14 Şubat tüm insanlar için çok sevilen bir günken Defne için hayatının mahvolduğu gündü ortaokul 5 sınıftan beri her 14 Şubat'ta kaybettiği sevdikleri onun bozuk psikolojisinin üstüne eklenmiş ve onu 14 Şubat'ın lanetli bir gün olduğuna inandırmıştı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalarrrr<33
~🌼~
Çocukken polisiye filmleri izlediğim zaman polislerin silah kullanışına, o aniden adamları vurup geri arabanın arkasına geçmelerine, ellerindeki silahlar ile evlere baskın yaptıkları anlara bayılırdım , evin içinde annemin abim ve benim için aldığı su tabancaları ile oyun oynardık, Babam silaha olan ilgimi fark ettikten sonra asker olan bir arkadaşı ile konuşup beni oradaki silah eğitimine yazdırmıştı, tabii bu o kadar kolay olmamıştı Sonuçta Koskoca asker üssünü küçük bir kızın kullanmasına izin veremezlerdi ama yine de beni kırmayıp asker olmak isteyen çocukların gittiği özel bir kursa yazdırmışlardı tabii hayalim asker olmak değildi ama yine de silah kullanmayı bilmek beni mutlu ediyordu
Arka taraftan gelen hareketlenme sesiyle direkt arkama dönüp üstüme doğru gelen hedefi vurdum silah derslerine başlayalı neredeyse bir saat oluyordu, ilk geldiğimde ısınmak için silah atışı yapmış sonrasında tıpkı dizilerde olduğu gibi çatışma yapılan çalışma odalarına gitmiştim kafamı arabanın açık kapısının yanında uzattım ve karşıda olan üç hedefi hızlıca vurdum ,nefes nefes ayağa kalkıp diğer arabasının arkasına geçtim ve köşede saklanmış hedefide vurdum silahı aşağıya indirdiğim sırada duvardaki ekranda "Tebrikler kazandınız skor:100" yazısı belirince gülümsedim Her zamanki gibi en yüksek skor bendeydi
Nefesim düzenlemeyi başarıp çatışma odasından çıktığım sırada karşıda gördüğüm kişiyle gülümsedim, silah kursuna yazılmama yardım eden Yavuz abi Şu an tam karşında duruyordu üstünde koyu yeşil asker üniforması ,belindeki tabancalar ve başınada ki kırmızı asker beresi ile gülümseyerek bana bakıyordu "görmeyeli bayağı gelişmişsin Defne" büyük adımlarla yanıma gelip tam yanında durdu "Hatta 4 ay boyunca gelmemene rağmen" elimdeki silahı bir kenara bırakıp Yavuz abiye baktım, babam sayesinde hastaneye yatırılıp tedavi olduğumu biliyordu "gelmemiş olabilirim ama asla çalışmayı bırakmadım abi"
"Aferin sana çocukken tanıdığımm o güçlü kızın Hala burada olmasına sevindim"
Sessiz bir şekilde gülüp Yavuz abiye baktım "Ee abi Sen ne yapıyorsun Mercan abla nasıl ya da kızın İrem nasıl"
"İyiler Allah'a şükür Mercan aradı az önce ne zaman geleceksin diye uzun süredir görevde olduğum için....zaten bu sabah yeni döndüm ben de"
"Anladım abi ama buraya niye geldim işin falan mı var yoksa" Yavuz abi gülümsedi "yok senin sonunda geri döndüğünü duyunca bir gelip göreyim dedim"
"İyiki geldin abi ben de seni özlemiş-" dözüm alarmın sesi ile kesildi " Neden Alarmın var Defne "
"Dersim bittiği zaman haberim olsun diye konuştum,"
