İntihar Laneti /Hürkan Gügen

★1. Bölüm★

Medya; Defne Karaaslan

Unutulmaz bu acı
Dertli dertli çal kemancı
Her aşkta hüsran oldu gönül
Bilmem bu kaçıncı

Halime bak dertli çal
Kemancı başımın tacı
Gitme bu gece sen de kal
Benim halim çok acı

          ~Neşe Karaböcek- Kemancı ~

     
°°°°°°°°°°°

14 Şubat 2023

"Tam olarak nasıl bir pasta istiyorsunuz efendim" gözlerimi elindeki not defteri ile bana bakan genç çocuğa çevirdim "Şey sıradan sade bir pasta istiyorum içinde muz ve çilek olsun dış katmanı sade krem şanti ile kaplansın üstüne 5 tane mum 5 tanede çilek koyun...ölen her arkadaşım için bir tane" çocuk not defterine dediklerimi yazarken kafasını kaldırıp bı ara bana baktı ama hemen sonrasında direk önüne döndü "yarım saate hazır olur efendim" başımla onaylayıp orada ki masalardan birine oturdum

Pastacı sevgililer gününü kutlayan insanlar ile doluydu bazıları birbirlerine pasta yediriyor bazıları ise Gülerek sohbet ediyordu benim dışımda herkes Mutluydu ben onlar gibi sevgililer günü için pasta almaya gelmemiştim aksine 2018'in 14 Şubat'ından beri kaybettiğim arkadaşlarım için pasta alıyordum , pastayı aldıktan sonra Alaz'ın yanına gidicek ve ölen arkadaşlarımız anısına pasta yiyip mutlu olmayı deniycektik ama emimki en sonunda ikimiz yine ağlamaya başlıycaktık

Ben dalgın bir şekilde camdan dışarı bakarken az önce pasta siparişimi alan çocuk elinde küçük bir pasta ile gelip bana seslendi "Efendim pastanız hazır" yerimden kalkıp çocuğun yanına gittiğimde pastayı görmem ile kaşlarımı çattım pasta benim istediğimden biraz farklıydı evet sade krem şantili yapılmıştı ama üstünde istediğim gibi beş çilek değil altı çilek vardı ayrıca mumlarda altı taneydi sade krem şantinin üzerine kan gibi yayılmış olan çilekli sos güzel bir görüntü yaratsada içimde bir tedirginlik yaratıyordu , çocuğa bakıp "Şey ben bu sosu istememiştim ayrıca çilek ve mumlar beş tane olucaktı"

"Şefimiz bugün sevgililer günü olduğu için böyle bir jest yaptı size çilek ve mumları da dert etmeyin bir tane fazladan sorun olmaz" çocuk bunları gülerek söylemişti normalde olsa değiştirmesini söylerdim fakat şuan herkes garip bir şekilde bana baktığı için onayladım ve cebimden babamın kartını çıkartıp pastanın parasını ödedim

Çocuk pastayı poşete koyduktan sonra hızlıca oradan ayrıldım, kalabalık alanları hiç sevmezdim yani artık sevmiyordum büyüdükçe insanların bakışları beni rahatsız etmeye başlamıştı, pastane Alaz'ın evine yakın olduğu için çok geçmeden apartmanın önüne gelmiştim kapıya Alaz'ın söylediği şifreyi girip içeri girdiğimde içimi bir sıkıntı kapladı,bunun sebebi Büyük bir ihtimalle pastaydı onlardan beş çilek ve beş mum istememin sebebi çocukken olan yedi kişilik gruptan şuana kadar sadece ben ve Alaz'ın kalmasıydı diğer beşi hayatlarını kaybetmisti hatta bazıları kendi canına kıymıştı

O beş çilek onları anmak içindi ama şuan pastada altı çilek vardı ve bu beni geriyordu zaten 14 Şubatla ilgili her şey beni geriyordu, merdivenlerden hızlıca çıkıp üçüncü kata geldiğimde Alaz'ın bana verdiği evinin yedek anahtarını kullanıp içeriye girdim, beni karşılayan karanlık ve buz gibi ortam ile içimde ki gerginlik dahada artmıştı çünkü Alaz ışıkları asla evdeyken kapatmazdı , aslında evdede olmayabilirdi sonuçta ona iki gündür ulaşamıyordum belki dinlenmeye ihtiyacı vardır diye bende onu geri aramamıştım