerde hatırlamasıyla sekteye uğradı. Anında bakışları sokağın başına döndüğünde kimseyi göremedi. Düşünceler zihnini kaplamaya başlamıştı ki bu düşünce bulutunu dağıtmak için şarkı mırıldanmaya başladı. Düşünmek istemiyordu.

Kardelen tam o şarkının ne olduğunu hatırlamaya çalışırken duyduğu o ses düşüncelerini dağıtmakla kalmamış soğuktan üşümüş bedeninin kaskatı olmasını sağlamıştı.

"Katilsin sen!"

Batuhan Topçu Anlatımı

Ben Kardelen'den bir cevap beklerken Nisa ise neden Kardelen'den şüphelendiğimi soruyordu. Beni dürtmeyi bıraksın diye ona fısıldayarak "Sonra anlatırım. Şuan yeri ve zamanı değil." dedim. Diğerleri benim bildiğim şeyleri bilmedikleri için bana sorgulayıcı bir şekilde bakarlarken ben hiç birisine bakmadan nefretle Kardelen'e bakmaya devam ediyordum. Katilin o olduğuna yüzde yüz emindim ve kimse de beni bu düşüncemden vazgeçiremez.

Alp ve Karan yanıma gelirken ben hâlâ Kardelen'e bakıyordum, o ise çatı katından aşağıya bakıyordu. Kesin gerçekleri söyleyip söylemeyeceğimi düşünüyordu. Belki de yaptığı adiliği düşünüyordu, birazcık merhamet duygusu vsrsa neden Arya'yı ittiğini düşünüyordu. Belki de içten içe iyiki yaptım diyordu.

Alp ve Karan neden Kardelen'den şüphelendiğimi sorduklarında da ona bakıyordum ve diğerlerine bir cevap vermemiştim. Nisa'dan başka kimseye güvenipte söylememeliydim. Nisa ile çıktığım bu yola Nisa'yla devam etmeliydim, bir başka kişiyle değil.