is hij oké?

Hij leeft!

pov Robbie

Ik probeer mijn ogen weer open te doen en het lukt een beetje het licht is zo fel ik doe mijn ogen weer dicht en probeer ze nog eens te openen. Het lukt. Ik moet even wennen aan het licht maar dan zie ik dat ik in een ziekenhuisbed lig in kamer 207 dat staat op de muur. 

Pov Sanne

Ik ga door naar een andere patiënt. Nadat ik klaar ben met haar loop ik weer terug naar kamer 207 ik loop naar binnen en daar licht rob hij is wakker en ik vraag "hallo, wat is uw naam?" hij zegt "hoi ik ben Robbie van de graaf maar je mag me gewoon rob noemen hoor." Ik vraag "weet je wat er gebeurt is?" "soort van, we gingen ergens eten en toen hoorde ik een gil en een knal en werd alles zwart." zegt hij "klopt, u bent aangereden en ik kwam u tegen terwijl ik aan het hardlopen was en nu bent u hier." Zeg ik "oh, is een van de jongens gewond?" vraagt hij en ik zeg "nee hoor, Matthy was wel erg geschrokken en was aan het hyperventileren maar het is allemaal goed gekomen ik ga zo even Raoul bellen dat je weer wakker bent of wil jij dat graag doen?" "zou dat mogen?" vraagt hij "ja hoor maar je moet wel rustig blijven." Ik zoek het nummer van Raoul op en geef de telefoon. Robbie belt Raoul "hey" zegt hij met een rustige stem. 

Pov Raoul

Ik word gebeld door een onbekend nummer ik neem op en hoor rob en ik zeg "wacht even ik haal even de jongens" ik roep "Matthy, Koen, Milo, rob is aan de telefoon!" Mat komt zo snel mogelijk de kamer in gerend en nog geen seconde later komt de rest. Ik zet de telefoon op de luitspreker en Matthy roept meteen "Rob hoe gaat het met je?" we horen zijn zachte stem en hij zegt "het gaat wel ik ben net wakker." mat vraagt "hoe gaat het met je hoofd?" "wat mijn hoofd? wat is er met mijn hoofd?" zegt hij verbaast ik hoor Sanne zeggen "je hebt een grote wond op je hoofd en op je rug maar daar voel je niks van want je hebt pijnstillers binnen gekregen." "oh, dan gaat het dus goed met mijn hoofd want ik voel het toch niet door die pijnstillers" zegt hij lachend. Ik zeg "Je kan in ieder geval nog wel lekker lachen." "dat wel" reageert hij. Ik vraag "mogen we even met de verpleegster praten?" Ik hoor wat geruis en dan zegt Sanne "hoi wat wil je vragen?" ik zeg "mogen we langs komen?" Sanne zucht en zegt "eigenlijk niet maar als jullie echt heel erg rustig doen dan kan het misschien." "waarom niet?" vraag ik ze zegt "wacht even ik ga even de kamer uit ."een paar seconden later zegt ze "anders gaat hij misschien out en dan licht hij in een coma en dan is het maar de vraag of hij wakker word." Matthy zegt snel "mag ik wel alleen komen?" voordat ik iets kan zeggen. ze zegt "oké maar dan moeten jullie om de beurt en vandaag alle 4 maar de andere dagen 1 per dag. En de week daarna 2 per dag en dan met zijn allen we moeten het rustig opbouwen hij is hier zeker nog wel 2 weken." "oké dan komen we nu naar het ziekenhuis" zegt Matthy snel. Sanne vind dat goed en zegt dat ze het aan Robbie gaat doorgeven. Wij doen snel onze jassen en schoenen aan en we rennen naar buiten.

Pov robbie

Ze komt de kamer weer binnen. Ik vraag aan haar "waarom ging je nou weg?" ze zegt "ik ging even het bezoekers schema uitleggen ze komen zo allemaal om de beurt naar je toe." "fijn want ik wil ze wel graag zien. Mag ik mijn ouders bellen?" vraag ik "ja tuurlijk" ik bel mijn ouders ze zijn erg geschrokken maar zijn nu op vakantie in het buitenland en ik heb gezegd dat ik me wel red met mijn beste vrienden en dat vonden ze goed ze blijven nog 4 weken op vakantie zoals gepland en dan komen ze weer terug ik moest ze wel beloven dat als er iets is dat ik dan bel. typisch mijn ouders weer😂