Yarama Oyun

Tanıtım ve giriş

Merhaba,nasılsınız?ne yapıyorsunuz son zamanlarda ?Her şey yolunda mı sizce?

Galiba burada çenem düşmüş okumaya da bilirsiniz ....

Ben mi? Ben hiç iyi değilim son zamanlarda.
Yani aslında önceden de hiç iyi olmamışım ki bilmem belki de sorumlusu ailem belki benim bilmem ama bildiğim tek bir şey şu an ağlıyor olmam .Ben önceden ailem yüzünden kendimi dışarıda kısıtlıyordum.Hani olur ya annelerimiz çoçukken"Bak okulda,misafirliğe gittiğimizde sakîn konuşma her şeyden yeme bir şey isteme birisi kalbini kırsa bir şey söyleme sakın yoksa ismin terbiyesize kadar çıkar,benim sözümü dinlemezsen babanla kavga ederim akşam"yani ben bunlarla büyüdüm bilmiyorum yalan gele bilir sözlerim ama geçti gitti o günlerim geriye sadece iz bırakan yaralar kaldı ve beni değiştiren o masum halimden çıkaran her şey ama pes etmiueceğim."Bana her gün ben ölürsem bil ki senin yüzünden öleceğim "diyen annem de "Seni fazla özgür bırakmışız annen hak etmiş ki çenesini kapatmak için dövmüşüm"diyen babam da umrumda değil artık.Çünkü ben bıktım artık yeter!

Ya belkide şu an sadece sizin başınızı şişiriyorum,bilmiyorum.Ama bunları söyleğecek bir tek Allah'ım var.

Genelde bu kadar mutsuz değilimdir.Ama içimdeki sorunları bir yerde bırakıp ne kadar oyun oynaya bilirim ki Ya siz yapa bilirmisiniz?
Siz bu sorunları sadece içinizde yaşayıp dışarıdakılar sizi kabul etsin diye hiç bir sorun yokmuş gibi çok mutluymuşsunuz gibi yapa bilirmisiniz?bir de her gün kavga gürûltüyle beraber ben eski benden nefret ediyorum hissi ve eski ben'e dönme korkusuyla yaşaya bilirmisiniz?

Evet,yaşaya bilirsiniz) Çünkü Allah her insana aşa bileceği sorunlar verir.Ama bu sorunların hepsinden hep bir şey öğrendim.Şükür ki karşıma öyle kötü insanlar çıkmış.

GEENLERDE Canım kadar sevdiğim (artık nefret ettiğim)kuzenim bana kavga ederken "Sen pes etmeğe alışkınsın özür dile "demişti.
Ama sen öyle bir evde öyle bir ortamda büyüyen bir prensesken pes etmeye ne gerek var ki? Tabi sen benim ne yaşadığımı nereden bileceksin ki oyun yapmadığım bir tek sen vardın ama sen de yoksun artık.

Ben baya fazla konuşmuşum ama siz de içinizi boşaltmak isterseniz benle paylaşa bilirsiniz iyi geliyor ola bilir.

Biliyorum bu acı geçmedi.Duyguları bastırmak değil de üstüne gitmek lazım.Ben hiç kimsenin acı çekmeden yaşamadığı biliyorum.Belki daha belki daha küçük .Ama bunun büyüklüğü bize bağlı.

Daha geçenlerde bu sorunlar için ağlarken annem beni kapının önüne koyup "Hangi erkeklerle kızlarla oturuyorsun da böyle yapıyorsun"diyor ya delireceğim.
Yeter artık yeter neden her şey üstüme geliyor neden neden neden hala beni aptal zann ediyorlar neden bana yol gösteriyorlar ya neden değişmeme  rağmen. Neyse ya önemli olan ben onları dinlemiyorum.En acısı da ne biliyormusunuz?Babam öyle günahlar işlemeseydi ben onun sözünü dinlerdim ve geçmişte yaşadığım hiç bir şeyi yaşamazdım.Değişince yine eskin sen oluyorsun ve o seni unutamıyorsun ama en azından şu an o olmuyorsun. Şükür.

Bu hikayeyi de bu fikirler sayesinde düşündüm .Belki de tüm bunlar sizi bulmam içindir.Ben mesela ilk defa birine yaşadıklarımı anlatıyorum.

Salıncakta yine şarkı dinliyordum beyaz kulaklarla...Aklıma yaşadığım her an geldi.Ve bunu anlatmak istedim her kese değişimin ne kadar zor ve aşamalardan oluştuğunu.
Ama ben sonumun iyi olucağına inanıyorum.

Şu an bu konuşmayı yapıyorumsa değiştim.

Bu belki de çok insana dokunmaya bilir ama değişen herkese dokunacağına eminim.Ben aslında drama queen biri değilim.Ama duygularım daha çok dengesiz nasıl olacağını bilmeyen ve şu an bulunduğu ortamdan nefret eden kaygı ve korkuyla dolu düşünceerden ibaret.