Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yok artık! Cidden yok artık! Ne diyeceğimi bile bilmiyorum. Adam gözümün önünde beni bu heriflerle shipledi. En olmayacak kişilerle. Ben okul diye deliler hastanesine gelmiş olabilir miyim?
"Oha! " dediğimde hepsi bana dik bir şekilde baktılar.
Yok benim buradan gitmem lazım. Bahanem bile yok nasıl gidecem. Allah'ım sen bana sabır şunlara da akıl ver Yarrabbim, amin.
İçimden dua okurken telefonum çaldı. Sanırım duam kabul olmuştu. Hemen cebimden çıkartıp telefonu açtım.
"Alo? " dediğimde.
"Naber lan şerefsiz? " diyen sese karşı içimde bir rahatlık oluştu. Özellikle Türkçe konuşması beni daha da rahatlatmıştı.
"Umay sen misin? "
"Yok ben değilim Vodafone'dan arıyorum. Kızım sen telefonunu açarken kim arıyor diye bakmıyor musun? "
"Bakıyorum da... " dediğimde yanlarından yavaş yavaş uzaklaştım ve diğer yangın merdivenine doğru yürümeye başladım.
"Ay sakın bana yine platonik oldum deme kafayı yerim! "
"Ne alaka ya , hem ben o kadar platonik bir insan değilim. "
"Dolunay bir siktir git. Allah aşkına kendinden 6 yaş büyük birilerine 2 yıl platonik oldun ve sen bana 'o kadar platonik bir insan değilim' diyorsun. Cidden siktir git amk" dediğinde yüzüm hüzünlü bir hal aldı.
"O zamanlar sadece 12 yaşındaydım. Ayrıca biliyorsun eskisi gibi değilim. "
"Sana dedim ben. O ikisi piç diye ama yok. Hanımefendi tutturdu 'açılacam, söyleyecem' diye . Ee dedin de ne oldu? "
"Hayatımın hatası oldu, güven sorunlarım oldu Umay. Zaten kritik şeyler yaşıyorum." dediğimde boğazımda bir düğüm oluştu.
Ona anlatmak onu tehlikeye sokabilirdi zaten kendisinin de işleri başından aşkındı. Yaşıt olmamıza rağmen o üniversite de avukatlık okuyordu. En az benim kadar çalışıyor ben ve birkaç kişi dışında insanlar arasına mesafe koyuyordu. Ortaokul da aynı okulda okumamıştık. O Türkiye de ben Japonya'da okumuştum. Lisede ve ilkokulda beraberdik. En azından ortak yönlerimiz vardı.
İkimizin de hayatı boktandı.
"Kız ne oldu?" derin nefes aldı. Sanırım heyecanlanmıştı.
Ona deniz anası ile yaşadığım durumu falan anlattım. Ona anlatırken sanki az önce tek başıma kalmaktan korkmuyormuş gibi yemekhaneye doğru çıkıyordum.
"Kanka... " dedi kısık sesi ile. Meraklı bir şekilde mırıldandım ve cevap gelmesini bekledim.
"Kanka... "
"Kanka, kanka ne oldu be! " dedim. Artık lanet olası şeyi söylecek miydi?
"KANKA HAYIRLI OLSUN! DÜĞÜN NE ZAMAN?! " telefonu anında suratına kapattım. Gerçekten yeter ama!
