Yağmur durmayacak gibi yağıyordu şu son iki gündür.Fırtına çıkmıştı bazı evlerin çatıları bile hasar görmüştü.Anlaşılan bu sefer daha da kirlenecekti her yer.
Düşündüm.Durduramadım kendimi.Anlamlandıramıyordum.Babamın ölümü haberlere bile yansımamışken sadece motorcu bir çocuk nasıl olurdu da babamın ölüm yıldönümüne kadar bilirdi?
Oyun mu oynuyorduk yoksa gerçekten tren rayından çıkmış mıydı?
Gök bir kere daha gürlediğinde oturduğum balkondan Azen'in gözlerine bakmamak için çok uğraş veriyordum.
2 gün önce balkonda söylediği o sözden sonra hiçbir şey demeden çıkıp gitmişti.Ben de bir şey diyememiştim arkasından.Babamı tanıyor olması bana garip gelmezdi fakat babamın yakın arkadaşlarının hepsini ben de tanırdım.Babamın ölüm tarihini aklında tutacak kadar nasıl bir ilgisi olabilirdi.Düşünmekten başım ağrıyordu artık.
Aklıma gelen ihtimalleri zihnimde tutmadan yok ediyordum çünkü benim gözümde bunların gerçek olmasının hiçbir imkanı yoktu.
Biraz daha oturduktan sonra artık katlanamadığımı fark etmiştim varlığına.Belki de ihtimallere.Soracak gücüm yok muydu?Vardı tabi ki ama ya tutmazsa.Haberlerden bile gizli tutulan bu haberi ona anlatmış olacaktım.Ne kadar güvenilir birisiydi ki bu adam ona hayat hikayemi anlatacaktım.Babamın hayatı benim hayat hikayemdi.
Mutfağa girip boş bardakları lavaboya attıktan sonra odama geçip kapısını kapattım.Kendimi yatağıma bıraktığımda tavanımı izlemeye başlamıştım.Anılar beyaz duvarda bir bir canlanırken zihnim belki de yeni ihtimaller kurabilmek için can atıyordu.
Belirli bir süre sonra gözlerim kendiliğinden kapanmaya başladığı sırada balkondan kalktıklarını duymuştum,gidiyor olmalılardı.
"Söylemen gerekiyor,her şeyin içine sıçmışsın bile."diye birisi sesini yükselttiğinde bu sesin Kaya olduğunu anlayabilmiştim fakat neyden bahsettiğini düşünemeden gözlerim karanlığa çoktan teslim olmuştu.
——————————————
"Hadi ya lütfen sana da iyi gelicek biliyorum."Kayra yine dışarı çıkmak için sitem etmeye başladığında artık sinirlerime hakim olamıyordum.
"Kayra seni kırmak istemiyorum ama zaten yeni tanıştığımız adamlar evimize geldiler bugün ve havamda değilim,bize bir anda bu kadar yakın olmalarına da anlam veremiyorum.Sevgili misin sen bu çocukla?"diye konuştuğumda Kayra derin bir nefes verdi.
"Biliyorum iyi olmadığını o yüzden modun değişsin diye uğraşıyorum zaten İlayda'm.Sevgili miyiz değil miyiz bilmiyorum.Çıkma teklifini ortadan kim kaldırdıysa Allah onun belasını verebilir.Amin."dedikten sonra eliyle yüzünü avucladı ve duasının kabul olması için tekrar dua etti.
"Anladım ama havam böyle değişmiyor zaten şu an kendimi iyi hissediyorum sadece biraz düşünmek istiyorum bazı şeyleri."dediğimde Kayra suratını büzdü.
Haklıydı belki böyle oturarak nereye varmayı bekliyordum ki ben.Gidip neden soramıyordum?
"Neyse tamam hadi çıkalım belki cidden havamız değişir."dediğimde Kayranon gözleri parlamıştı.Ani fikir değişikliğim hırsım yüzünden olmuştu.
Pişmanlık duyacağın şeyler yapma İlayda.
Ya da yap.Yeterince pişmanlığın yokmuş gibi bunu da ekle arasına.
Altıma siyah kumaş bir pantolon üzerime de gri bir kazak gecirdikten sonra yüzüme makyaj yapmak istememiştim fakat göz altlarımı kapatma ihtiyacından vazgeçemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kıvılcımdan Damlalar
Ficção Adolescente" Ya bir gün düştüğümde sen beni kaldırmak için yanımda olmazsan babacığım."dedi kız çocuğu babasının gözlerinin içine bakarak. Oysa adamın kafası çok başka yerlerdeydi. Korkuyordu adam,çok seviyordu kız. "Ben yanında olmadığım her an tek başına kal...
