Geleceğin Kahramanları

2

Şarkıyı, Tolga ile Yağmur'un konuştuğu yerden itibaren dinleyin lütfen.

iyi okumalar... 🎀🫶🏻

$$$

"Kahretsin!"

"Ne oldu?"

"Yalnız değiliz!"

..

Arkama döndüm. Ege koşarak malzeme odasının kapısını açtı ve içeri girdi. Ben de arkasından gittim.

Kimse yoktu. Açık olan küçük cama takıldı gözüm. Haklıydı, burada biri vardı. Ama camdan nasıl kaçtı?

"Camdan kaçmış olma ihtimali yüzde kaç?" Diye sordum çünkü burası 4. kattı ve atlarsa büyük ihtimalle ölebilir.

"Yüzde yüz."

"Ne?"

Ne saçmalıyordu şimdi bu?

"Başka kaçacak yeri yok sonuçta."

"İyi de bir insan nasıl buradan atlayıp da ölmez?"

"Sen atlasan ölür müsün." Dedi ve odadan çıkıp gitti.

Bu bir soru değildi, bu bir cevaptı ve haklıydı. Ben atlasam ölmem çünkü özel güçlerim var.

Yani bizi duyan kişi de geleceğin beş kurtarıcısından biri, öyle mi?

Peki kilitli bir odaya bu okuldan kim girebilir. Hocalar değil, kantincilerin de yaşları çok var. O zaman öğrenciler.

Bilgisayar odasında gördüğüm kız olabilir mi? Sonuçta oranın anahtarı kızda vardı. Ya da müdürün kızı.

Buldum! Kim olduğunu buldum!

Düşünceli yüz ifadem den çıkıp Ege'nin arkasından giderek bağırdım,"Beni de bekle!"

...

"Nee?!" Diyen kuzenimin ağzını elimle kapatıp bize bakan insan var mı diye etrafta gözlerimi gezdirdim.

Okuldan çıkmak için bahçeden geçiyorduk. Bu gün bisikletle geldim ve Sedef de benimle gelemeyeceğini söylediği için ona önceden anlatıyordum yaşananları.

Valla zenginim falan ama bisiklet sürmek çok hoşuma gidiyor. Napalım içimiz fakir bizim. Evim okulumdan uzak ve bu yüzden de bisiklet sürmek istiyorum aslında.

"Ne bağırıyon?"

"Sorry, ama imkanı yok. Emin misin Ege'den?"

"Diyorum ya zihnimden konuştu benimle."

"Ohaa! O kadar da değil. Özel güç falan filan inanıyorum yani ama o kadarına inanmam."

"Ben inanırım. Senin yerine de inanırım merak etme."

" Tamam o zaman görüşürüz. Benim ki geldi."

"Görüşürüz."

Bisikletimin kilidini açıp bisikletime bindim. Sedef'te o gıcık kaptığım şoförünün yanına gitti. Bana da gel dedi ama asla kabul etmedim, inatçıyım. Ve kendisinden hiiiç hoşlanmam.

Şu esen rüzgar bile beni o kadar çok rahatlatıyor ki. Sanırım yarım saattir bisiklet sürüyorum. Her ne kadar bacaklarım yorulsada umurumda değil. Şu anki huzuru hayatımın hiç bir yerinde bulamıyorum çünkü.