İzlenen Suların Altında | Yarı texting

Bıçakların Geçmiş Kan Lekesi

Merhabalaaarrrr

Niye hiç yorum atmıyorsunuz lan????

Bende sizi seviyorum hayatlarımın anlamları🤭

Ay her neyse...

ARKADAŞLAAAAAAAAARRRR 900 OKUNMA OLMAK ÜZEREYİZ AAAAA AĞLICAM🥹🥳

Neyseciğimeeee

Okuduğunuz tarihleri alayımmm👉🏻

Bunu kim okuyorsa iyi okumalar dilerim güzelim:))

Oy: 6
Yorum: 15

Hadi öptööööömmmm

🕯

Tükeniyor gibiydim. Büyük bir yük vardı üstümde, asla gitmiyordu. Ama dayanıyordum. Bu yük sanki deprem olmuş da enkazın altında kalmışım gibiydi. Tam olarak öyle hissediyordum.

Ama kalkacaktım o enkazın altından. Kendim tek başıma kurtulacaktım bu sikik evden! Şimdi de eve yine adımımı atmıştım. Birazdan hazırladığım oyunu oynayacaktım.

Bakalım Barlas Bey, oyunumu sevecek miydi? Ama tek tedirgin olduğum konu, ya kardeşime gerçekten bir şey yaparsa?

Benim düşüncem; Sırf onun yanında durmamı istediği için kardeşimi öldürmüş gibi gösterebilir.

Ama ya gerçekten öldürürse? Gerçekten bunu göze alıyor muydum? Evet, gerçekten bunu göze alıyordum.

Nasıl bu kadar acımasız olmuştum? Hepsi Barlas sayesinde miydi? Evet, bazı durumlar Barlas sayesinde olsa da bazı durumlar geçmişim yüzüneydi. Barlas'a bu konuda asla suç atamazdım.

Yatak odasına girdiğimde etrafı iyice inceledim. Cidden hapishanede yaşıyormuş gibiydim. Bu olay sadece böyle açıklanırdı. Evde beni zorla tutuyordu, ama artık yapamayacaktı bunu. Çünkü oyun başlıyordu.

Barlas'ta yatak odasına geldiğinde ona birkaç saniye baktım. Aynı şekilde o da bana baktı. Neden böyle bakışıyorduk? Bu bakışma beni rahatsız ettiği için gözümü ayırdım.

Barlas'ın sırıttığını hissettim. Derin bir nefes alıp Barlas'a döndüm. "Beni ne zaman bırakacaksın?" Sakin ses tonum oyunun ilerliyor olmasının bir göstergesiydi.

"Nereye? Nereye gitmek istiyorsun güzelim?" Çapkın sesi odada yankılandı. Bir fısıltısı bile bir kızı etkileyebilecek kadar güzeldi. Ama asla beni bu konuda etkileyemezdi. Ya da belki.

"Salağa yatma, Barlas. Bu evden siktir olup gideceğim. Beni şimdi bırakıyorsun, eğer bırakmazsan..." Dediğimde bana doğru birkaç adım attı ve aramızdaki mesafe azaldı. Her yaklaştığında kafamı kaldırmak zorunda kalıyordum.

"Ee, güzelim? Eğer bırakmazsam ne yaparsın? Beni öldürür müsün? Daha doğrusu arabamın torpidosundan aldığın ve içi boş olan silahla mı öldürürsün?" Sırıtarak kollarını göğsünün önünde bağladı.

Silahın içinin boş olduğunu sanıyordu, aptal. Ama bilmiyordu ki cebimde bu silaha ait mermi vardı. Çatışmada mermi artmıştı ve cebime koymuştum.

Cebimdeki silahı çıkartıp yukarıya doğru tuttum. Tetiğini açıp bir el ateşledim. Barlas şaşırmıştı ama belli etmemeye çalışıyordu. Silahı sıktığımda kılı bile kıpırdamamıştı. Galiba alışıktı,

"Hâlâ boş olduğuna emin misin, Barlas? Beni aptal sanıyorsun ama gerçekten yanılıyorsun. Bana oynadığın bu oyunda asıl aptal sensin!" Son sözlerimde sesimi iyice yükseltmiştim. Beni kimse salak yerine koyamazdı. Bana bir oyun oynanıyordu ve bu oyunda asıl aptal onlardı.