ZOMBİ SALGINI

3.Bölüm

İlk Dördün

İçimdeki endişe ve korku büyüdükçe, bedenimdeki direnç küçülüyor gibiydi...

Bazen en korktuğumuz anlarda sevdiklerimize sığınırız.Belki yeni tanıştığımız, belki de tanıdığımız birisi bu sığındığımız kişi.Şu an benim yanımda yeni tanıştığım insanlar vardı, ama onların yanında nedense birazcık olsun güvende hissediyordum.Ama korkum bu güvenimi ele geçiriyordu...

Kapının diğer tarafındaki kişi kapıyı açmak için uğraşırken, biz kapıdan geri çekiliyorduk.Atlas benim kolumdan tutup arkaya doğru çekiyordu.Batu ise Yasmin'in önünde duruyordu.

Sınıfın kapısına atılan tekme ile kapı anında açıldı.Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum, ağzımı elimle kapattım.

Ta ki içeri giren kişiler ile üzerimdeki korku anında gitmişti.İçeriye giren kişiler ise, Bahar ve yanındaki tanımadığım iki kişiydi...

Tuttuğum nefesi rahat bir şekilde verdim.Atlas kolumu bıraktı ve rahatça nefesini verdi.Batu ise olduğu yerde çömeldi.

"Yemin ediyorum, korkumdan sıçmak üzereydim."diyerek nefesini verdi.

Yasmin Batu'ya katılarak başını salladı.

"Evet.Ne yalan söyleyeyim korkumdan ölmek üzereydim."dedi.

Karşımızda duran dört kişi, şu an bizi anlamamış bir şekilde bakıyordu.Yanlarında Bahar'ı gördüğümde çok mutlu olmuştum.

"Bahar!Yaşıyorsun..."diyerek ona doğru koştum.Kocaman sarıldım Bahar'a.

"Sen de iyi durumda gözüküyorsun..."diyerek bana sarıldı.

Bahar'ın yanındaki kız bize döndü.

"Merhabalar, ben Dora.Tanıştığımıza memnun oldum."diyerek söze atıldı.

"Ben de Evren, memnun oldum."dedi.

Dora'nın saç rengi, açık kahverenginde olan bir renkti.Gözlerinin rengi ise, yeşil bir mücevheri anımsatıyordu.Saçları dümdüz, beline kadar geliyordu.

Evren'nin saç rengi, açık kahverengindeydi.Saçları kısa ve kıvırcıktı.Gözlerinin rengi, masmavi bir gökyüzünü anımsatıyordu adeta.

Herkes birbiriyle tanışmasının ardından ben Bahar'a bir soru sordum.

"Bahar, seni en son aradığım da sen sınıfta değil miyidin?"diyerek gözlerimi ona diktim.

"Evet sınıftaydık.Ama sonra bir karar alarak sınıftan çıktık.Bazı kişilerle yollarımızı ayırdık, bazıları ise benimle geldi.Bu sırada birkaç kişi zombilere yem oldu maalesef ki..."diyerek derin bir nefes aldı.Ve lafına devam etti.

"En sonunda tek başıma kaldığımda, bir koridorda Evren ve Dora ile karşılaştım.Sonra da burayı bulduk işte..."diyerek sözünü bitirdi.

O sırada araya Dora girdi.

"Peki siz, biz kapıyı açmaya çalışıyorken neden bu kadar korktunuz?"diyerek sordu.

Atlas başını anında Dora'ya çevirdi.Kollarını göğsünde birleştirdi ve gözlerini birazcık kıstı.

"Sence Dora?Zombilerin olduğu bir yerdeyiz, sence korkmamız normal değil mi?"diyerek kaşlarını kaldırdı.

Dora, masum bir şekilde başını salladı.

"Evet, doğru söylüyorsun Atlas."

Evren hepimizi dikkatlice süzdü.Ardından ortaya bir soru attı.