Idol | Jikook

10🌙

Önceki bölümü okuduğunuzdan emin olun bebeklerim

İyi okumalar

Düzeltme: yorum sınırı 123

*

"Yavru...bizim bir yavrumuz var öyle değil mi omega?"

Jimin köşeye sıkışmışlık hissiyle olduğu yerde buz kesildi. Bu öyle bir andı ki asla hiç gerçekleşmez zannediyordu.
Ama hayat da böyle değil midir ya zaten? Her an, her yerde insanın başına umulmadık şeyler gelebilir...

Jimin ardına hiç bakmadan koşmayı, gidebildiği kadar uzağa gitmeyi diledi.

Ama maalesef karşısında kırmızı gözlerle direkt kendisine bakan ve alfa sesiyle konuşan alfası olmasaydı.

"Lütfen Jungkook, bunları eve gidince konuşalım. Hastane uygun bir yer değil!"

Jimin, herhangi duyulan bir cümlede veya bir gizli bilgide Jungkook'un hayatının tehlikeye girebileceği olasılığıyla konuştu.

Kendisi de paparazziydi ve oldukça tecrübe sahibi birisiydi.

Ama daha sonra başlarına çokça olay açacak olan, bahse katmadıkları bir şey vardı..

Jimin ve Jungkook hastanede geçen ufak çaplı maceralarından sonra daha rahat bir oluşturmak adına Jungkook'un evine gelmişlerdi. Jimin hala kalbinin durmaksızın tedirginlikle attığını hissederken gözlerini kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra hiç de sakin olmayan Jungkook'a kendini açıklamaya çalıştı.

"Evet bence artık uygun bir ortamdayız, merak etme kimse seni duyamaz. Ah pardon kimse senin yalanlarını duyamaz! Öyle değil mi?"

Jimin içindeki birikmiş öfkeye yenik düşmeyerek sakin kalmaya çalıştı ve alfanın sorularına cevap vermeye karar verdi.

"Cevap versene omega?"

Jimin üstüne çok gelindiği için köşeye saklanan kurduyla beraber sinirle karışık dolan gözleriyle birlikte ağlamamak için direnirken üst üste birkaç kez gözünü kırpıştırdı.
Başını istemsizce önüne eğdi ve dudaklarından istemsizce dökülüverdi sözcükler

"Jungkook bak açıklayabilirim-"

"Bak Jimin! Bizim bir yavrumuz var mı yok mu?"

Jimin ne söyleyebilirdi ki? Kocaman bir çıkmazın içindeyken asla ne yapacağını bilmiyordu.

"Ben...gerçekten üzgünü-"

"Ama neden, neden benim haberim yok?"

Jimin Jungkook'tan her şeyi beklerdi; bağırıp çağırmasını, sinirlenmesini, kendisine kızmasını... ama bunu değil, gözlerine hayal kırıklığıyla bakan Jungkook'u hiç beklemezdi.

Oluşan sessizlikten sonra ikisi de birbirlerinin yüzüne bakacak cesareti birbirlerinde bulamıyorlardı.

Jungkook sağ tarafa çevirdiği başını dolan gözleriyle beraber tekrar Jimin'e çevirdi.

"B-ben ben Jimin... Jimin ben- bak ben, lanet olsun bana hiç güvenmedin mi? Lanet olsun... "

Dünyası başına yıkılan Jungkook kelimeleri kurmakta zorlanırken kızarmış gözleriyle kendisine bakan omegaya da istese bile kızamıyordu ama kendi aklındaki sorulara da cevap vermesi gerekiyordu.

Bu çok zordu...

"Ben sana güvendim, en çok sana güvendim. Senin iyiliğin için-"

Ve yine Jimin'in yarım kalan cümlesi...