Gizemli Şans

G.Ş. Bölüm-8

İşte yeni bölümmmm😊😊 Çok mu heyecanlı ne?😄😄
Neyse multide Aras var. Kim diye merak edenler hadi okumaya başlayın.😉

Buğra'dan

"Lan konuşsana olan kötü şey ne ?" Diye kükredim. Salak Semih deminden beri oyalıyordu beni. "Semih bak söylicen mi söylemicen mi kapatıyorum kendim halledicem yoksa!" diye bağırdım. Semih de "Tamam abi söylicem ama sakin ol." Dedi. "Konuş." Dedim. Hemen "Abi Utku piçi Hazal yengeyi kaçırmış." Dedi. Doğru mu duydum Hazal kaçırıldı mı? Peki Utku kimdi çok tanıdık geliyo. Bi dakika şu balodaki çocuk Allah kahretsin. "Hemen adamları gönder bulsunlar piçi. Bana da haber yolla." Diye bağırdım. "Tamam abi." Diyip telefonu kapattı. Ben de arabaya atlayıp otelden çıktım. Mekandakileri korkutmam lazımdı. Ne de olsa göt korkusu herşeyi yaptırır.

Mekana gelince yalakalarımdan biri gelip "Noldu efendim?" diye sordu. Semih bunlara haber vermemiş miydi ya? Sinirlenip masaları fırlatmaya başladım. Bi yandan da "Nolcak üstümüze piçler çöktü!" Diye bağırıyordum. En sonunda sakinleştiğim zaman adamlar yaklaşabildi. "Efendim isterseniz odanıza geçin biz size haber veririz." Dedi. Tam dönmüş gidicektim ki arkamı dönüp tehditkar bir sesle " 1 saatiniz var 1 saat içinde Hazal'ın yerini öğrenmezseniz olacaklardan sorumlu değilim." Dedim.

Odaya geçip kendimi yatağa attım. Sakinleşmeye çalıştım. Neden yalan söylediysem kıza ya salak kafam. Ama nerden bilebilirdim annesine söz verdiğini... Ah deniz gözlüm... Dur bi dakka noluyo bana ya. Beni ne hale getirdiğine bakın küçük hanımın. Ona tekrar kavuşayım bakın bırakıyomuyum. Onu bi kurtarıyım herşeyi anlatıcaktım pişmandım lanet olsun ki çok pişmandım ama ben gerçekten bilmiyodum ki, abimden sonra birini daha kaybetmek, yaşayamazdım, aynı şeyi bir kez daha kaldıramazdım. Dolabımda tuttuğum abimin tişörtünü elime aldım. Burnuma bastırıp kokusunu duymaya çalıştım. Onu kaybettiğim gibi ondan geriye kalan tek şeyi de kaybediyordum.

Dışardan güçlüydüm, korkarlardı benden ama içim öyle değildi en küçük birşey beni yerle bir ederdi. İlk zamanlar gözyaşlarımı dahi saklayamazdım. Zamanla duygularımı içime atabilir hale geldim. Kapının açılmasıyla yataktan kalktım. Kendimi gelen kişiyi neden kapıyı tıklatmadığı için yumruklamaya hazırlarken gördüğüm kişiyle duraksadım. Bu sadece onu ilk kaybettiğim zamanlarda oluyodu. Hep onu gördüğümü düşünüyordum. "Sen sen gerçek değilsin!" Dedim. " Hayır gerçeğim tam karşındayım."dedi. Cevap veremedim abim burda benimle ama o, o öldü. "Aaa abini özlemedin mi? Bi sarılmakta mı yok?" Dedi. İşte gerilerde bi yerdeki o yıllar önceki Buğra artık saklandığı yerden çıkmıştı kısa bi süreliğine de olsa. Koşup abime sarıldım. "Abi çok özür dilerim yemin ederim isteyerek yapmadım gerçekten." Dedim. "Biliyorum buğra biliyorum bilmesem buraya gelir miydim?"Bu nasıl oluyodu anlamıyorum abim şu an karşımda ve benimle konuşuyo inanamıyorum."Buğra bak şimdi beni iyi dinle sakın babamın söylediği şeyleri yapma onu üzme eğer o üzülürse sen de üzülürsün" dedi.

Gözlerimi açtığımda karşımda abim falan yoktu yatağımda tek başımaydım. Doğrulup saate baktım sadece bir saat geçmişti. Derin bi iç geçirerek ellerimi saçlarımın arasına geçirdim. Telefonuma baktım cevapsız çağrı vardı Semih'ten gelmişti. Hemen geri aradım. "Noldu, buldunuz mu, nerdelermiş, o piçi ellemeyin bana bırakın ben ağzına sıçıcam onun, geliyo musunuz Semih cevap versene oğluum!" Diye bağırdım. Semih "Abi kusura bakma da izin verirsen açıklıycam sakin ol." Dedi. Tamam sakinim. Derin nefes alıp "Öt!" Diye tısladım. "Abi adamlar her yeri taradı. Tüm İstanbul ve çevresinde bakmadık yer bırakmadık ama yok. Yok yer yarıldı da içine girdiler sanki. Ama sakin ol daha da etrafa yayıldı aramalar. Abi cevap ver korkuyorum." Semih bunları söylerken ben sanki oksijenim elimden alınmış nefesim kesilmiş gibi bekliyodum.