"Ve insan;
Tercihleriyle kaderini imzalar..."
DİKKAT: KARAKTERLER ARASI YAŞ FARKI YÜKSEKTİR RAHATSIZ OLACAK VARSA LÜTFEN OKUMASIN VE BOŞ YORUMLARDA BULUNMASIN. TEŞEKKÜR EDERİMM....
12 yıl önce...
Aslanoğlu ve Demirel ailesi akşam yemeği için beraberlerdi. Demirel ailesinin tek oğlu Barlas Demirel mimarlık fakültesini yurt dışında başarı ile bitirmişti. Ailesinin şirketinde düşük mertebeden başlayacaktı. Ardından şirket Barlas Demirel'e kalacaktı. Aslanoğlu ve Demirel ailesinin eskiye dayanan bir dostlukları vardı. Şirketler aynı dönemde iki arkadaşın çabası ile kurulmuştu ve şu an bile varlığını sürdürüyordu.
Bir restoranda iki aile birleşmişti. Bir tarafta Barlas Demirel annesi Şeyma Demirel ve babası Necip Demirel vardı. Masanın diğer tarafında ise Murat Aslanoğlu eşi Yeliz Aslanoğlu ve on bir yaşındaki kızları Asena Aslanoğlu vardı. Masada neşeli bir hava vardı.
"İleride bizim kızı da alırsın şirketine." Dedi Murat bey. Asena da ileride mimarlık fakültesi okuyacaktı.
"Kendisi de isterse olur efendim." Dedi Barlas önündeki çocuğa bakarak. Asena masadaki sohbetten habersiz makarnasını yiyordu. Önündeki adama hayran olmuştu. Büyüyünce onunla evlenme planları kuruyordu. Barlas henüz yirmi üç yaşındaydı.
İki ailede de çocuklarının hazıra konmasına karşı olduğu için çocuklarını düşük mertebeden işe sokmak istiyorlardı. Aradan saatler geçti. Masada ki iki baba gençliklerini konuşuyorlardı. Asena sessizce annesine fısıldadı.
"Anne bu abi kaç yaşında?" Fakat tek annesi değil masada ki herkes duymuştu.
"23 yaşında da. Ne yapacaksın oğlumun yaşını?" Dedi Necip bey gülerek.
"Çokmuş ama bir şey olmaz." Dedi kız parmakları ile ikisinin yaş farkını hesapladı.
"Kızım aklından neler geçiyor?" Dedi Murat bey minik kızına dönerek. Küçük kız deniz mavisi gözlerini önündeki adama çevirdi.
"Büyüme mi bekler misin?" Dedi. Barlas şaşırdı.
"Neden buzlar kraliçesi?" Dedi küçük kıza. Kızın gözleri mavinin tonu olduğu için herkes ona buzlar kraliçesi diyordu. Bunu küçük kız kendisi istemişti.
"Evlenmek için beni bekle yetişçem ben sana." Kızın bu lafına Barlas dahil masada ki herkes güldü.
"Büyüyünce bakarız bıcırık." Dedi Barlas.
9 yıl önce...
Genç kız okulundaki son dersteydi. Özel bir okulda okuyordu. Dersleri ise çok iyiydi. Arkadaşları ile zilin çalmasını bekliyordu.
"Çok şanslısın Asena." Dedi arkadaşı. Asena şaşkınlıkla yanındaki kıza döndü. Evet çoğu yönden çok şanslıydı. Zengindi, ailesi onu seviyordu ve geleceği parlaktı.
"Hangi yönden?" Dedi kız.
"Demirel ailesi ile dostsunuz. Barlas Demirel'ide hep görüyorsundur." Dedi. Asena gülerek kıza cevap verdi.
"Yıllardır görmüyorum bile. Babam ile tek buluşuyorlar. Umrumda da değil zaten." Dedi Asena. Haklıydı güzeldi ve istese bin tane Barlas bulabilirdi.
Zil çalınca herkes okuldan çıktı. Asena onu bekleyen siyah arabaya bindi. Araba eve doğru gitmeye başladı. Asena başını cama yaslayıp yolu izledi. Bugün daha da mutsuzdu. Asena kendini bildi bileli resim ile ilgilenirdi. Resim yeteneği küçümsenecek kadar değildi bile. Çok güzel tablolar ortaya çıkarırdı boş zamanlarda. Çok isterdi resimden ilerlemek. Bu konuyu babasına açmıştı. Babası ise ona mimarlıkta da çizim yapacağını aynı şey olduğunu söylemişti. Bugün resim öğretmeni onu bir yarışmaya sokmak istiyordu fakat kız babasının bu fikre yanaşmayacağını bildiğinden reddetmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORENDA (+18)
Teen Fiction"Böyle nasıl?" Dedi kulağıma fısıldayarak. Arkamdan bana sarılmıştı şu an masa ile arasında duruyordum. Ne oluyordu? "Barlas bey-" boynumda hissettiğim dudakları ile sustum. Sanırım bir günaha adım atıyordum. . . . Yetişkin içerikli sahneler vardır...
