İzlenen Suların Altında | Yarı texting

Kurtuluşun Şefkatli Hisleri

Yukarıda görmüş olduğunuz mezarlık teyzeme aittir:))

Teyzem maalesef kadın cinayetine kurban gitti. Kocası, kocasının kardeşi, kocasının kardeşinin karısı tarafından öldürüldü.

4 sene olacak 3 eylülde ve katiller hâlâ hapishanede değiller;))

HER NEYSE İÇİMİZİ KARARTMAYALIM BU ARADA MERAK EDİYORSANIZ GOOGLE'YA SEZAY KOÇAK CİNAYETİ YAZABİLİRSİNİZ!!

KİTABIMIZ 800 OKUNMA ALDI VE BÜYÜYORUZ AMA YORUMLARIMIZ ÇOOOK AZZ

O yüzdeeen bir sınır koysam çok güzel oluur
Özür dilerim gerçekten ama yorum ve oy gerçekten az:((

Şimdilik sınır o kadar geniş olmayacak meraaak etmeyiniiizzz

Oy: 6
Yorum: 20

Şu an bu hikayeyi kim okuyorsa, iyi okumalar dilerim güzelim:))
😙🥱

Aykan'ın iğrenç nefesini saçımda hissediyordum. Üzerime eğilmişti ve nefes nefese kalmıştı boğuşmamız yüzüne.

Ben hala bir umutla bekliyordum. Barlas gelecek miydi? Sahiden, beni kurtaracak mıydı?

"İşte şimdi yarım kalan işimi yapabilirim güzellik." Deyip ayağa kalktı ve beni sanki oyuncak bebekmişim gibi sırtına bıraktı. Yukarı odaya götürüyordu. Neden hareket edemiyordum ben? Bu nasıl bir ilaçtı böyle?

Bilincimin kapanmaması için büyük çaba sarf ediyordum. Ama uyumak daha güzel mi olurdu? En azından ne yaşayacağımı görmezdim, hissetmezdim.

Birkaç kapıyı açmaya çalışmıştı ama kilitli olduğu için açamamıştı. Son bir kapı kalmıştı. Kapının kulpunu aşağıya indirmişti Aykan. İşte. Bu oda açıktı.

Bu oda benim sonum olacaktı. Barlas gelmeyecekti. Aykan bana tecavüz edecekti ve sonra kim bilir beni nereye götürecekti? Ya da belki öldürecekti.

Aykan beni sertçe bir yere fırlattı. Acıyla inledim. Kafamı oynatamadığım için gözlerimle bakıyordum etrafa. O kadar acınası bir durumdaydım ki... ben kendimi bu halde görsem kendime acırdım.

Peki kimin yüzüne gelmişti başıma bu olaylar? Barlas yüzüne. Sana yemin olsun ki Barlas, ölümün benim elimde olacak. Barlas bana ilk yazdığı zamanlarda aynısını söylüyordu. Ama yanılıyordu. Asıl ölüm kimin elinde olacaktı, görecektik.

Benim gibi bir kadının gücünü kimse hafife almamalıydı. Bana yaptıklarını, bana çektirdiği acıların hepsini teker teker ödetecektim.

Aykan'ın büyük elleri göğüslerime doğru kayarken büyük bir ses geldi. Gözlerim yavaştan kapanıyordu. Ne sesi olduğunu anlamamıştım çünkü sesler buğulu gelmeye başlamıştı. Ama galiba silah sesiydi.

Aykan sesi işittiği gibi üstümden kalkması bir oldu. Üstümdeki ağırlık gidince kendimi biraz daha rahat hissetmiştim.

Kapının kırılır gibi vurulmasını duyunca kapanan gözlerim bir anlığına yine açıldı. İstemeden kapanıyordu gözüm. Uzun bir sessizliğe bürünür gibi kapanıyordu gözüm.

Gözümden bir sıvı akınca fark etmiştim ağladığımı. Gözyaşım yavaş yavaş süzülüyordu. Gidebildiği kadar gidebiliyordu ama sonra yok oluyordu.

Peki, neden ağlıyordum? Barlas yüzüne yaşadıklarımdan dolayı mı? Tek bir hatamla kardeşimin ölecek olmasına mı? Yoksa 2 kere tecavüze uğramaktan kurtulduğum için mi? Hangisine akmalıydı bu gözyaşım? En çok hangisi acı vericiydi?