You are My Forever

Chapter 24

"Isuot mo 'yan sa  loob ng isang oras kung gusto mong mawala na ang tampo ko," ani Cali na  agad naman sinang-ayonan ng nobyo. Lihim siyang napangiti.

Matapos no'n ay  nagpaalam si Cali na uuwi na muna ng bahay. Idinahilan na lang niya na  may gagawin pa siyang importanteng bagay kahit wala naman. Nai-imagine  pa lang kasi ng dalaga ang itsura mamaya ni Rhon ay naluluha na siya sa  pagpipigil na mapabunghalit nang tawa.

'Hmm... Matingnan nga  si Mokong kung talagang tinupad niya ang pangako niya.' Aniya na  tinutukoy ang parusang ibinigay sa nobyo bilang kapalit nang pagkalimot  nito sa usapan nila kanina. May ngiti sa labi na binuksan niya ang pinto  para lang salubongin ng hindi inaasahang bisita.

"Hi!" malikot ang mga mata at hindi makatingin ng diretso na bati ni Kelvin.

"H-hello..."

"May lakad ka?" anito na tila pinipilit ang sariling tumitig sa mukha ng dalaga.

"Ano ang ginagawa mo rito?"

"It's been a while.  Hindi mo man lang ba ako na-miss?" seryosong anito. Hindi naman  makapagsalita agad ang dalaga. Hindi niya inaasahang muli pang makikita  si Kelvin matapos ang mga nangyari nitong nakaraan.

"Kelvin, patahimikin mo na ako, please." mahina ngunit may diin ang pagkakasaad ng dalaga.

"Hey! Biro lang 'yon,  Cali," nakikiusap ang mga matang anito. Pasulyap-sulyap sa dalagang  kaharap at panay buntong-hininga nito. Ang guilt at hiya ay hindi mawala  sa sistema nito. Tila ba nahimasmasan mula sa masamang panaginip si  Kelvin. 

Saglit na namayani  ang katahimikan. Seryosong nakatutok sa unexpected visitor niya si Cali  habang si Kelvin naman ay tensyunadong lumilingon sa paligid kapagdaka  ay ibabalik din sa dalaga ang paningin.

"Pumunta ako rito para makausap ka nang masinsinan."

"Pero--"

"Please, Cali. Wala akong ibang gagawin maliban sa kausapin ka," muli ay saad ng lalaki bago pa man makapagprotesta ang dalaga.

Ilang sandali rin ang  dumaan saka dahan-dahang binuksan nang maluwang ng dalaga ang pinto.   Sa umpisa ay nagtatanong pa ang mga mata ni Kelvin ngunit tinanguan lang  ito ng dalaga.

"Maupo ka," aniya. "Ano ang gusto mong inumin?"

"Huwag na, salamat.  Hindi naman ako nauuhaw," bantulot na tanggi ng lalaki. Napakunot ang  noo nito nang umalis sa harap nito ang dalaga at tumungo sa kusina.  "Okay ka lang ba?" Tawag nito sa dalaga.

"A-ayos lang ako.  Nauhaw lang ako bigla," tugon ng dalaga. Halos napangalahati niya ang  isang pitsel ng malamig na tubig. May konting basa ang harapan ng  t-shirt niya dahil sa panginginig ng kanyang kamay ay bahagyang tumapon  ang laman no'n sa suot niya.

'God, sana naman  matapos na 'to agad at wala naman po sana siyang gawing masama.'  Nakapikit na umusal siya ng dasal. Nang mahamig ang sarili ay bumalik na  siya sa harap ng lalaki.

"Alam ko marami akong  ginawa na hindi ko dapat ginawa sa 'yo." Nakatitig sa sariling mga  palad si Kelvin. Nakikinig lang ang dalaga. Nakatayo isang metro ang  layo rito. "Pumunta ako rito para humingi nang paumanhin at  kapatawaran." May himig nang pagsisi na anito.

"Hindi madaling magpatawad." ani Cali.

"Alam ko. At hindi ko  hihilingin na patawarin mo ako agad. Ang sa akin lang ay makahingi man  lang ako nang despensa sa lahat-lahat." Doon tumitig ng diretso sa mga  mata ni Cali si Kelvin. "Aalis na kami mamayang madaling araw. Hindi ko  alam kung hanggang kailan kami mananatili sa ibang bansa."

"Alam ba ng asawa mo na nakipagkita ka sa akin?"

"Oo, alam niya. Ang totoo niyan ay magkasama sila ni Naomi ngayon," maagap na tugon ng lalaki.

"May sasabihin ka pa  ba? May pupuntahan pa kasi ako," Naiinip kunwari na ani Cali ngunit  hindi lang talaga siya kumportable na kasama ang lalaki.

"Cali, sandali lang. Kakapalan ko na ang mukha ko. Hihingi sana ako nang pabor kung maari?"

Kunot-noong  napatitig sa lalaki ang dalaga at hindi niya napigilan ang pagtaasan ng  kilay ito matapos na may ilabas na papel mula sa bulsa nang kupasing  pantalon nito si Kelvin.

Napahalakhak nang malakas si Cali nang mabasa ang nilalaman ng nandidilaw sa kalumaang piraso ng papel.

"Teka nga, huwag mo pagtawanan 'yan," hindi napigilan ng lalaki ang pagkayamot. namumula pa ito dahil sa hiya.

"Sorry naman, hindi  ko lang inaasahan na may ganitong side ka pala..." aniya na sumeryoso na  at mayamaya ay niyakap ang papel sabay saad nang... "Oh, Naomi kong  iniirog!  Gagawin ko ang lahat kahit ang tumalon sa ilog!"

"Cali!" hiyaw ng lalaki.

Tatawa-tawang tumingin ang dalaga sa lalaki.

"Makata ka pala," nanunukso ang mga matang aniya.

"Oo na, ako na ang korni!" asar na pagsuko ng lalaki.

"Corny yet sweet.  Naks!  Pagsintang pururot nga naman!" at muling humalakhak ang dalaga  pero imbis na mainis ay hindi napigilan ni Kelvin ang bumangong saya sa  dibdib nito.

'Ito ang Cali'ng  kilala ko. Madaling patawanin; tatahi-tahimik pero may angking kakulitan  kapag maganda ang mood. Salamat Po, Panginoon. Hindi ako nagsisisi na  nakilala ko siya. At sana mabura na ang masamang alaala na naibigay ko  at manatili na lang ang masasayang sandali na pinagsaluhan namin.'

"Akina na 'yan," hinablot ng lalaki ang papel ngunit mabilis iyong nabawi ng dalaga.

"Para sa babaeng pinakamahalaga sa buhay ko bukod sa aking pamilya...

Nang una kitang mapagmasdan,

Aking puso ay nabihag mo wala pa man isang segundo na maglapat ating mga mata't magkatitigan,

Oo, ikaw ang tanging laman yaring aking isipan,

Maswerte ako at kahit kailan ay hindi ko pinagsisihan na ikaw ang pinili kong mahalin,

Ikaw lang walang iba ang ihaharap ko sa dambana upang makasama magpakailanman.

...Mahal kita.

Muling namasa ang mga mata ni Cali matapos sariwain ang nangyari kahapon.

'Sa dinami-rami nang maririnig niya bakit iyong parteng iyon pa?'  Himutok niya sa sarili. Pilit niyang hinabol si Rhon. Iniwan na nga  niyang bukas ang pinto ng bahay ngunit hindi niya ito naabutan. Wala ang  lalaki sa bahay ng mga ito kahit pa naghintay siya sa bahay nila  hanggang madaling araw.

"Hello,  Archee... Nakita mo na ba siya?" aniya nang sumagot sa tawag niya ang  kaibigan pero hindi raw nito nakikita pa ang binata. "Sige, salamat.  Tawagan mo na lang ako kapag may balita ka na sa kanya."

'Nasaan ka na ba, Rhon? Hanggang dito na lang ba tayo?' Dumaosdos ang butil ng mga luha sa pisngi niya sa naisip.

'Kung kailangan kong ipakausap sa 'yo sila Naomi at Kelvin ay gagawin ko... Magpakita ka na, oh!'