14 Şubat tüm insanlar için çok sevilen bir günken Defne için hayatının mahvolduğu gündü ortaokul 5 sınıftan beri her 14 Şubat'ta kaybettiği sevdikleri onun bozuk psikolojisinin üstüne eklenmiş ve onu 14 Şubat'ın lanetli bir gün olduğuna inandırmıştı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalarrrr<33333
~🌼~
"Emre oğlum sakın biz yokken abuk subuk şeyler yapma, kavgaya karışma uslu uslu otur evinde, Defne kızım sende ilaçlarını içmeyi unutma olur mu " abimle birbirimize bakıp derin bir iç çektik annem neredeyse yüzüncü kez aynı şeyi tekrar edip bizi uyarıyordu "Anne tamam anladım uslu uslu oturucam neden Mala anlatır gibi tekrarlıyon"
"Malsın da ondan" diye abime baktı babam "Teessüf ederim baba ne mallığımı gördün "
"Oğlum okula gidicem diyip evden çıkıp benim arabayı kaçıran kişi mi diyor bunu , ha yok oğlum onu anladım tamam bende zamanında babamın arabasını kaçırdım ama en azından eve sağlam getirdim , sen arabayı eve bile getiremedin araba en son inşaat alanına düşüp hurdaya dönmüştü bide bu sen arabada değilken olmuştu"
"Ya vitesi ayarlamayı unutmuşum" babam abime göz devirip şimdiki Arabamıza döndü, babam "Allah'tan bunu koruma altına aldım" diye mırıldanınca , annem ile ben gülemeye başladık abim yanımda kollarını birbirine bağlanmış asık bir surat ile duruyordu"ufff tamam gidin siz artık " dedi abim bıkmış bir sesle , annem abime kısa bir bakış atıp sıkıca sarıldı"sen babanı takma oğlum dalga geçiyor o"
"Yoo geçmiyoru-"
"sus çetin!" Babam annemin ani çıkışı ile bir anda susup yanıma yanaştı"annenin içinden canavar çıktı" diyince kendimi tutamayıp gülemeye başladım, babam bir süre bana bakıp kollarını sıkıca bedenime sardı "dikkat et babacım olur mu hem kendine hemde abine" bende babam gibi kollarımı onun bedenine sardım "merak etme baba dikkat ederim" babam gülümseyerek benden ayrılınca yan tarafta döndüp anneme sarıldım, onunlada uzun uzun sarıldıktan sonra, annem ve babam bize son kez görüşürüz diyip arabaya bindiler, babam arabayı çalıştırıp uzaklaştığında abim derin bir nefes aldı "sonunda gittiler amına koyayım bir an hiç gitmiycekler sandım"
"Abi ben odama geçiyorum uyuycam malum saat daha yedi" annem ve babamı yolculamak için erkenden kalkmıştık haliyle ikinizinde gözünden uyku akıyordu, ayrıca bugün Cumartesiydi yani tatil günümüzdü "ilaçların içip uyu ne olur olmaz " başımla onaylayıp evin açık kapısından içeri girdim, sarsak adımlar ile odama doğru ilerleyip içeri girdim , piano'mun hemen üstünde duran ilaçlarımı alıp su olmadan direk içtim, boğazımdan biraz zor geçseler bile en sonunda yutmuştum
Gözlerimi ovalayarak yatağıma doğru ilerleyip kendimi direk yatağıma attım, Yorganımı üstüme örttüğümde sıcaklığın hiç kaybolmamış olması beni mutlu etmişti, bir kaç dakika sonra aynı sıcaklık ile uykuya daldım.
