Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sakin olmak için yalvarıyordum. Ama hiç bir şekilde olmadı. Sakin değildim aşırı derecede korkmuştum. Ellerime baktım durmadan titriyorlardı. Yanakları göz yaşlarımdan dolayı ıslanmıştı. Gözlerimi sildim ve koridora tekrar baktım. Gözlerim kararıyordu tansiyonum mu düşmüştü? Hayır sadece fazla korkuyordum.
Acıkmaya başlamıştım ama yemeğe tek çıkmaya korkuyordum. Korku. Bütün bedenimi sarmış olan his, bütün saçma düşüncelere neden olan duygu. Ürperdim. Kafamı salladığım sırada bana bakan deniz anasını gördüm.
Bana doğru baktı. Menekşe gözleri ile... Gözleri çok güzel ve tanıdıktı. Bilmiyorum ama sanki o gözleri tekrar onda görüyorum. Bu içimi biraz olsun rahatlatıyor ama kim olduğunu bilmediğim için ise canım yanıyordu. Bu mor gözler sanki görmüştüm ama neden hatırlamıyordum?
Etrafımda değişik hisler sararken göz temasını kesmedim. Belki sadece bana bakılmasını istediğim gözlerle baktığı için böyle kalbim acıyordu .
Kafamı sağa sola salladım. Göz temasını kestim ve arkamı döndüm. Açtım, yorgundum ve başım dönüyordu. Peşimde iki psikopat bir sapık ve uğraşmam gereken bir hayat vardı.
Sorunun çözümü neydi acaba? Nasıl kurtulabilirim? Şurdan atlasam her şey çözülür müydü? Artık...
Bıktım.
Her seferinde yalnız kalmaktan, sevilmemekten yalanlardan bıkmıştım. Derin bir nefes çektim ve koridorun sonuna doğru yürümye başladım. Beni kimsenin görmesini istemiyordum. Hatta tüm gün uyumak istiyorum ve sonra...
Düşüncelerimin ağzımdan kaçırdığımın farkında bile değildim. Sadece yürüyordum, sınıfın kapısına doğru. Elimde hissettiğim bilekle çekilene kadar her şey normaldi.
"Yine kim! " arkamı döndüğümde yaşlı gözlerim yine deniz anasının gözlerini bulmuştu. Bileğimi tuttup beni kendine çeken kişi oydu.
Elimi hemen çekip geri adım attım. Ona kaşlarım çatık bir şekilde bakarken yüzümü inceliyordu. Gözleri dudaklarımı bulduğunda dudaklarının kenarı kıvrıldı.
"Siz erkeklerin bileklere karşı bir garizi mi var? Ayrıca hayrola bileğimi tuttuyorsun!" diye bağırdım.
"Çok bağrıyorsun Mavi kafa." dedi derin nefes vererek.
"Ne istiyorsun benden? " dedim. Kaşlarım çatıktı yetmezmiş gibi bir de bununla uğraşıyordum. Adamanın adını bile bilmiyordum! Ne tuhaftı değil mi!
"Sen ağladın mı?" kısa cümleler kurması ayrı Mavi kafa demesi ayrı bir de üstelik bunu sorması beni daha da sinir ediyordu.
"Seni ilgilendirmez. Hadi ilgilendirir diyelim yardımcı olabilecek misin? " dedim, kafamı eğdim "Olamazsın... " Daha fazla boktan hissetmeye başladım. Onun vericeği tepki umrumda değildi.
