Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*2 hafta sonra*
Siktir ve kocaman bir siktir. Mesajlar giderek artıyor ve her cevap vermediğim zaman Akira okula dayak yemiş yüzüyle geliyordu. Onları kaydetmiştim sırf aptal bir korku yüzünden. Ama yine de soğuk kanlılığımı koruyordum. Sakin olup ne yapmalı onu düşünüyorum.
Polislere haber versem ne olacaktı? Ellerinde bir şey gelmezdi. Beni anlayabilecek tek kişi Sanzu olabilirdi. Mafya olduğu için onlarla çalışmadığı ne makuldü. Şu anda kara deliğin içine çekilmiş gibiyim. Işık olan yer bile kararıyor.
İlk başta elektrikler gitti sanmıştım ama hayatım kararıyordu. Ve ilk elektriklerin kesildiği ve karanlığa büründüğü gün benden yaşça büyük olan iki adama aşık olmamdı.
Sonu güzelde bitmiyordu. Popüler iki erkeğe aşık olmak bir lanetti ve özellikle ikisinide serseri olduğunu bilmeme rağmen. Orta okulun ilk iki senesi boyunca onlara platonik olarak geçmişti. İtiraf edeceğim ve çoktan reddedildiğimi fark etmem nerden baksan beş dakikamı almıştı. Bunu acı şekilde öğrenmiştim bir kız ikisine anlatarak dalga geçmişti. İkisinin beni aptal gibi savunmasını beklerken daha acı şeyler olmuştu.
"O küçük mü? Güldürme beni onun gibi biri ile çıkmayız. Tam bir rezillik... "
"O aptal tipim bile değil. Ayrıca bizden küçük pedofili gibi görünmek istemem. Güzel bile değil... "
"Kesinlikle katılıyorum. Bakımsız özensiz aptal ve güçsüz. Fiziği bile yok. "
Kafamı kollarım arasında bunları düşünürken söylediklerini cümleler beynimde kazınmıştı. Acı bir şekilde onlara fazla aşıktım ve olmak istediğim tek kişilerdi. Ama acı bir şekilde bunlar olduktan okulda alay konusu olmuştum. Ve sonra tekrar evime dönmüş ve olanlar yüzünden iyileşmeye çalışırken Akira'yı bulmuştum.
Bana benim hakkımda o kadar güzel yalanlar söylemişti ki ona inanmıştım. Oysa yalandı ve ben bu yalanı aşk sandım. Belki Akira'yı sadece o ikisini unutmak için kullanmıştım. İki kardeş adları hafızamda yoktu, görünüşleri bulanıktı sadece kullandığı cümleler vardı.
Gözlerim yavaş yavaş kapanırken. Emo gibi uykuya dalıyordum. Ne kadar sinir bozucu. Ders başlamamış mıydı? Sessizlik vardı ya da ben öyle hissediyorum sadece uykuya daldım.
Kendimi uykuya teslim ettim. Her zaman olduğu gibi belki geçer diye ama geçmedi. Geçmiyordu.
Gözlerim kollarım ile kapattığım karanlıkta kapanıyordu. Sıram bana yatak görevi veriyordu. Sonuç olarak olaylar artıyordu. Kafamı dinlerdirmeye ihtiyacım vardı.
Sonuçta iki hafta önce olan olayı kimse unutmamıştı...
