Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki Ay Sonra
Açıkçası iki ay benim için fazla boktan geçmişti. Ciddiyim o kadar berbattı ki anlatmak yetmezdi ama sanki iki ay boyunca kendimi sidik kokulu bir metro merdivenin de kusmamak için kendimi zor tutmuş haldeymiş gibi geçirdim. Ve evet kesinlikle iyi değildim.
Güven sorunlarım iki katına artmış durumdaydı ve panik ataklarım paranoyaklaşmamda gayet iyi bir rol oynuyordu. Ciğerlerime tüm havayı çekip bir daha nefes almamak için kapatmak istercesine nefes aldım. Mavi gökyüzündeki süs gibi bulutları izleyip bir şeylere benzetmeyeli çok olmuştu.
Okul bugün tatildi çünkü cumartesi günündeydik ve en sevdiğim günlerden biriydi. Ve herkesin bir şey yapmak istediği bugünde ben bir bok çukurun içinde-yani odamda- yatakta oturup tavana bakıyordum. Sanırım hayatı-daha çok yaşadığım o boktan olayları - sorgulama zamanım gelmişti.
Okulumu değiştirmeyi düşünüyordum aslında elimde olsaydı ki -değil- ülke değiştirirdim. Ama benim gururum buna tutunuyordu işte. Hem orada kalıp onlara karşı dik durmalıydım.
Bu biraz şüpheli dururyordu biliyorum. Adamlar kafadan gidik olduklarını her halde anladığım onlardan kurtulmak için yollar arıyordum ve bu konuda Akira bana yardımcı oluyordu. Bana farkında olmadan kendisini kullandırdığı için.
Onlarla konuşmaktan uzak duruyordum. Hayır onlardan kaçınıyordum . Nerede olursak olsun hiç bir şekilde diyalog kurmaktan uzak kalmaya çalışıyordum. Ve bana karşı konuşmak için çaba göstermemeleri... Tamam! Bu zoruma gitmiyordu -sanırım- bundan rahatsızlık duymuyordum.
Peki neden iki ayım bu kadar boktandı biliyor musunuz ? Kararsızlık, suçluluk ve korku duygusu artıp etrafımı sarıyordu. Bu iyi bir şey değildi . Elimden uykularım bile kayıp gitmeye başlamıştı . Arada bir uyku ilacı almazsam üç saatten fazla uyuyamıyordum. Neden mi sürekli uyku nöbetleri* uykumu bölüyordu. Ve uyumaktan korkmamı sağlıyordu. Açıkçası zaten nöbetten sonra uyumam zordu.
*Uyku nöbetleri uyurken yaşadığını bir olayın travmasını yaşaması .tamamen ya da kısmen hava yollarındaki fonksiyon kaybı nedeniyle meydana gelen oksijen düzeyi düşüklüğü ve uykunun kesilmesi atakları ile karakterizedir
Telefonumu elime aldığım zaman bir mesaj gelmişti. Kim olduğunu hakkında bilgi sahibi değildim ve açıkçası olmakta istemiyordum. Gerek yoktu. Yeterince yaşadığım olaylar bana yeterdi belki fazlasıydı. Telefonun ekranındaki bildirimle karar verene kadar baktım. İki hafta önce beni taciz eden heriflerin numarasıydı.
Onlar haitani kardeşler ve istedikleri şey sensin.
Zoraki bir şekilde gruba girdiğim sadece karşımda bir tane fotoğraf vardı. Ve evet tahmin ettiğim gibiydi. Ama fotoğrafı açtığımda bütün vücudumdaki kanın dondunu hissettim. Fotoğrafta bir sürü kan vardı göz bebeklerim küçüldüğünde yaptığım şeyden kendimden nefret etmiştim. İstediğimin dışındaydı , hesaplarımın , her şeyin bir detayın dışındaydı. Akira çizgiyi bozmak ve uzaklaştırmak yerine daha çok yaklaşmamı sağlamıştı.
